Υπάρχει ένα παράδοξο με τις χωματερές. Στη Κερατέα διαμαρτύρονται επειδή θα γίνει στην περιοχή ένας κυριλέ σκουπιδότοπος. Ουδέποτε είδαμε όμως διαμαρτυρία, στην Αττική ή αλλού, για τις ανεξέλεγκτες χωματερές, ανοιχτού τύπου, αυτές όπου όταν φυσάει το βοριαδάκι τα μισά σκουπίδια γίνονται χαρταετοί. Σε 250 σημεία αυτή τη στιγμή κάποιο απορριμματοφόρο αδειάζει την κοιλιά του, ρίχνοντας στο χώμα όλα τα ζουμιά, πετώντας ανάκατα τα πλαστικά, τα γυαλιά, τα χαρτιά. Σε 250 σημεία αυτά τα σκουπίδια μένουν ξεσκέπαστα με την ελπίδα κάποια στιγμή να πολτοποιηθούν από τη βροχή ή να γίνουν τοξικά αποκαΐδια με την εντολή κάποιου βλαχοδήμαρχου, που αυτά ξέρει, αυτά κάνει.
Στην Κερατέα, εκεί όπου πετούν μολότοφ για να αποτραπεί η ανέγερση του εργοστασίου που θα διαχωρίζει, θα συμπιέζει, θα αποξηραίνει τα σκουπίδια λειτουργούν ανοιχτές χωματερές με άφθονους γλάρους και δυνατή μυρωδιά από σάπια τρόφιμα. Εκεί καταλήγουν κάπου 100 τόνοι σκουπίδια τη μέρα: σκουπίδια της τρύπιας σακούλας και της αηδίας. Δεν είναι ένα σημείο στην ευρύτερη περιοχή: πρόκειται για τη θέση Χοβόλες της Κερατέας, για τον λόφο Κρούδι στα Καλύβια, για την θέση καμινάδα στο Λαύριο. Η αντίδραση των κατοίκων είναι χαρακτηριστική. Δεν θέλουν τα σκουπίδια άλλων στην αυλή τους. Αν γίνει ο ΧΥΤΥ θα καταλήγουν εκεί σκουπίδια της Αττικής, όχι μόνο του δήμου τους. Εχουν άραγε τον τρόπο και τη διάθεση να διαχειριστούν τα δικά τους σκουπίδια; Βεβαίως. Εχουν σαφή πρόταση: να φεύγουν τα ντόπια σκουπίδια από την Κερατέα και να πηγαίνουν στα Λιόσια. Στις αυλές των άλλων δηλαδή…
Ολα αυτά θα επιφέρουν πρόστιμα στην Ελλάδα. Η κυρία Τίνα Μπιρμπίλη, υπουργός Περιβάλλοντος, υπολογίζει ότι τα ετήσια πρόστιμα για τις χωματερές μπορεί να φτάσουν τα 28 εκατ. ευρώ. Κι ενώ δεν έχουν λυθεί ούτε αυτά τα βασικά, πού δηλαδή θα ανεγερθούν οι ΧΥΤΥ, ενώ ολόκληρη Πελοπόννησος δεν έχει νόμιμο μέρος να πετάει τα σκουπίδια της και τα στέλνει σε μακρινούς νομούς, η κυρία Μπιρμπίλη ασχολείται με διάφορα προγράμματα ακραίου οικολογικού προσανατολισμού. Θέλει, λέει, να εξοικονομείται το νερό από τα πλυντήρια στα σπίτια. Ναι, κάθεται και τα συζητάει αυτά, να αξιοποιήσει το μπουγαδόνερο σε οικογένειες που δεν έχουν μάθει να πετάνε το χαρτόκουτο χώρια από το κόκαλο της μπριζόλας. Γιατί όλα τα παραπάνω, οι χωματερές με τους γλάρους, οι συγκρούσεις στην Κερατέα, και η αντιπαλότητα μεταξύ κοινοτήτων θα είχαν λυθεί εάν στοιχειωδώς διαχωρίζονταν τα σκουπίδια. Αν όλοι έκαναν στα σπίτια τους μια τσαπατσούλικη ανακύκλωση ο όγκος των σκουπιδιών θα μειωνόταν στο 10%. Ναι, θα κατέληγε στις χωματερές το ένα δέκατο από τα σκουπίδια που τώρα καταλήγουν.
Αν από το 2003 που χωροθετήθηκαν οι κυριλέ χώροι ταφής σκουπιδιών δεν έχει γίνει κανενός είδους εκπαίδευση για τον διαχωρισμό των σκουπιδιών. Διαιωνίζονται ακριβές (λόγω προστίμων) και αηδιαστικές ανοιχτές χωματερές, προγραμματίζεται η ανέγερση εργοστασίων για την ακριβή επεξεργασία σκουπιδιών αλλά δεν γίνεται το αυτονόητο: να πιάσουν τον πολίτη από το χεράκι και να του πουν: σε άλλο κάδο το μπουκάλι, σε άλλο η συσκευασία από το γάλα. Αν αυτό είχε γίνει με επιμονή δεν θα υπήρχε ανάγκη ούτε για μεγαλοεργολάβους των σκουπιδιών ούτε για οργίλους δημάρχους. Φαίνεται όμως ότι η μιζέρια των σκουπιδιών είναι μια μπίζνα αρκούντως αποδοτική.
?
