Οι επόμενοι μήνες θα είναι της πραγματικής οικονομίας. Αυτή θα δοκιμασθεί περισσότερο. Επί του σώματός της θα επιδράσουν όλα τα μέτρα, πάνω της θα αποτυπωθούν οι μειώσεις των μισθών, οι περικοπές του κράτους, η αύξηση των φόρων και η παρεπόμενη κάμψη της ζήτησης και της κατανάλωσης, όπως και τα άλλα συμπτώματα της ύφεσης.
Όλες οι ενδείξεις από τις αγορές, από τις επιχειρήσεις και τις Τράπεζες δείχνουν ότι σττο τέλος του τρέχοντος έτους και στο πρώτο τρίμηνο του επομένου θα συσσωρευθούν οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης και θα αφήσουν βαθύ σημάδι συνολικά στην οικονομική δραστηριότητα, οι πολλές εκφράσεις της οποίας στην προσπάθειά τους να διασωθούν ή να συγκρατήσουν τις ζημιές θα προβούν σε αμυντικές αντανακλαστικές κινήσεις, ικανές να μεγενθύνουν το πρόβλημα και την ύφεση.
Ο μεγάλος όγκος των προβλημάτων φαίνεται πάντως ότι θα αποκαλυφθεί στο προσεχές τρίμηνο – τετράμηνο και θα παρασύρει σε δίνη κρίσης ακόμη και μεγάλες, εύρωστες μέχρι πρότινος, επιχειρήσεις οι οποίες καταδιώκονται από τη χαμηλή ζήτηση,. από τα προβλήματα ρευστότητας και τις τάσεις υπερχρέωσης που αναπτύχθηκαν σε ελάχιστο χρόνο, καθώς τα πενιχρά έσοδα δεν επαρκούν να στηρίξουν μεγάλα οργανωτικά σχήματα, τα οποία ήταν συμβατά με τις προηγούμενες συνθήκες, αλλά μοιάζουν υπερπολυτελή στην τρέχουσα συγκυρία της κρίσης.
Ο μεγάλος κίνδυνος είναι να προκύψουν στους προσεχείς λίγους μήνες μεγάλες χρηματοδοτικές ανάγκες στο πεδίο της πραγματικής οικονομίας, οι οποίες μπορούν να μετατραπούν σε «κανόνια» αν δεν υπάρξει ειδική μεταχείριση από την πλευρά των Τραπεζών. Μέχρι τώρα οι Τράπεζες έχουν αποδείξει ότι χειρίζονται τις περισσότερες των περιπτώσεων, δείχνουν ανοχή σε προβλήματα υπερχρέωσης που εκτιμούν ότι είναι αποτέλεσμα των ειδικών συνθηκών και της συγκυρίας, προσφέρουν δυνατότητες ρύθμισης και επαναρύθμισης οφειλών και χρεών, γενικώς ενεργούν στις περισσότερες των περιπτώσεων με συναίσθηση του κοινωνικού ρόλου.
Το ζήτημα που εγείρεται είναι αν θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν με την αυτή διάθεση τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις στην περίπτωση που πολλαπλασιασθούν και κρούσματα και αρχίσουν να σκάνε οι δανειακές συμβάσεις η μία πίσω από την άλλη.
Είναι κρίσιμη η στάση και η θέση των Τραπεζών στο επόμενο κρίσιμο διάστημα. Αν είναι απογυμνωμένες οι ίδιες από κεφάλαια, αν αισθάνονται απόλυτα ανασφαλείς και καταδιώκονται από τεράστιες ζημιές, προφανώς δεν θα ασκήσουν το ρόλο τους, δεν θα είναι σε θέση να προσφέρουν βοήθεια ή να δείξουν κατανόηση και ανοχή σε προβλήματα υπερχρέωσης μεγάλων επιχειρήσεων. Υπό αυτή την έννοια η ενίσχυση της θέσης των Τραπεζών είναι προϋπόθεση για την διάσωση της πραγματικής οικονομίας. Κάτι που πρώτες οι ίδιες οφείλουν να φροντίσουν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
