Κάτι τέτοιες ημέρες νομίζω ότι τον βλέπω εδώ μαζί μας, σε σύσκεψη με το δημοσιογραφικό επιτελείο του «Βήματος». Ηρεμος αλλά αποφασιστικός, ευγενής αλλά και κοφτός, έκανε την κρίσιμη ερώτηση: «Και λοιπόν τι; Ποια είναι η ουσία, τι προτείνουμε; Ας αφήσουμε τις χρηστομάθειες και να είμαστε συγκεκριμένοι…».

Ο Χρήστος Λαμπράκης έφυγε πριν από έναν χρόνο. «Το Βήμα» και «Τα Νέα» μετά το πρώτο σοκ αντιμετώπισαν τις αυτονόητες δυσκολίες της προσαρμογής στην πραγματικότητα και συνεχίζουν την πορεία τους. Ενενήντα χρόνια στην πρώτη γραμμή των ιδεών και των ειδήσεων.

Σήμερα εμείς, οι συνεργάτες του Χρήστου Λαμπράκη, θα υπενθυμίσομε τις αρχές, τις οδηγίες και κατευθύνσεις που μας έδινε τα τελευταία 30 χρόνια, καθώς είχε πλέον εγκαθιδρυθεί το δημοκρατικό πολίτευμα. Πρωτεργάτης στον αγώνα για την αβασίλευτη δημοκρατία, καθώς κατελόγιζε στον τότε βασιλέα την κυρία ευθύνη για την αποστασία του 1965 και τη δικτατορία του 1967 (την οποία αποστάτες και ανάκτορα από κοινού εξέθρεψαν…), διέγνωσε ταχύτατα ότι το πρόβλημα πλέον της χώρας δεν ήταν πολιτικό αλλά αναπτυξιακό.

Πιστεύοντας στην ένταξη της Ελλάδας στην Ευρώπη ακολούθησε μια φωτισμένη πολιτική συνδυάζοντας την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας με τη μεγάλη πολιτική Αλλαγή που έφερε το ΠαΣοΚ, δηλαδή τη δημοκρατική παράταξη στην εξουσία, τερματίζοντας την πολιτική μονοκρατορία της Δεξιάς.

Ολα αυτά τα χρόνια η σκέψη του ήταν στην Ανάπτυξη. Ηταν σταθερά τοποθετημένος υπέρ της Εφαρμοσμένης Πολιτικής. Εκρινε σχέδια και αποφάσεις με βάση τη δυνατότητα εφαρμογής τους και τα προσδοκώμενα οφέλη.

Συνέβαλε αποφασιστικά στη διαμόρφωση του κειμένου που κάθε Κυριακή κατελάμβανε τη θέση αυτή του κυρίου άρθρου της εφημερίδας. Δικές του ήταν οι καλύτερες αλλά και οι περισσότερο ανατρεπτικές ιδέες και θέσεις που διετυπώθησαν εδώ τα τελευταία 30 χρόνια…

Εναν χρόνο μετά τον θάνατο του Χρήστου Λαμπράκη εμείς οι επιγενόμενοι τον διαβεβαιώνομε ότι είμαστε και θα είμαστε εδώ τοις κείνου ρήμασι πειθόμενοι και μετά από εμάς ακολουθούν και άλλοι, σε έναν διαρκή αγώνα όπου τα στερνά τιμούν τα πρώτα, όπως έλεγε ο αλησμόνητος Δημοσιογράφος.