Οι «συμβουλές» της τρόικας (ας δεχτούμε, αν και δύσκολο, ότι ήταν απλές ιδέες και καλόπιστες συμβουλές) αποκάλυψαν πολλά.
Το πρώτο είναι ότι η πολιτική μας ηγεσία συνομιλεί και διαπραγματεύεται όχι σε επίπεδο θεσμικά ίσο με το δικό της, αλλά με γραφειοκράτες που έχουν να δώσουν λόγο σε άλλους γραφειοκράτες και που οι συνθήκες τους επέτρεψαν να πιστεύουν ότι ασκούν υπέρτατη εξουσία. Είναι επιπλέον φως φανάρι ότι οι άνθρωποι αυτοί, σίγουρα ικανοί, ανήκουν στη «σχολή» των δογματικών της αγοράς περισσότερο και από τους πολιτικούς προϊσταμένους τους. Συνεπώς, δεν εκτελούν απλώς εντολές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Επιχειρούν πολύ συχνά να καθορίσουν πολιτικές και να τις επιβάλουν τόσο σε εμάς όσο και στα αφεντικά τους _ που δεν θέλουν και πολλά για να τους συγχαρούν.
Οταν ηττημένοι οι φαντάροι της Βέρμαχτ άρχισαν τον Σεπτέμβρη του 1944 να τα μαζεύουν στην Αθήνα το σύνθημα που είχε επικρατήσει μεταξύ τους ήταν το «Αλες κάουφεν», δηλαδή το γενικό ξεπούλημα κάθε λογής ειδών, ακόμα και όπλων. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί προηγούμενα και με τους Ιταλούς. Δεν είναι σίγουρο ότι ορισμένοι εταίροι μας έχουν κατανοήσει ότι αυτά δεν επαναλαμβάνονται από δημοκρατικές κυβερνήσεις. Και δεν φοβούνται καν το προηγούμενο που θα μπορούσε να δημιουργηθεί. Η Γαλλία έχει τεράστιο χρέος. Αν αύριο βρεθεί στη δική μας θέση οι καλοί δανειστές θα αξιώσουν από την κυβέρνησή της να εκποιήσει το Λούβρο, τις Βερσαλλίες ή τον Πύργο του Αϊφελ;
Γιατί είναι άλλο πράγμα οι ιδιωτικοποιήσεις όταν δεν θίγονται εθνικά συμφέροντα και άλλο η Μύκονος. Την αναφέρω τη Μύκονο γιατί από την πρώτη ημέρα της κρίσης ορισμένοι σχολιαστές, Γερμανοί κυρίως, προτείνουν με πείσμα τη λύση της εκποίησης τουριστικών νησιών.
Δεν χρειάζεται ασφαλώς να υπενθυμίσουμε στους κυβερνήτες μας ότι οι κυριότεροι από τους ηγέτες της Ενωσης αντιμετωπίζουν σύντομα δύσκολες εκλογές. Αυτή είναι η περίπτωση της κυρίας Μέρκελ (οι οποία θα έχει απέναντί της τους Πράσινους και τους Σοσιαλδημοκράτες) και του κ. Σαρκοζί, ενώ η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα θα αλλάξει υπευθύνους. Ειδικά ως προς τη Γαλλία, είναι πολύ πιθανό αλλά όχι ακόμα σίγουρο ότι ο αντίπαλος του Νικολά Σαρκοζί θα είναι από μέρους της Κεντροαριστεράς ο Ντομινίκ Στρος-Καν.
Ερώτημα: Τι έχουμε κάνει για να εντάξουμε θετικά για μας το ελληνικό πρόβλημα στις αναμενόμενες εξελίξεις; Εμαθε άραγε ο Ντομινίκ Στρος-Καν ότι αν γίνουν ουσιαστικά γνωστές οι υπερβολές του μνημονίου και οι πρόσφατες εξελίξεις μπορεί να τρομάξουν τη γαλλική κοινή γνώμη; Ισως όχι, γιατί συνήθως παραθερίζει στο Μαρόκο…
somerit@otenet.gr
