Κάθε ημέρα και περισσότεροι πιστεύουν ότι η πολιτική εξουσία κοροϊδεύει την Κοινή Γνώμη! Και όταν λέμε πολιτική εξουσία, εννοούμε όσους άσκησαν ή ασκούν είτε (εκτιμάται ότι) θα ασκήσουν πολιτική εξουσία στο μέλλον.
Ο εμπαιγμός είναι φανερός και σχεδόν επισήμως παραδεδεγμένος… Ολα τα κόμματα της Βουλής επισήμως και πολλάκις έχουν παραδεχθεί ότι ένα τεράστιο σκάνδαλο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σκιάζει τη δημόσια ζωή της χώρας.
Το λεγόμενο Σκάνδαλο της Ζήμενς είναι ομολογημένο και έχει τη σφραγίδα της Βουλής των Ελλήνων, η οποία με μεγάλη υπερκομματική πλειοψηφία απεφάσισε να εξετάσει το πρόβλημα, να εντοπίσει ευθύνες και να ανοίξει τον δρόμο για την κάθαρση- με τιμωρία όσων κριθούν ένοχοι.
Ως εδώ τα πράγματα μοιάζουν λογικά, έστω κι αν έχουν επισημανθεί αδέξιες κινήσεις και απαράδεκτες καθυστερήσεις. Ηδη όμως εκτυλίσσεται ενώπιόν μας μια παράσταση θεάτρου του παραλόγου. Η κολοκυθιά των τριακοσίων…
Συμφωνούν όλοι στη Βουλή ότι υπάρχει σκάνδαλο. Αλλά διαφωνούν για τα πρόσωπα. Ετσι γίνονται… διαπραγματεύσεις, πόσοι θα κατονομασθούν ως ύποπτοι ενοχής, από τη μια ή την άλλη πλευρά. Ενα ιδιότυπο ανατολίτικο παζάρι έρχεται να συμπληρώσει την κολοκυθιά.
Και το σκηνικό ολοκληρώνεται με την εμφάνιση του από μηχανής θεού, ο οποίος δίνει τη λύση στη σύγχρονη «τραγωδία». Ποια σημασία, λέει ο «θεός», έχουν τα ονόματα αφού το αδίκημα έχει… παραγραφεί;
Αλλά ο Χορός δεν έχει ακόμη μιλήσει. Και στις μέρες μας οι Χορικοί έχουν ψήφο και σταυρό προτιμήσεως αν οι εκλογές γίνουν σε λογικό χρόνο.
Αφού η παραγραφή αποτρέπει την ποινική τιμωρία των ενόχων, η των τοιούτων παθημάτων κάθαρσις μπορεί να επέλθει με την ψήφο. Συγκρατήστε ονόματα, και ραντεβού στις κάλπες.
