Η υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Ορους σκανδάλισε το χριστεπώνυμον πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος· διέσυρε κόμματα και πολιτικούς· και, ακόμη, υπονόμευσε τον δημόσιο βίο…
Τι ήταν τελικά η υπόθεση αυτή; Η όλη υπόθεση μοιάζει με δημόσιο σκάνδαλο στο οποίο πρωταγωνιστούν ανυποψίαστοι κληρικοί και αφελείς θρησκευόμενοι αλλά και μιζαδόροι επιχειρηματίες χέρι χέρι με τινάς ρασοφόρους που θυμίζουν ιερόσυλους λωποδύτες.
Η αλήθεια είναι ότι το Μοναστήρι (πίστευε ότι) είχε στην ιδιοκτησία του τεράστιες εκτάσεις γης τις οποίες απεφάσισε «να αξιοποιήσει». Οι αρμόδιοι υπουργοί κ.λπ. που εκλήθησαν να υπογράψουν χαρτιά που θα έδιναν το δικαίωμα στο Μοναστήρι να πωλήσει τέτοιες γαίες, υπέγραψαν είτε από άγνοια (που τείνει προς την ιδιωτεία!) είτε, κατά τη γνώμη μιας μερίδας τουλάχιστον της Κοινής Γνώμης, για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα ξένα ή δικά τους ή και τα δύο μαζί.
Για το Βατοπαίδι ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει. Είναι φανερόν ότι άκρη δεν πρόκειται να βρεθεί, καθώς η ανάμειξη πολιτικών προσώπων εν συνδυασμώ με τον χρόνο παραγραφής των τυχόν ποινικών ευθυνών στέλνουν την υπόθεση στο αρχείο.
Ανοικτό όμως παραμένει το θέμα τι τελικώς πράττει η Εκκλησία. Καλώς ή κακώς έστω από συρροή ατυχών γεγονότων, για να πάρομε την κομψότερη εκδοχή, ένα ιστορικό Μοναστήρι βρέθηκε στο επίκεντρο σεισμού που συνετάραξε πιστούς και απίστους.
Βεβαίως υπάρχει θεραπεία, ακόμη και τώρα την τελευταία στιγμή. Οχι κατ΄ οικονομίαν αλλά γενναιοφρόνως και αποφασιστικά και εις το… ακέραιον.
Το Μοναστήρι μπορεί.
