Το έργο πολλών μεγάλων συγγραφέων έχει στηριχθεί, με ποικίλους τρόπους, στις γυναίκες της ζωής τους: Βέρα Ναμπόκοφ, επιμελήτρια και μεταφράστρια των έργων του συζύγου της, εκείνη που έσωσε τη «Λολίτα» από τη φωτιά και ακόμη ατζέντισσα και σοφέρ του. Νόρα Μπάρνακλ, η μούσα του Τζέιμς Τζόις. Σοφία Τολστόι, η γυναίκα που αντέγραψε, ως και επτά φορές, το πολυσέλιδο χειρόγραφο του «Πόλεμος και ειρήνη» για τον σπουδαίο σύζυγό της.

www.findingdulcinea.com

«Καθώς αντιγράφω τίποτε δεν με αγγίζει τόσο βαθιά όσο οι ιδέες, η ευφυΐα του» γράφει η Σοφία στη νέα αγγλική έκδοση των ημερολογίων της, αλλά παρουσιάζει και τη ζωή της στο πλευρό του ιδιοφυούς συγγραφέα με πικρή ειρωνεία: «Η “μεγαλοφυΐα” χρειάζεται κάποιον να του φροντίζει το σπιτικό και να ταΐζει και να αναθρέφει τα αναρίθμητα παιδιά του καθώς εκείνος είναι πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να μοιάσει στον Επίκτητο, στον Σωκράτη και στον Βούδα».

www.washingtonpost.com

Αυτό το σκηνικό θυμίζει στη βρετανή ιστορικό Κάθριν Χιουζ το μοντέλο της προβιομηχανικής εποχής: «Ο άντρας έμπαινε μπροστά- ήταν ο φούρναρης, ο αργυροχόος, ο φαρμακοποιός- και οι σύζυγοι, οι αδελφές και οι κόρες έκαναν τους λογαριασμούς, ζύμωναν, εξυπηρετούσαν τους πελάτες. Η δουλειά των γυναικών ήταν πάντοτε ζωτικής σημασίας για την επιχείρηση αλλά δεν αναγνωριζόταν ποτέ ανεξάρτητα από εκείνη των συζύγων τους».

www.guardian.co.uk