Την περασμένη Κυριακή έγιναν εκλογές στη Λευκορωσία. Νικητής, για τέταρτη φορά, ο Αλεξάντρ Λουκασένκο, ο τοπικός μικρο-Στάλιν, με 80% των ψήφων, φυσικά. Η αντιπολίτευση οργάνωσε μια διαδήλωση διαμαρτυρίας. Την αντιμετώπισε η αστυνομία που συνέλαβε (επίσημα) 639 πολίτες. Η Λευκορωσία θα ήταν σύμμαχός μας αν είχαμε ακολουθήσει μετά από τη δυτική παρέμβαση στο Κόσοβο τις συμβουλές του Μίκη Θεοδωράκη να φύγουμε από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση και να συμμαχήσουμε με τη Μόσχα και το Μινσκ.
Στην Ακτή του Ελεφαντοστού έγιναν πρόσφατα ελεύθερες προεδρικές εκλογές με την παρουσία χιλιάδων κυανόκρανων. Τις κέρδισε με μεγάλη διαφορά (54% των ψήφων) ο Αλασάν Καταρά σε βάρος του ως τώρα προέδρου Λοράν Γκαμπό. Ο Γκαμπό είχε, με τον στρατό και τους περισσότερους αξιωματούχους, άλλη γνώμη. Ανακοίνωσε ότι αυτός κέρδισε τις εκλογές με 51,45% των ψήφων. Βρίσκεται πάντα στο προεδρικό μέγαρο και οι οπαδοί του δέρνουν και σκοτώνουν, ενώ ο αντίπαλός του είναι αποκλεισμένος σε ξενοδοχείο στα όρια της πρωτεύουσας. Ολες οι χώρες λένε στον Γκαμπό να φύγει. Αυτός αξιώνει να φύγουν οι κυανόκρανοι και οι Γάλλοι που βρίσκονται επίσης εκεί. Η Ακτή του Ελεφαντοστού έζησε πρόσφατα έναν άγριο εμφύλιο. Ο μέγας φόβος είναι ότι θα τον ξαναζήσει.
Στο Ιράν, καταπιεστικά κυρίαρχος είναι ο πρόεδρος Αχμαντινετζάντ. Η αντιπολίτευση θεώρησε (με στοιχεία) ότι η επανεκλογή του ήταν προϊόν βίας και νοθείας. Οι μαζικές διαδηλώσεις της χτυπήθηκαν άγρια από την αστυνομία και τους φανατικούς υπερασπιστές του πιο ακραίου Ισλάμ. Πριν από λίγες ημέρες ο πασίγνωστος και τιμημένος σκηνοθέτης κινηματογράφου Ζαφάρ Παναχί, που στηρίζει την αντιπολίτευση, καταδικάστηκε σε εξαετή φυλάκιση και εικοσαετή επαγγελματική απαγόρευση.
Υπάρχουν άνθρωποι στη χώρα μας που συμπαθούν τον Λουκασένκο και τον Αχμαντινετζάντ. Είναι πιθανό να υπάρχουν και θαυμαστές του Γκαμπό. Με τον άλφα ή βήτα τρόπο συμβολίζουν, κατά την άποψή τους, την αντίσταση των λαών στον ιμπεριαλισμό και την παγκοσμιοποίηση. Οι ίδιοι και αρκετοί άλλοι, ανάμεσά τους και ανώτατοι κληρικοί, είχαν συμπαθήσει (και στηρίξει έμπρακτα) τους εκδοροσφαγείς του καθεστώτος του Μιλόσεβιτς και μερικοί πολέμησαν μαζί τους στη Βοσνία και αλλού. Στο όνομα του Θεού (τι τους έφταιγε;) και των «εθνικών συμφερόντων».
Ο κόσμος δεν ήταν ποτέ αγγελικά πλασμένος, περιλαμβάνει όμως και μερικές βασικές ιδέες όπως η Ελευθερία του ατόμου και η Δημοκρατία που διατυπώθηκαν κάποτε στην Αθήνα. Κανονικά, όπως γνωρίσαμε από πολύ κοντά όλες τις μορφές της καταπίεσης, θα έπρεπε να έχουμε άλλες αντιλήψεις. Να δίνουμε άλλες μάχες. Σπάνια και λίγοι τις δίνουν όμως αυτές τις μάχες, εσωτερικά και εξωτερικά. Δεν είναι όμορφος ο κόσμος. Δυστυχώς ούτε και εμείς.
somerit@otenet.gr
