Σε τί βαθμό, άραγε, μπορεί ο άνθρωπος ν΄αντιληφθεί την προσωρινότητα της ύπαρξής του; Σ΄αυτή την ερώτηση επιχειρεί ν΄απαντήσει η νέα παράσταση των Rootless Root με τίτλο «Eyes in the Colors of the Rain» που ανεβαίνει από τις 11 ως τις 20 Φεβρουαρίου στη Μικρή Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Η βραβευμένη στο Fringe Festival Εδιμβούρου ομάδα χορού που ίδρυσαν το 2006 η Λίντα Καπετανέα και ο Γιόζεφ Φρούτσεκ κι έχει ως σήμερα περιοδεύσει σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ και θέατρα σε πολλά μέρη του κόσμου (Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία, Γερμανία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Βέλγιο, Ιταλία, Ισπανία, Κορέα κ.α) ανοίγει μια νέα δημιουργική σελίδα όπου, όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, «το σώμα δημιουργεί μια νέα συναισθηματική πραγματικότητα στη σκηνή».
Με το ανθρώπινο σώμα ν΄αποτελεί αφετηρία και ταυτόχρονα προορισμό, οι δύο δημιουργοί θέλουν μέσα από κάθε απόπειρά τους να διερευνούν και να εξελίσσουν το προσωπικό τους ύφος στην κίνηση. Δεν τους αρέσει η λογική του καθαρά «χορευτικού λεξιλογίου»: επικεντρώνονται σ΄αυτό που μπορεί να εκφραστεί μέσω της κίνησης, την ανάδειξη του συναισθηματικού κόσμου, τη θεατρικότητα και την ενστικτώδη επικοινωνία επί σκηνής. Μέσα απ΄αυτό το πρίσμα, οι κινησιολογικοί κώδικες της ομάδας είναι συνέπεια ανταλλαγής και συγχώνευσης υλικών διαφορετικής προέλευσης: από τις πολεμικές τέχνες και τα ακροβατικά ως τον σύγχρονο χορό.
Η δουλειά τους δεν περιορίζεται στη σκηνική δράση. Αναζητώντας δραματουργικό υπόβαθρο σε κάθε νέα τους δημιουργία, αυτή τη φορά με τη συμβολή της δραματουργού Χίλντεγκαρντ Ντε Βάυστ, καταπιάνονται με την κρίση ταυτότητας μιας κοινωνίας που επιθυμεί να μείνει αναλλοίωτη, αλλά τα όρια ασφαλείας της έχουν αλλάξει. Πώς μπορεί ο άνθρωπος να ξεφύγει από την (αυτο)καταστροφική δίνη της σκέψης και να ξαναγίνει κύριος του εαυτού του; Με αφορμή αυτή την ιδεολογική τοποθέτηση, οι δημιουργοί επιστρέφουν στην ανθρώπινη διάσταση των πραγμάτων και αφουγκράζονται το σώμα προκειμένου να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους «σε μια στιγμή βαθύτερου αντικατοπτρισμού της πραγματικότητας».
Έτσι, παρότι η επικινδυνότητα και η κίνηση παραμένουν πάντα στο επίκεντρο της δουλειάς της ομάδας RootlessRoot, μια νέα ποιητικότερη πνοή διαπερνά το έργο τους δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για τις εναλλαγές ύφους στη ροή της παράστασης. Η τρυφερότητα συμπληρώνει πολλές φορές την παροξυσμική δράση επί σκηνής : τα σώματα υποκύπτουν στη φθορά και τα πάντα επιστρέφουν σε μια εσωτερικότητα, μια πλευρά απολύτως ανθρώπινη. Τη σκηνή μοιράζεται μαζί τους για πρώτη φορά ο ηθοποιός Γιώργος Φριντζήλας
Η μουσική, τα σκηνικά, τα κοστούμια καθώς και οι φωτισμοί, που προέκυψαν μέσα από τη συνεργασία της ομάδας με τους Βασίλη Μαντζούκη, Άγγελο Μέντη και Γιούκκα Χουιτίλα αντίστοιχα, είναι ενεργά στοιχεία της παράστασης. Μεγεθύνουν τη δράση, δίνουν στην κίνηση μια νέα δυναμική και αναδεικνύουν χωρίς υπερβολή το στοιχείο της δραματικότητας του έργου.
