Πάει καιρός που στον Περισσό πνέει ούριος επαναστατικός άνεμος, τουλάχιστον στο επίπεδο των θεωρητικών αναλύσεων της ηγετικής του ομάδας, ωστόσο η βαθιά οικονομική κρίση και τα επώδυνα επακόλουθά της έχουν τονώσει περαιτέρω το επαναστατικό πνεύμα που διατρέχει τις διαθέσεις των επιτελών του κόμματος. Διανύοντας μια φάση «συσσώρευσης πολιτικής εμπειρίας και επαναστατικής ενέργειας» εν μέσω κρίσης, το ΚΚΕ προτάσσει το καθήκον της «στρατηγικής πάλης για την εξουσία» , δίχως να αρκείται στη «μάχη χαρακωμάτων ή στη μάχη μέσα στην οποία το εργατικό- λαϊκό κίνημα θα διαπραγματεύεται τι και πόσα θα χάσει» , όπως έχει διακηρύξει. Το θέμα ετέθη με μεγαλύτερη σαφήνεια από τη «σιδηρά κυρία» του κόμματος, κυρία Αλέκα Παπαρήγα, στην κοινοβουλευτική συζήτηση επί του κρατικού προϋπολογισμού του 2011, του πλέον δραματικού οικονομικού έτους της μεταπολίτευσης: «Αντικειμενικά, σήμερα το ζήτημα της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας πρέπει να τεθεί» είπε κάνοντας τους εκπροσώπους των «αστικών κομμάτων» να ανατριχιάσουν…

Η γενική γραμματέας του ΚΚΕ έσπευσε πάντως να διευκρινίσει ότι «σαν κόμμα δεν παραιτούμαστε από τον καθημερινό αγώνα,από την προσπάθεια να απαλυνθεί ο πόνος των εργαζομένων, από την προσπάθεια να υπάρχουν κατακτήσεις περιφερειακές, τοπικές, κλαδικές κτλ.», ενώ υπογράμμισε με έμφαση ότι το επίμαχο ζήτημα (της ανατροπής της υφιστάμενης πολιτικής εξουσίας) «πρώτα θα τεθεί αντικειμενικά,στην ημερήσια διάταξη, για να δημιουργηθούν και υποκειμενικά αυτές οι προϋποθέσεις».

Οσον αφορά τον «υποκειμενικό παράγοντα», δηλαδή τους εργαζομένους, η κυρία Παπαρήγα (τούς) «διεμήνυσε» ότι «θα πρέπει να κάνουν τη δική τους προσπάθεια,καθώς έχουν και τη δική τους ευθύνη». «Πρέπει να κατανοήσουν την αιτία της κρίσης. Πρέπει να κατανοήσουν ότι στο καπιταλιστικό σύστημα υπάρχουν μείγματα και διαχειρίσεις,αλλά αυτά δεν θα αντιμετωπίσουν ούτε την αιτία ούτε τα αποτελέσματα της κρίσης και επομένως πρέπει να ετοιμάζονται για έναν πραγματικό πόλεμο,όπως λέμε εμείς» ανέφερε για να συμπληρώσει: «Ο πόλεμος δεν ξεκινά τώρα,έχει ήδη ξεκινήσει.Πρέπει όμως να είναι συνειδητός,σχεδιασμένος,οργανωμέ- νος και να έχει έκβαση την ανατροπή της εξουσίας.Και σε αυτόν τον δρόμο θα δοκιμαστεί η ταξική πάλη αν μπορεί να αποσπάσει και κάποιες κατακτήσεις» .

Το ΚΚΕ εμμένει στην πολιτική του «Λαϊκού Μετώπου» με στόχο τη «λαϊκή εξουσία για τη λαϊκή οικονομία», παρά το γεγονός ότι η πολιτική αυτή δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα, όπως έχει ομολογήσει η ηγεσία του. Θέτει μάλιστα πιο επιτακτικά «το ζήτημα της εξουσίας», δίχως όμως, σύμφωνα με τους επικριτές της κυρίαρχης «γραμμής», να είναι σε θέση να απαντήσει στο ερώτημα με ποιες δυνάμεις θα συγκροτήσει το «επαναστατικό υποκείμενο» όταν έχει περιχαρακωθεί πλήρως σε πολιτικό, ιδεολογικό, αλλά και συνδικαλιστικό επίπεδο. Και αυτό παρά τα θετικά εκλογικά ποσοστά που αποκομίζει, όπως έδειξαν και οι πρόσφατες περιφερειακές εκλογές, από ένα ευρύτερο ακροατήριο που θέλει να τιμωρήσει ή να καταγγείλει τα κόμματα εξουσίας επιλέγοντας στην κάλπη το ΚΚΕ.

Ενα καθοριστικό βήμα ως προς το «ζήτημα της εξουσίας» έγινε στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του κόμματος με αντικείμενο τη δράση στην εργατική τάξη και στο συνδικαλιστικό κίνημα, η οποία διεξήχθη τη χρονιά που τελειώνει. Ο στόχος που ετέθη ήταν η «προετοιμασία και οργάνωση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για αποφασιστική αναμέτρηση με τα μονοπώλια, για την ανατροπή της εξουσίας τους», όπως αναφερόταν στο σχετικό ντοκουμέντο που εξεδόθη, έτσι ώστε να υπερισχύσει «το δικό μας σχέδιο για έξοδο από τον φαύλο κύκλο των καπιταλιστικών οικονομικών κρίσεων,με την εξάλειψη των αιτιών που τις γεννούν».

ΟΙ ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΣ ΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΙΑ

Ε να e-mail το οποίο κυκλοφόρησε τον περασμένο Σεπτέμβριο σε κλειστό κύκλο στελεχών και μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με αποστολέα τον κ. Αλέκο Χαλβατζή (υιό του δημοφιλούς στελέχους του κόμματος και κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, του κ. Σπύρου Χαλβατζή ), έχει προκαλέσει πονοκέφαλο στην ηγεσία του Περισσού και έντονες συζητήσεις σε διάφορα blogs αριστερού προβληματισμού. Το επίμαχο e-mail, στο οποίο κοινοποιούσε τους λόγους για τους οποίους αποχώρησε έπειτα από 17 χρόνια οργανωμένης δράσης από το ΚΚΕ, αφού έμεινε για κάποιον καιρό μυστικό, τελικώς διέρρευσε στο Διαδίκτυο με αποτέλεσμα να ξεσηκωθεί ένας σχετικός σάλος με σχόλια και αντισχόλια για τα τεκταινόμενα στον Περισσό.

«Αποχώρησα από το ΚΚΕ γιατί είμαι πλέον βαθιά πεισμένος ότι τα τελευταία χρόνια σημειώνεται μια σοβαρή έκτροπή του από τη θεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού, το Πρόγραμμά του και τις αρχές λειτουργίας του.Εκτροπή που εκφράζεται πλέον στην καθημερινή λειτουργία και δράση του κόμματος,στην επικοινωνία του με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, στον ρόλο του στους αγώνες τους» αναφέρει στο e-mail του, διευκρινίζοντας ότι «ενάντια σε αυτήν την εκτροπή,κατανοώντας βαθμιαία το βάθος της στην πορεία του χρόνου,προσπάθησα να κάνω ό,τι περνούσε από το χέρι μου σύμφωνα πάντα με τις αρχές λειτουργίας του Κόμματος» . «Δεν θα αποχωρούσα από το ΚΚΕ αν η εκτροπή του ήταν απλώς και κατ΄ αρχάς ιδεολογικοπολιτική» σημείωνε, διαπιστώνοντας ωστόσο ότι: «Πλέον αποδεικνύεται ότι η εκτροπή αυτή υλοποιείται σε μεγάλο βαθμό μέσω και σοβαρών παραβιάσεων των αρχών λειτουργίας του, της εσωκομματικής δημοκρατίας». Ετσι, κατά τον ίδιο, «το ΚΚΕ βρίσκεται στη χειρότερη και κρισιμότερη στιγμή της ιστορίας του».

Ο κ. Χαλβατζής ο νεότερος δεν είναι ο μόνος μιας σειράς μεσαίων και ανώτερων ή ανώτατων στελεχών τα οποία έχουν κατά καιρούς διατυπώσει τους προβληματισμούς τους ως προς τις επιλογές της ηγεσίας, οδηγούμενοι έτσι είτε οικειοθελώς είτε εξαναγκαζόμενοι προς την «έξοδο». Ο ίδιος μάλιστα εμμέσως αποσυνέδεσε τη στάση του από τυχόν προσπάθειες να συσχετιστεί με άλλα γεγονότα, όπως η κομματική πορεία του πατέρα του, ο οποίος σταδιακά εδώ και χρόνια «παραγκωνίστηκε» από την κυρία Παπαρήγα λόγω των μετριοπαθών θέσεων που εξέφραζε στα κομματικά όργανα έναντι των «ακραίων επιλογών περιχαράκωσης του κόμματος», με αποτέλεσμα να μείνει εκτός Πολιτικού Γραφείου στο (τελευταίο) 18ο Συνέδριο (Φεβρουάριος 2009). Από το συνέδριο αυτό εξάλλου «αποστρατεύθηκε» (από την Κεντρική Επιτροπή) πληθώρα στελεχών όπως οι κκ. Αντ. Σκυλλάκος, Κ. Αλυσσανδράκης, η κυρία Βέρα Νικολαΐδου, αλλά και οι κκ. Ορ. Κολοζώφ, Ι. Ποσοτίδης, Ι. Νάκης, Ηλ. Λέγγερης, Γερ. Αραβανής , Χρ. Κόφφας κ.ά., γεγονός το οποίο σηματοδότησε την πλήρη κατίσχυση της κυρίας Παπαρήγα στο κεντρικό εσωκομματικό πεδίο και την απόλυτη «στεγανοποίηση» σε επίπεδο μηχανισμών και στελεχιακών δομών. «Αποστρατείες» έχουν καταγραφεί και σε συνδικαλιστικό επίπεδο, όπως επί παραδείγματι με τα πρώην μέλη των διοικήσεων της ΟΙΕΛΕ και της ΟΛΜΕ κκ. Β.Λιόση και Κ.Σμπόνια οι οποίοι είχαν διαφοροποιηθεί από την επιλογή της πλήρους αυτονόμησης του ΠΑΜΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών.