Την περασμένη Τετάρτη, αργά το μεσημέρι, στην οδό Ακαδημίας, κάποιοι «αντιεξουσιαστές» που βρέθηκαν εκεί είδαν τον Κώστα Σημίτη να βγαίνει από το γραφείο του για να πάει στο σπίτι του. Του επιτέθηκαν φραστικά και χωρίς τη μικρή προσωπική φρουρά του κανένας δεν ξέρει τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί.

Δεν έχει περάσει και τόσος χρόνος από την ημέρα που «κάποιοι» τοποθέτησαν ισχυρή βόμβα στο γραφείο του τέως πρωθυπουργού. Είναι πολύ πρόσφατη η πρωτοβουλία της Νέας Δημοκρατίας, αποτέλεσμα ίσως υπόγειων διαδρομών, να τον περιλάβει στον κατάλογο υπόπτων για σκάνδαλα. Συνεργάτης σελιδούχος εφημερίδας, με κορόνα στο βιογραφικό του καταδίκη για συκοφαντία άλλου προσώπου, έχει ειδικευθεί, από χρόνια και συστηματικά, στην υστερικά συστηματική καταγγελία του Σημίτη και της πολιτείας του. Και μια καθημερινή φυλλάδα αφιέρωσε πρόσφατα πρωτοσέλιδους τίτλους στο «αίτημά» της να πάει ο Σημίτης στη φυλακή!

Το βράδυ της περασμένης Τετάρτης πολλές εκατοντάδες πολίτες που πήγαν στο Μουσείο Μπενάκη για την παρουσίαση του τόσο καλού βιβλίου του Νίκου Μπίστη «Προχωρώντας και Αναθεωρώντας» καταχειροκρότησαν τον Κώστα Σημίτη που θέλησε, χαμογελαστός, να είναι παρών. Δόθηκε έτσι από τους πολίτες αυτούς _ ανάμεσά τους και πολλοί «επώνυμοι» _ μια καλή απάντηση στους αλήτες της οδού Ακαδημίας. Είναι κάτι το παρήγορο σε ώρες που δεν υπάρχουν και πολλά άλλα.

Δεν είναι όμως λίγοι εκείνοι που μέσα στη γενικευμένη υστερία των ημερών έχουν ασπασθεί συλλογικά τις λογικές της ατομικής αυθαιρεσίας, του τσαμπουκά και των καταγγελτικών γενικεύσεων. Στους δρόμους, στις συγκεντρώσεις, σε πρωτοβουλίες κόμματων και «πολιτών» όπως το «δεν πληρώνω» (και αν αποφασίσουμε όλοι εμείς ότι το «δεν πληρώνω» πρέπει να επεκταθεί και στα μεροκάματα των εργαζομένων στο μετρό, γιατί χωρίς εισιτήρια ποιος θα καλύψει τη μισθοδοσία τους;), στις απόπειρες χειροδικίας ή τουλάχιστον διαπόμπευσης εις βάρος προσώπων. Ακόμη και στις προτάσεις των κομμάτων για τη Ζήμενς όπου χωρίς στοιχεία ή έστω κάποια απολογία προσφέρονται βορά μιας πεινασμένης για τέτοια κοινής γνώμης, πέρα από το όνομα του τέως πρωθυπουργού και εκείνα τέως υπουργών γιατί ήταν υπουργοί. Ενα άλλο παράδειγμα είναι η υπερβολή των αντιδράσεων για την κατάληψη της Νομικής (γιατί είναι παράνομοι μετανάστες;), ενώ όλοι γνωρίζουμε, από χρόνια, τι δυστυχώς συμβαίνει μέσα στα πανεπιστήμια που εμπίπτουν στις διατάξεις πολλών άρθρων του Ποινικού Κώδικα και τα αφήνουμε έτσι.

Ολα αυτά μπορεί να μη συνδυάζονται το ένα με το άλλο, αλλά ως σύνολο χαρακτηρίζουν τα αδιέξοδά μας και μας προειδοποιούν για πολύ αρνητικές εξελίξεις. Ξέρετε, το αβγό του φιδιού…