Αλλοι κάνουν επανάσταση και άλλοι διακοπές: Η γαλλίδα υπουργός Εξωτερικών Μισέλ Αλιό-Μαρί παραθέριζε, όπως αποκαλύφθηκε, στην Τυνησία τις ημέρες κατά τις οποίες ο λαός επαναστατούσε κατά της κυβερνήσεως. Αυτές όμως τις… ξένοιαστες ημέρες κινδυνεύει να τις πληρώσει ακριβά, καθώς η γαλλική αντιπολίτευση ζήτησε την αποπομπή της. Βλέπετε, στη Μαύρη Ηπειρο έφτασε με το ιδιωτικό αεροσκάφος τυνήσιου επιχειρηματία που διατηρούσε στενές σχέσεις με την οικογένεια του έκπτωτου προέδρου Μπεν Αλι.

Μετά τον θόρυβο που ξέσπασε, η κυρία Αλιό-Μαρί αναγκάστηκε να βγει στην τηλεόραση και να απολογηθεί. Να πει, δηλαδή, ότι ο επιχειρηματίας δεν της δάνεισε το αεροπλάνο του, απλώς την κάλεσε να τον συνοδέψει στο ταξίδι. Και εκείνη δεν ήθελε να τον κακοκαρδίσει και να φανεί αγενής. Πόσο ακόμη θα απολογηθεί για τους καλούς της τρόπους;

Τα πάχη μας, τα κάλλη μας! Σύμφωνα με ερευνητές του Ιmperial College του Λονδίνου και του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ, ο ένας στους δέκα ενηλίκους παγκοσμίως είναι παχύσαρκος.

Οσο για τον υψηλότερο Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), τον έχουν οι κάτοικοι των νησιωτικών χωρών του Ειρηνικού. Δεν λένε ότι ο καθαρός αέρας ανοίγει την όρεξη;

Την ίδια στιγμή ο ζωογόνος αέρας του Αμαζονίου δεν έχει την απόδοση των παλιών καλών ημερών. Η ξηρασία που έπληξε μεγάλες εκτάσεις γύρω από τον ποταμό είχε ως αποτέλεσμα την παραγωγή από τα δέντρα της περιοχής περισσότερου διοξειδίου του άνθρακα από όσο απορροφούν, γεγονός που επιταχύνει την υπερθέρμανση του πλανήτη. Αποχαιρέτα τον (και) τον Αμαζόνιο που χάνεις…

Και για να καταλάβετε το μέγεθος του κακού: η ξηρασία θα έχει ως αποτέλεσμα την έκλυση οκτώ δισεκατομμυρίων τόνων διοξειδίου του άνθρακα από τα «δάση βροχής» του Αμαζονίου, ποσότητα μεγαλύτερη από εκείνη που εκλύουν ετησίως οι Ηνωμένες Πολιτείες!

Κύριε διευθυντά
Με γεια τους με χαρά τους των δημοσίων υπαλλήλων οι θεσμοθετημένες 7 ώρες εργασίας την ημέρα. Ομολογώ όμως ότι η πεισματική άρνησή τους, διά στόματος του προέδρου της ΑΔΕΔΥ Σπύρου Παπασπύρου, να τις κάνουν οκτώ- δηλαδή να εργάζονται επιπλέον μισή ώρα κάθε ημέρα- ειδικά όταν εκείνοι μπορούν να διαπραγματεύονται «προστατευμένοι» από την ομπρέλα του Δημοσίου ενώ εκατοντάδες ιδιωτικοί υπάλληλοι χάνουν καθημερινά τη δουλειά τους, ηχεί προκλητικά στα αφτιά μου. Δεν ανήκω επ΄ ουδενί σε όσους αρέσκονται να ισοπεδώνουν τα πράγματα χαρακτηρίζοντας όλους τους δημοσίους υπαλλήλους «κοπρίτες», επειδή όμως έχω και εγώ κακοπάθει τις περισσότερες φορές που ήρθα σε επαφή με το Δημόσιο, δεν μπορώ παρά να συμφωνώ με κάθε προσπάθεια βελτίωσης, εκσυγχρονισμού, ανάδειξης ενός πιο αποτελεσματικού και φιλικού προσώπου του. Και να διαφωνώ με όσους εμμένουν σε πρακτικές και τακτικές του παρελθόντος που παρ΄ ότι εξυπηρετούν μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, έχουν αποδειχθεί ως και επιβλαβείς για το κοινό συμφέρον.

Μετά τιμής ΠΑΝΔΩΡΑ