Δύο «αντιπάλους» είχε χθες η μεγάλη διαδήλωση της Αθήνας, η μεγαλύτερη και σημαντικότερη της πρόσφατης εποχής: ο ένας, ο πρώτος, ήταν οι ομάδες της βίας, οι δήθεν αντεξουσιαστές, που, στην πραγματικότητα βέβαια, είναι στυγνοί εξουσιαστές αφού ασκούν την εξουσία τους στην πιο βάρβαρη και απεχθή μορφή της όταν δέρνουν και τα σπάνε όπως, όταν κι όπου εκείνοι μόνοι τους και χωρίς καμία νομιμοποίηση το αποφασίσουν. Το άθλιο περιστατικό του ξυλοδαρμού του Κωστή Χατζηδάκη, ενός εκ των ελαχίστων «επωνύμων» βουλευτών των μεγάλων κομμάτων που αντί να «κρυφτεί», όπως άνετα θα μπορούσε, περπάτησε εκείνη την ώρα στο κέντρο της Αθήνας, τα λέει όλα, αν και δεν είναι το μοναδικό…
Ο δεύτερος «αντίπαλος», ήταν η έλλειψη μέσων ενημέρωσης. Η επίδραση της μεγάλης κινητοποίησης περιορίστηκε σημαντικά από την απουσία δημοσιογραφικής κάλυψής της. Το ίδιο ακριβώς αναμένεται να συμβεί και αύριο, όταν, το πρωί, οι περισσότεροι Ελληνες πολίτες δεν θα μάθουν τι αποφασίστηκε στις Βρυξέλλες για το μέλλον της Ευρώπης και ιδιαίτερα το δικό μας…
Όπως λοιπόν δεν ακούστηκε χθες η «φωνή λαού», έτσι δεν θα ακουστεί αύριο και η «φωνή του κυρίου». Ομως αυτό που θα γίνει ή που δεν θα γίνει εκεί, στις Βρυξέλλες, δεν είναι κάτι που μπορεί να το ανατρέψουν αύριο δύο διαδηλώσεις, ούτε να το κλονίσει ένας βουλευτής που τιμά την υπόληψή του, όπως ο Βαγγέλης Παπαχρήστος, ο μόνος εκ των διαμαρτυρομένων του ΠΑΣΟΚ που είναι άξιος σεβασμού καθώς παίρνει το κόστος των επιλογών του όταν οι άλλοι μυξοκλαίνε κροκοδείλια κοροϊδεύοντας. Δεν θα μπορεί να το ανατρέψει ούτε καν η όποια αλλαγή πολιτικής, προσώπων, ή ακόμα και κυβέρνησης στην Ελλάδα. Αυτό που θα γίνει – ή που δεν θα γίνει – στις Βρυξέλλες, μπορεί να αποβεί νομοτελειακά μοιραίο για τη ζωή μας.
Υπάρχουν εποχές «εύκολες», ουδέτερες, ήρεμες. Και υπάρχουν και εποχές κρίσιμες, καθοριστικές, γεμάτες επικίνδυνες και επώδυνες εξελίξεις που, τις τελευταίες δεκαετίες, δεν είχαμε ζήσει. Τώρα, είμαστε στην αρχή μίας τέτοιας εποχής. Μπαίνουμε πλέον σε μια περίοδο που το αγαθό της ενημέρωσης θα λειτουργήσει καθοριστικά για την πορεία της δημοκρατίας στην Ελλάδα: για τη δυνατότητα του ελληνικού λαού να πληροφορείται να αντιλαμβάνεται τις κατακλυσμιαίες εξελίξεις που, στο εξής, θα επηρεάζουν δραματικά τη ζωή του. Κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί χωρίς διαρκώς παρούσα μια δημοσιογραφία έγκυρη και αποφασισμένη να παραμείνει ελεύθερη και διαρκώς παρούσα. Ξεκινά μια εποχή, στην οποία διακυβεύονται τα μέγιστα.
gmalouchos@tovima.gr
