Ο κ. Πανάρετος είναι εξαιρετικός μπλόγκερ. Χρησιμοποιεί όλους τους κανόνες του καλού μπλόγκινγκ, κυρίως controversial θέματα και δυνατό προσωπικό ύφος. Ετσι το ζητούμενο, που είναι η διαδραστικότητα, επιτυγχάνεται. Οχι μόνο ατομικά σχόλια αλλά και ολόκληρες petitions με δεκάδες υπογραφές. Αγαπημένα θέματά του τον τελευταίο καιρό- αγαπημένα έως το σημείο της εμμονής- είναι η οικογενειοκρατία στα πανεπιστήμια και το σπορ της αντιγραφής στο οποίο έχουν επιδοθεί ορισμένοι πανεπιστημιακοί καθηγητές. Μέχρις εδώ πολύ καλά, κανένα πρόβλημα. Ο καθένας στο μπλογκ του γράφει ό,τι θέλει. Το πρόβλημα προκύπτει από τη στιγμή που ο κ. Πανάρετος ως υφυπουργός Παιδείας επιμένει να λειτουργεί με τον τρόπο του μπλόγκερ: τα controversial θέματα του μπλογκ του αποτελούν τις βασικές γραμμές της πολιτικής του ως υφυπουργού Παιδείας. Ετσι κερδίζει σε δημοσιότητα γιατί δίνει πικάντικες «ειδήσεις» αλλά χάνει παντελώς σε ουσία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση χάνει το μείζον, που είναι η μεταρρύθμιση στο Πανεπιστήμιο. Φυσικά πετυχαίνει κάτι άλλο. Μέσα από τα faits divers να υπονομεύει σιγάσιγά το ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο, να δημιουργεί τη γενικόλογη φιλολογία της απαξίωσής του, έτσι ώστε όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή το Πανεπιστήμιο να πέσει σαν ώριμο φρούτο, όπως λένε οι συνδικαλιστές των μετόπισθεν. Το πρόβλημα βέβαια είναι αλλού. Ο κ. Πανάρετος ζήτησε να κλείσει ένα συγκεκριμένο τμήμα επειδή είναι στελεχωμένο με μέλη της ίδιας οικογένειας. Και αρχίζει η άχρηστη φιλολογία: να κλείσει ή να μην κλείσει. Αλλά ο κ. Πανάρετος δεν μας λέει τίποτε για την ταμπακέρα. Οτι ένα τμήμα κλείνει όχι αν μέλη της ίδιας οικογένειας υπηρετούν σ΄ αυτό (ο ίδιος το ξέρει καλά το θέμα) αλλά αν το γνωστικό του αντικείμενο είναι χρήσιμο ή άχρηστο. Και καλά, στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται περί τμήματος Ποιμαντικής Θεολογίας. Τι θα έλεγε, ας πούμε, για ένα τμήμα Ιατρικής; Ή Πολιτικών Μηχανικών;
Η αντιγραφή, κοινώς plagiarism, δεν είναι ίδιον μόνο των καθηγητών Πανεπιστημίου. Πρόσφατα κατηγορήθηκε ο Μισέλ Ουελμπέκ για αντιγραφή. Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Αλλωστε πρέπει να είναι διαταραγμένος, ασήμαντος και εν τέλει νούμερο ένας καθηγητής που θα διακινδυνεύσει το επιστημονικό και ακαδημαϊκό κύρος του αντιγράφοντας, και μάλιστα σε μια εποχή όπου λόγω του Ιnternet η αντιγραφή εντοπίζεται αμέσως. Ο κ. Πανάρετος όμως, που δεν είναι δυνατόν να μην το ξέρει αυτό, ρίχνει το πυροτέχνημά του που στόχο έχει και πάλι την απαξίωση και την υποτίμηση των καθηγητών Πανεπιστημίου. Αλλά ξέρουμε, αν μείνουμε τουλάχιστον στις ανθρωπιστικές επιστήμες, ότι η γνώση της ελληνικής κοινωνίας- η γνώση που ως τώρα έχουμε- δεν θα ήταν δυνατή αν δεν υπήρχε το δημοσιευμένο, πρωτότυπο έργο τόσων και τόσων πανεπιστημιακών καθηγητών. Δεν χρειάζεται να αναφέρω ονόματα. Ο κατάλογος των πρωτότυπων έργων, πολλά από τα οποία έχουν μεταφραστεί και είναι στις καλύτερες σειρές ξένων πανεπιστημιακών εκδόσεων, είναι μακρός. Δεν είναι δυνατόν να μην ξέρει ούτε αυτό ο κ. Πανάρετος. Αλλά είπαμε: λειτουργεί ως μπλόγκερ.
