Θα τα γράψουμε σήμερα, θα τα κουβεντιάσουμε με την παρέα μας, ένας κόμπος στον λαιμό θα μας κόψει για λίγο την ανάσα και θα το ξεχάσουμε ώσπου να υπάρξει επόμενο θύμα στον τομέα της καθαριότητας. Ενας Αιγύπτιος έπεσε από τον τρίτο όροφο καθαρίζοντας τζάμια δημόσιου κτιρίου και ήταν ανασφάλιστος. Τα είχαμε ξαναγράψει προ διετίας, τα είχαμε κουβεντιάσει με την παρέα μας και είχαμε συγκλονιστεί από την επίθεση που δέχτηκε η Κωνσταντίνα Κούνεβα. Δεν είχε μείνει τίποτε κρυφό για τις εταιρείες καθαρισμού που παίρνουν στη δούλεψή τους ξένους, τους πληρώνουν το μισό του μισού του βασικού και αντί για ένσημα τους δίνουν ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο. Οσοι δεν το ήξεραν το έμαθαν, ότι στα υπουργεία, στα πανεπιστήμια, στις ΔΕΚΟ, ακόμη και στα γραφεία του ΙΚΑ το σφουγγάρισμα το κάνουν οι νεόσκλαβοι της καθαριότητας. Δεν μπορεί να μην το έμαθε και η κυρία Λούκα Κατσέλη, δεν μπορεί να μην το έμαθαν οι επιτελείς της, δεν μπορεί να μην το ήξεραν οι εργαζόμενοι στη Γενική Γραμματεία Διαχείρισης Κοινοτικών και Αλλων Πόρων του υπουργείου Εργασίας, εκεί όπου σκοτώθηκε ο Αζίζ Εμάντ.
Την καθαριότητα στα δημόσια κτίρια την έχουν αναλάβει σκουρόχρωμοι άνδρες και ξανθές γαλανομάτες με σπαστά ελληνικά. Συμφέρουν οι αλλοδαποί στη λάτρα και σιωπηρά η ελληνική κοινωνία αποδέχεται τις μεσαιωνικές συνθήκες της πρόσληψής τους. Μπορεί να μην επικροτεί, αλλά αποδέχεται. Γιατί δηλαδή να έχουν μόνιμους υπαλλήλους, που θέλουν άδειες, που θέλουν δώρα και επιδόματα; Οχι τίποτε άλλο, οι μόνιμες πάνε και γκαστρώνονται και πληρώνονται για να κάθονται. Η ιδέα του «συνεργείου καθαρισμού» ανοίγει τον δρόμο για την πιο στυγνή εκμετάλλευση του ανθρώπου. Ο σκλάβος παρουσιάζεται ως «συνεργάτης» ή «υπεργολάβος», οπότε ως αφεντικό του εαυτού του και του απορρυπαντικού του μπορεί να δουλεύει μία ώρα στο ένα κτίριο, να μπαίνει στο αυτοκίνητο για να πάει αλλού (ο χρόνος μεταφοράς δεν πιάνεται για χρόνος εργασίας) και μετά αλλού ώσπου να συμπληρώσει το ωράριο, το γνωστό «από ήλιο σε ήλιο κι ακόμη παραπάνω».
Την άλλη ημέρα αλλού, με επταήμερες βάρδιες και κανένα δικαίωμα. Ο Εμάντ σκοτώθηκε απόγευμα Κυριακής, αλλά δεν θα πληρωνόταν κυριακάτικο. Από ποιον να ζητήσει την προσαύξηση; από τον εργοδότη, από τη ΓΣΕΕ ή μήπως από το υπουργείο Εργασίας που αποδέχεται την καταστρατήγηση των βασικών δικαιωμάτων ακόμη και μέσα στα κτίριά του;
Ο θάνατος του Αζίζ Εμάντ έχει έναν ισχυρό συμβολισμό. Επεσε από τον τρίτο όροφο καθαρίζοντας τζάμια. Τα μέτρα ασφαλείας που θα έπρεπε να τον προστατεύουν αντιμετωπίστηκαν ως περιττό έξοδο. Το διπλό μεροκάματο που θα έπρεπε να παίρνει ως κυριακάτικο θεωρήθηκε εργοδοτικό βάρος. Η σταθερή δουλειά που θα έπρεπε να έχει καθώς παρείχε μόνιμες υπηρεσίες αντιμετωπίστηκε ως εμπόδιο στην ανάπτυξη της χώρας. Μπροστά στην προκοπή του κράτους οι εργαζόμενοι της καθαριότητας, οι ξένοι εργάτες αντιμετωπίζονται σαν τα έντομα που σκοτώνονται στο παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου. Γι΄ αυτό και έχει ισχυρό συμβολισμό αυτός ο θάνατος. Ο 44χρονος Αιγύπτιος καθάριζε τα τζάμια για να μπορούν να δουν έξω από το γραφείο τους όλοι αυτοί που είναι σκυμμένοι στα χαρτιά, που μετρούν τα ένσημα ως δαπάνη και τις ασφαλιστικές εισφορές ως κρατικό έσοδο. Η καθαρή τζαμαρία επιτρέπει διαπιστώσεις: όλοι αυτοί απέξω δεν είναι μυγάκια – ανήκουν στο ανθρώπινο είδος.
