Συνομιλία μεταξύ Δ. Μιχαήλ και Κ. Σακκά (καλών) στις 19.11.2010 λίγο πριν από τις 3 το μεσημέρι

Δ. Μιχαήλ: «Ναι…»

Κ. Σακκάς: «Ελα ρε μ…»

Δ. Μιχ.: «Ελα ρε, τι γίνεται;»

Κ. Σακ.: «Τι γίνεται;»

Δ. Μιχ.: «Καλά...»

Κ. Σακ.: «Πού είσαι; Στη σχολή;»

Δ. Μιχ.: «Σχολή είμαι, ναι...»

Κ. Σακ.: «Να πεις στο «Τζίτζη».

Δ. Μιχ.: «Ναι».

Κ. Σακ.: «Ρε φίλε, ξέχασα μια δουλειά που είχα κανονίσει και δεν ισχύει το ραντεβού μας, δεν θα είμαι εδώ».

Δ. Μιχ.: «Να του πω, δηλαδή, ότι δεν ισχύει το ραντεβού σας;»

(…)

Δ. Μιχ.: «Και εγώ όλα καλά, απλά γύρισα εδώ και κατευθείαν εργαστήριο κάναμε, πήγα και έκανα τώρα μια για του εξαμήνου, μέχρι 6.30 το πρωί κάναμε εργασία…»

Κ. Σακ.: «Α, ναι;»

Δ. Μιχ.: «Γ****ε τα».

Κ. Σακ.: «Ωραίος, επιμελής».

Δ. Μιχ.: «Αυτά, όλα καλά, είδα και τον πρόεδρο».

Κ. Σακ.: «Α, πήγες στον πρόεδρο»;

Δ. Μιχ.: «Ναι, ναι, πήγα, όλα μια χαρά, με περιποιήθηκε, δεν έχω παράπονο».

Κ. Σακ.: «Σου έβαλε και «πεσκέσι» για τον δρόμο;»

Δ. Μιχ.: «Ετσι, έτσι, ναι, ναι…»

Κ. Σακ.: «Ωραία, εσύ πότε θα «σκάσεις», Χριστούγεννα»;

Δ. Μιχ.: «Χριστούγεννα, τώρα αυτό κοιτάζω πότε, ημερομηνίες, μπας και κλείσω αυτό για Θεσσαλονίκη».

Κ. Σακ.: «Ναι, εντάξει, θα… ισχύει κανονικά…»

Δ. Μιχ.: «Εντάξει, ναι…»

Κ. Σακ.: «…»

Δ. Μιχ.: «Οπότε θα τα πούμε και πριν τα Χριστούγεννα».

Κ. Σακ.: «Ναι, ναι…»

Δ. Μιχ.: «Και αυτά…»

Κ. Σακ.: «Εντάξει, «Μητς».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ