Τρεις μήνες μετά την έναρξη της τηλεοπτικής περιόδου 2010-2011 είναι απογοητευτικό να θεωρείται επιτυχία (με όλη τη σημασία της λέξης) μία μόνο εκπομπή, «Το Νησί». Ενα σίριαλ που, παρά τις ενστάσεις που είχα και εν μέρει εξακολουθώ να έχω (τις οποίες είχα εκφράσει σε παλαιότερο σημείωμά μου), κατάφερε κάτι αρκετά δύσκολο: να συνδυάσει το ποιοτικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα (χωρίς να έχουν γίνει, ως φαίνεται, σημαντικές εκπτώσεις στο όραμα των δημιουργών του για εμπορικούς λόγους) και τη μεγάλη λαϊκή απήχηση, καθώς οι θεαματικότητές του δεν έχουν πέσει ποτέ κάτω από το 50%! Πέραν αυτού, το τηλεοπτικό τοπίο παραπέμπει στο σεληνιακό τοπίο όπου είχε πρωτοπερπατήσει ο Νιλ Αρμστρονγκ: σε απόλυτη έρημο. Δύο είναι τα κύρια συμπεράσματα που εξάγουμε ύστερα από προσεκτική παρατήρηση του τριμηνιαίου προγράμματος: το πρώτο αφορά τον θάνατο των ριάλιτι, τουλάχιστον στη μορφή που έχουν σήμερα. Ούτε ο «Βig Βrother» ούτε το «Νext top model» ούτε το «Αγρότης μόνος ψάχνει» κατάφεραν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του κοινού- για την ακρίβεια, και τα τρία είχαν από πολύ χαμηλές ως άθλιες θεαματικότητες. Από κοντά και τα τάλεντ σόου, με το «Χ-Factor» να χάνει ακόμη και τα περίφημα «νεανικά κοινά» στα οποία στοχεύουν τέτοιου είδους εκπομπές. Το δεύτερο συμπέρασμα αφορά την επιβολή ενός νέου ψυχαγωγικού μοντέλου που είχε αρχίσει σιγά-σιγά να εισάγεται τα προηγούμενα χρόνια, το οποίο συνδέει άμεσα την τηλεόραση με την κουζίνα. Πάμπολλες οι εκπομπές μαγειρικής, ξεκινώντας από το επιτυχημένο «Μaster chef» και καταλήγοντας στο «Στην κουζίνα μαζί», με τις… έκπτωτες των μεγάλων καναλιών Βέφα και Αλεξία Αλεξιάδου να σερβίρουν τις σπεσιαλιτέ τους στο Βlue Sky. Απομένει να δούμε πού θα οδηγήσει αυτός ο βομβαρδισμός από γιουβαρλάκια και κεφτέδες, αν όχι στον κορεσμό. Το πολύ το ψήσε-βράσε το βαριέται και ο σεφ, πόσω μάλλον το κοινό.
Μέχρι στιγμής αυτό που δείχνει το κοινό να βαριέται είναι τα κακής ποιότητας εγχώρια σίριαλ («Κούκλες», «Ονειροπαγίδα»). Ενώ απολαμβάνει ιδιαίτερα τα κακής ποιότητας εισαγόμενα (από Τουρκία και Αργεντινή) σίριαλ, όπως και τις ελληνικές σαπουνόπερες- διαχρονικό το είδος. Αντιθέτως, ένα άλλο είδος που θεωρούσαμε διαχρονικό μοιάζει να έχει φάει τα ψωμιά του: οι κουτσομπολίστικες εκπομπές είναι σκιές του παλαιού εν δόξου εαυτού τους ενώ οι σταρ τους όλο και πιο αδιάφορες. Ολες, εκτός από τις τυχερές (και έξυπνες) που άλλαξαν πόστο, βλέπε Φαίη Σκορδά. Η οποία έκανε μαζί με τον σύζυγό της και συμπαρουσιαστή της στο «Πρωινό mou» Γιώργο Λιάγκα άλλη μία από τις εκπλήξεις αφήνοντας πίσω όλους τους αντιπάλους, κυρίως την απελπιστικά προβλέψιμη πλέον Ελένη Μενεγάκη. Προβλέψιμος και κουρασμένος και ο Λάκης Λαζόπουλος – στα καλά του όμως παραμένει η ευφυέστερη φωνή της ελληνικής ΤV. Αντιθέτως, οι ανταγωνιστές του, οι «Ράδιο Αρβύλα», εξακολουθούν να αναπαράγουν το άτεχνο χιούμορ που τους έκανε δημοφιλείς. Ατεχνο, όπως το τηλεοπτικό προϊόν στο σύνολό του. Με τις ευθύνες να αποδίδονται στην οικονομική ύφεση. Δηλαδή, αν υπήρχαν χρήματα τα πράγματα θα ήταν καλύτερα… Θα ήταν;
Παρά τη «σκόνη» που μοιάζει ενίοτε να έχει επικαθήσει στο πρόγραμμά της, η κρατική τηλεόραση είναι το μοναδικό δίκτυο στο οποίο μπορείς να δεις εκπομπές που έχουν εξοριστεί από την ιδιωτική τηλεόραση, όπως ντοκυμαντέρ και παραστάσεις θεάτρου και όπερας. Αυτός είναι και ο λόγος που μας κάνει να μην είμαστε τόσο αρνητικοί στην υποχρεωτική εισφορά-χαράτσι για τα έξοδα λειτουργίας της. Ενα γέρο ξεσκόνισμα όμως το θέλει, για να αισθανθούμε ότι πιάνουν τόπο τα λεφτά μας.
