Oταν πρότειναν στην Αναστασία Βαρέλη να σκηνοθετήσει τον «Κουρέα της Σεβίλλης» αρχικά δίστασε. Αυτή καθεαυτή η δημοτικότητα της όπερας του Ροσίνι την προβλημάτισε. «Δεν ήξερα αν μπορώ να δώσω κάτι φρέσκο μέσα από μελωδίες που έχουν μπει ακόμη και στο στόμα των ηρώων του Ντίσνεϊ, δεν μου φαινόταν εύκολο να αρχίσω από το μηδέν» εξηγεί. Με τον καιρό το είδε ως πρόκληση και προσπάθησε να σπάσει τα στερεότυπα. Η κεντρική ιδέα γύρω από την οποία άρχισε να δουλεύει είναι ο φραγμός, το «κλείσιμο» όπως το προσδιορίζει: «Η διαδικασία υπερνίκησης των εμποδίων, η δοκιμασία που περνά ο άνθρωπος μέχρι να εκπληρωθεί τελικάη ευτυχία του είναι ό,τι με κέντρισε περισσότερο. Και το αίσιο τέλος του έργου, βεβαίως. Η θετική διάθεση που είχε αυτός ο άνθρωπος- μιλώ για τον συνθέτη- ο οποίος, ας μην ξεχνούμε, δούλευε σε εξαιρετικά πιεστικές συνθήκες χρόνου. Ακόμη και όταν το έργο του δεν έβρισκε τη δέουσα αποδοχή, αυτός δεν απογοητευόταν όπως άλλοι συνάδελφοί του. Κρατούσε ό,τι μπορούσε να κρατηθεί και το χρησιμοποιούσεενδεχομένωςσε κάποιο άλλο έργο του».
Η Αναστασία Βαρέλη θεωρεί ότι ο «Κουρέας» είναι ίσως ό,τι πιο επίκαιρο σήμερα. «Η πίεση, η βιασύνη που διέπει τον σημερινό άνθρωπο, και είναι κάτι που εδώ “βγαίνει” ακόμη και μέσα από τη μουσική, αλλά καιη λειτουργία του χρήματος ως από μηχανής θεού είναι στοιχεία επικαιρότητας». Μέσα από αυτό το πρίσμα προέκυψε και η επιλογή μιας σύγχρονης αισθητικώς παράστασης. «Οι ήρωες θα φορούν σύγχρονα κοστούμια» λέει η σκηνοθέτις. «Ωστόσοείμαι σίγουρη ότι η μαγεία των εικόνων και η ατμόσφαιρα ονείρου δεν θα λείψουν ούτε από τους λάτρεις του ιστορικού θεάτρου και έτσι δεν θα νοσταλγήσουν τα μακριά φορέματα, τις περούκες και τους φραμπαλάδες».
Ο «Κουρέας της Σεβίλλης» είναι ένα αριστούργημα κεφιού, εξυπνάδας και μουσικού αυτοσχεδιασμού. Ο 24χρονος τότε Ροσίνι έγραψε το έργο μέσα σε 24 ημέρες- σε λιμπρέτο του Τσέζαρε Στερμπίνι βασισμένο στην ομώνυμη κωμωδία του Μπομαρσέ – κατόπιν παραγγελίας του θεάτρου «Αρζεντίνα» της Ρώμης. Η πρεμιέρα έγινε στις 5 Φεβρουαρίου του 1816 και γνώρισε παταγώδη αποτυχία. Ο λόγος ότι το θέατρο είχαν κατακλύσει οπαδοί ενός άλλου συνθέτη, του Παϊζιέλο, ο οποίος το 1782 είχε συνθέσει μια όπερα με τον ίδιο τίτλο και πάνω στο ίδιο θέμα. Την επομένη όμως το ίδιο κοινό γέμισε εκ νέου το θέατρο, για να αποθεώσει αυτή τη φορά τον συνθέτη. Από εκείνη τη βραδιά η όπερα αυτή συγκαταλέγεται στα πιο δημοφιλή λυρικά έργα.
ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
η Θέατρο «Ολύμπια», Ακαδημίας 59-61 η Στις 5, 6, 9, 11, 13, 16, 18, 19, 20, 23, 25, 26/2 η Μουσική διεύθυνση: Γ. Πέτρου/ Α. Αγραφιώτης. Πρωταγωνιστούν: Αντώνης Κορωναίος, Δάμων-Νέστωρ Πλουμής, Αννα Αγάθωνος, Διονύσης Σούρμπης, κ.ά.
