Ακούγοντας τον Όλι Ρεν από το βήμα της βουλής να λυπάται που χάνει την ώρα του με την Ελλάδα εις βάρος του ποδοσφαιρικού του πάθους τις Κυριακές, σκέφτηκα πως για να αλλάξει αυτό που ζούμε πρέπει να αλλάξει ο Όλι Ρεν, δηλαδή ο απόλυτα εξαρτημένος γραφειοκράτης από το κυρίαρχο ηλίθιο τεχνολογικό μοντέλο που ζούμε: το flash trading. Που σημαίνει μια χρηματιστηριακή συναλλαγή σε αστραπιαίο χρόνο και εξίσου αστραπιαίο χώρο. Όλη η ζωή εξαρτάται από αυτή την ηλεκτρονική λάμψη εκείνης της virtual πεταλούδας που πέταξε στα ασιατικά χρηματιστήρια, εκνεύρισε τις αγορές της Wall Street, κι αυτές με τη σειρά τους φόβισαν τη Μέρκελ που φόβισε τον Όλι Ρεν για να μας φοβίζει. Το δίλλημα: «τη ζωή σου ή τα λεφτά σου», δεν ισχύει πλέον. Πεθαίνουμε φτωχοί με την άδεια της εκλεγμένης μας κυβέρνησης που ανέχθηκε τον Όλι Ρεν στο βήμα της βουλής. Ο Παπαδόπουλος, από το ίδιο βήμα δήλωνε ορθοπεδικός. Ο κ. επίτροπος αθλητής.
«Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη», έγραφε και ξαναέγραφε στη μηχανή ο σαλεμένος Τζακ Νίκολσον, φύλακας με την οικογένειά του στο θεόκλειστο ορεινό ξενοδοχείο στη «Λάμψη» του Στάνλεϋ Κιούμπρικ. Εδώ τι θα μας φάει;
