Φίλος αναγνώστης μού επισημαίνει ότι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσα από τη μείωση του κόστους εργασίας που φαίνεται να αναζητεί (τώρα και έπειτα από πολλές διαψεύσεις…) η κυβέρνηση μπορεί να επιτευχθεί με έναν πολύ αποτελεσματικό τρόπο: την καθιέρωση της δουλείας.
Ετσι, επισημαίνει ο αναγνώστης, το κόστος εργασίας θα μειωθεί στο ελάχιστο και η Ελλάδα θα καταστεί ευθέως ανταγωνιστική χωρών όπως η Κίνα, το Μπανγκλαντές ή η Ινδονησία, όπου οι εργαζόμενοι δραστηριοποιούνται σε συνθήκες σκλαβοπάζαρου.
Ομολογώ ότι η ιδέα είναι ελκυστική. Δεν ξέρω, βεβαίως, αν θα τη συγκρατήσει ο υπουργός Οικονομικών αλλά καλό είναι να υπάρχει στο ντουλάπι για μια δύσκολη στιγμή. Διότι βλέπω να έρχονται αρκετές δύσκολες στιγμές.
Ως τότε, πάντως, ο κοπτόμενος περί την ανταγωνιστικότητα υπουργός θα μπορούσε να σκεφτεί μερικούς πιο αυτονόητους τρόπους για να τη βελτιώσει.
– Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να μειώσει δραστικά τη φορολογία των επιχειρήσεων ώστε να ελαφρύνει τη φορολογική επιβάρυνσή τους.
– Θα μπορούσε επίσης να μειώσει τις υποχρεωτικές εισφορές και όλες τις διοικητικές δεσμεύσεις που επιβαρύνουν την επιχειρηματική δραστηριότητα.
– Θα μπορούσε να μη φορολογεί μια επιχείρηση πέντε φορές (!) μέσα σε ένα εξάμηνο και να κόψει τις έκτακτες εισφορές που τη γονατίζουν.
– Θα μπορούσε να βελτιώσει τις συνθήκες ανταγωνιστικότητας στη χώρα απελευθερώνοντας τις επιμέρους προστατευόμενες αγορές από περιττές ρυθμίσεις και παρεμβάσεις.
– Θα μπορούσε να ενισχύσει την επιχειρηματική δραστηριότητα με αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, με διευκολύνσεις χρηματοδότησης και με πρόσθετα φορολογικά κίνητρα.
Γενικώς, δηλαδή, ο υπουργός Οικονομικών θα μπορούσε με αυτά και με πολλά άλλα να βελτιώσει δραστικά την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων. Πώς; Μειώνοντας το βάρος του κράτους και όχι τις αποδοχές των εργαζομένων. Κάνοντας, δηλαδή, μια επιλογή που θα υπηρετεί τους ανθρώπους και την κοινωνία, όχι τους στόχους φορολογικών εσόδων του μνημονίου.
Υποψιάζομαι ότι δεν θα το κάνει. Η κυβέρνηση μένει, δυστυχώς, προσκολλημένη σε μια περιοριστική και φορομπηχτική πολιτική. Στον εύκολο δρόμο του χαρατσιού.
Διαπιστώναμε εδώ πριν από μερικές εβδομάδες ότι συμπεριφέρονται λες και έχουν κηρύξει τον πόλεμο στην κοινωνία. Οπως φαίνεται, η προαγγελλόμενη επίθεση στις αποδοχές των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα θα αποτελέσει το επόμενο επεισόδιο αυτού του πολέμου.
Υποθέτω ότι θα είναι και το τελευταίο. Οχι απαραιτήτως επειδή η κυβέρνηση θα κερδίσει την παρτίδα και θα λήξουν οι εχθροπραξίες. Αλλά επειδή δεν μπορώ να φανταστώ ποια κυβέρνηση, ποια Βουλή και ποιο ΠαΣοΚ θα διεκπεραιώσουν μια τέτοια πολεμική επιχείρηση.
