Η βία έχει πολλές όψεις. Βία ασκεί η αστυνομία όταν προσπαθεί να επιβάλει την τάξη, βία ασκούν, όμως, και ομάδες ευάριθμων διαδηλωτών που κλείνουν δρόμους και πλατείες και αναστατώνουν τη ζωή της πόλης.
Βία ασκούν οι χούλιγκαν, είτε κόκκινοι είτε πράσινοι ή γαλάζιοι.
Βία χρησιμοποιούν ακόμη και γονείς για να συνετίσουν τέκνα ανυπάκουα ή απλώς αυθάδη.
Πολλές όψεις έχει η βία αλλά έχει και μακριά ποδάρια! Και κατά κανόνα, μόλις ανοίξει βηματισμό, η βία πολλαπλασιάζεται και παρασύρει και καταστρέφει πρόσωπα και πράγματα.
Η βία είναι πάντως απλώς επικίνδυνη όταν είναι αυθόρμητη. Είναι αυτόχρημα καταστροφική όταν είναι μεθοδευμένη, προσχεδιασμένη.
Ενα παράδειγμα από τη σχεδόν σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας είναι χαρακτηριστικό. Μεθοδευμένη ήταν η βία, οι τρομοκρατικές πράξεις που είχαν ως αποτέλεσμα τη δολοφονία του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, το 1963. Κατά την άποψη των τότε κυβερνώντων ήταν μια… αυθόρμητη πράξη βίας αντιφρονούντων πολιτών, κατά την κρατούσα γνώμη ήταν προσχεδιασμένη πολιτική δολοφονία.
Αν δεχθούμε την άποψη ότι στόχος ήταν το να τσαλακωθεί απλώς ο δραστήριος βουλευτής της Αριστεράς, τότε οι παρεπόμενοι κίνδυνοι από πράξεις βίας είναι αυταπόδεικτοι. Οι επισημάνσεις αυτές είναι απαραίτητες καθώς παριστάμεθα μάρτυρες πράξεων βίας που όχι μόνο απειλούν τη δημόσια ασφάλεια αλλά και υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή και πυροβολούν τη δημοκρατία.
Είναι νωπές στη μνήμη όλων δύο πρόσφατες πράξεις βίας που συνετάραξαν την κοινωνία. Ο αστυφύλακας που πυροβόλησε τον νεαρό μαθητή στα Εξάρχεια και οι άγνωστοι κουκουλοφόροι που έκαψαν τράπεζα και υπαλλήλους στην οδό Σταδίου, είναι περιστατικά που τραυματίζουν το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα. Σε ποια κλιμάκωση θα οδηγούσε το αιματηρό χτύπημα εναντίον του βουλευτή προχθές στην πλατεία Συντάγματος, αν το χτύπημα αυτό στο κεφάλι ήταν λίγα εκατοστά μακρύτερα σε καίριο σημείο;
Ενας έμπειρος αξιωματικός, σχολιάζοντας τότε την εισβολή των απριλιανών στο Πολυτεχνείο, έλεγε ότι «το αίμα γλιστράει…».
