Μουσεία που είναι κλειστά εξ ολοκλήρου, αίθουσες όπου η είσοδος απαγορεύεται, υπηρεσίες που δεν λειτουργούν. Αυτή είναι η κατάσταση στο υπουργείο Πολιτισμού και δεν αφορά πλέον κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις, που θα μπορούσαν να αποσιωποιηθούν, αλλά μερικά από τα μεγαλύτερα μουσεία της χώρας, που έχουν μείνει χωρίς προσωπικό. Ελλείψει φυλάκων κλειστές αίθουσες έχουν το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας και το Αρχαιολογικό της Θεσσαλονίκης, όπου επίσης παραμένει εντελώς κλειστό το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού. Τα κλειστά μουσεία είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου, αφού πίσω τους κρύβονται υπηρεσίες που εδώ και μερικά χρόνια αδυνατούν να λειτουργήσουν κανονικά, λόγω πάντα έλλειψης υπαλλήλων. Γιατί μόνον στο ΥΠΠΟ μπορεί να ρωτήσει κανείς. Διότι ρουσφέτια μπορεί να γίνονταν πάντα, αλλά ο λόγος που το υπουργείο Πολιτισμού είχε από την εποχή της άνθησής του (από το 2000 και μετά) πολλούς συμβασιούχους ήταν γιατί έπρεπε να καλύψει πραγματικές ανάγκες και όχι πλασματικές. Οταν φτιάχνεις καινούργια μουσεία, εκσυγχρονίζεις και επεκτείνεις τα παλιά, δημιουργείς νέους φορείς που να ανταποκρίνονται στα σημερινά δεδομένα, χρειάζεσαι και ανθρώπους για την επάνδρωσή τους. Τους πήρε λοιπόν το υπουργείο και μετά τους έδιωξε. Τώρα ποιος θα λύσει τον γρίφο;