Στην Ελλάδα βρίσκεται ο διακεκριμένος ελληνιστής του Πρίνστον Αλέξανδρος Νεχαμάς, ο οποίος αναγορεύεται απόψε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης, της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ). Η τελετή θα πραγματοποιηθεί στις 19:00, στην αίθουσα Ντε Κίρικο της ΑΣΚΤ (Πειραιώς 256, Αγ. Ιωάννης Ρέντη). Τον τιμώμενο θα προσφωνήσουν ο πρύτανης της Σχολής Γιώργος Χαρβαλιάς και ο πρόεδρος του Τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης Γιώργος Ξηροπαΐδης. Την επιστημονική διαδρομή και το έργο του Αλέξανδρου Νεχαμά θα παρουσιάσει ο Παναγιώτης Πούλος, επίκουρος καθηγητής στην ΑΣΚΤ. Μετά την τελετή αναγόρευσης θα ακολουθήσει ομιλία του τιμωμένου με θέμα «Ερμηνεία, τέχνη και (η υπόλοιπη) ζωή».
Με αυτή την ευκαιρία και με αφορμή την ελληνική έκδοση του βιβλίου του Αλέξανδρου Νεχαμά «Μόνο μια υπόσχεση ευτυχίας: η θέση του Ωραίου στην τέχνη και τη ζωή» (Νεφέλη, 2010), την Πέμπτη 27 Ιανουαρίου, στις 18:00, στην αίθουσα Ντε Κίρικο, η ΑΣΚΤ διοργανώνει ημερίδα με θέμα «Το Ωραίο στην τέχνη και τη ζωή». Θα μιλήσουν οι καθηγητές της ΑΣΚΤ και του Πανεπιστημίου Αθηνών Στέλιος Βιρβιδάκης, Φαίη Ζήκα, Παύλος Καλλιγάς, Νίκη Λοϊζίδη, Γιώργος Ξηροπαΐδης, η διδάκτωρ φιλοσοφίας Ελένη Φιλιππάκη και ο συγγραφέας.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1946, ο Αλέξανδρος Νεχαμάς είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Πρίνστον. Δίδαξε Φιλοσοφία στα πανεπιστήμια του Πίτσμπουργκ και της Πενσυλβάνια και σήμερα είναι καθηγητής Φιλοσοφίας, Συγκριτικής Λογοτεχνίας και Ανθρωπιστικών Σπουδών και κάτοχος της έδρας EdmundN. CarpenterIIστο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον.
Επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναγορεύτηκε την περασμένη Δευτέρα και επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Για το επιστημονικό και διδακτικό έργο του έχει τιμηθεί με διεθνή βραβεία. Το 2000 Ακαδημία Αθηνών τον βράβευσε για εξαίρετα επιτεύγματα στις ελληνικές σπουδές. Το μέλλον των ελληνικών σπουδών δεν προοιωνίζεται δυσοίωνο, έλεγε σε πρόσφατη συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής», «αν ξεφύγουμε από έναν επαρχιωτισμό που θέλει τον ελληνισμό προνόμιο των Ελλήνων, αν ο Ελληνας μπορέσει να αισθανθεί σπίτι του όλη την ανθρωπότητα, αν ο ελληνισμός –δεν εννοώ η ελληνικότητα– γίνει μέρος των σπουδών του κόσμου» και αναφέρθηκε στο επιτυχημένο Πρόγραμμα ελληνικού πολιτισμού του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, το οποίο «αγκαλιάζει όλη την ελληνική κουλτούρα, σε όλο το γεωγραφικό και χρονικό εύρος της, και τη συνδυάζει με άλλα αντικείμενα και άλλες κουλτούρες».
Από τα πολυάριθμα δημοσιεύματά του ξεχωρίζουν τα κείμενά του για τον Πλάτωνα –τον οποίο έχει μελετήσει επισταμένα και του οποίου έχει μεταφράσει και σχολιάσει στα αγγλικά το «Συμπόσιο» και τον «Φαίδρο»– και για τη θέση του φιλοσοφικού στοχασμού ως κομμάτι της καθημερινότητας και ως τρόπου ζωής. Στα ελληνικά κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του «Η τέχνη του βίου. Σωκρατικοί στοχασμοί, από τον Πλάτωνα στον Φουκώ» (Νεφέλη, 2001) και «Νίτσε: Η ζωή σαν λογοτεχνία» (Αλεξάνδρεια, 2002).
