Κορυφαία μορφή στο παγκόσμιο κινούμενο σχέδιο και όνομα – θρύλος της φημισμένης Σχολής Κινουμένων Σχεδίων του Ζάγκρεμπ, ο γιουγκοσλάβος καρτουνίστας Μπόριβοϊ «Μπόρντο» Ντοβνίκοβιτς μίλησεχθεςτο απόγευμα στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την πολυετή εμπειρία του στο χώρο των κινουμένων σχεδίων, για τη φημισμένη Σχολή Κινουμένων Σχεδίων του Ζάγκρεμπ, αλλά και για την «επιβίωση» του κινουμένου σχεδίου σε περιόδους κρίσης.
«Ξεκινήσαμε ακολουθώντας τα πρότυπα του Ντίσνεϊ και φτιάξαμε ασπρόμαυρες ταινίες για παιδιά» είπε για τα χρόνια πριν από την ίδρυση της Σχολής του Ζάγκρεμπ το 1956 (ο όρος Σχολή του Ζάγκρεμπμε τον οποίο ο Μπόρντο δεν συμφωνεί, αντιπροτείνοντας την λέξη ομάδα, δόθηκε στις Κάννες το 1958 από το ιστορικό κινηματογράφου Ζορζ Σααντούλ).
«Στην αρχή, δεν διαθέταμε γνώσεις, όμως ο καλός σχεδιαστής δεν δυσκολεύεται να κατακτήσει τα βασικά. Βέβαια, τότε θεωρούσαμε ότι θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μια ταινία μέσα σε δυο μήνες. Χρειάστηκε να μείνουμε μέρες ολόκληρες μέσα στο σχεδιαστήριο, και τελικά να ολοκληρώσουμε την ταινία μέσα σε έναν χρόνο. Τον Μάιο του 1951 βγήκε το πρώτο μας φιλμ με τίτλο ’’Τhe Big Meeting’’».
Έναν χρόνο μετά, η μεγάλη κρίση που επικρατούσε στη χώρα δεν επέτρεψε στους φιλόδοξους καρτουνίστες να συνεχίσουν το έργο τους και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην γελοιογραφία. Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια για να προσπαθήσουν να κάνουν μια νέα αρχή. «Ξεκινήσαμε εκ νέου, σε άλλες βάσεις. Κάναμε πλέον σοβαρά καλλιτεχνικά κινούμενα σχέδια, και όχι για παιδιά. Ασχοληθήκαμε με την τέχνη της εμψύχωσης και δημιουργήσαμε ταινίες για όλες τις ηλικίες» τόνισε ο δημιουργός. Κάπως έτσι, το 1956 δημιουργήθηκε η παγκοσμίως γνωστή, πλέον, εταιρεία Zagreb Film και δυο χρόνια μετά κυκλοφόρησαν και οι πρώτες της ταινίες. Το 1958, στο Φεστιβάλ των Κανών, ο κορυφαίος ιστορικός του σινεμά, Ζορζ Σαντούλ, παρατήρησε για πρώτη φορά ότι οι ταινίες της συγκεκριμένης εταιρείας διέθεταν μια πρωτόγνωρη δυναμική και μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία. Έδωσε, λοιπόν, όνομα στο φυτώριο των ταλέντων, αποκαλώντας το «Σχολή του Ζάγκρεμπ». Ποια η γνώμη του Μπόρντο γι’ αυτή την ονομασία; «Εγώ δεν συμφωνώ με τον όρο. Δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για μια πανεπιστημιακή σχολή, στην οποία μπορεί κάποιος να διδαχθεί για το σχέδιο. Ο όρος ‘’Σχολή’’ αφορά κυρίως στο ύφος που υιοθετήσαμε. Εγώ προτιμώτον όρο ‘’κύκλος, ομάδα Ζάγκρεμπ’’».
Έτος – σταθμός για την πορεία της Zagreb Film αποτέλεσε το 1961, οπότε και η ομάδα κατόρθωσε το ανέλπιστο: Κέρδισε το Όσκαρ για την ταινία «Υποκατάστατο», γεγονός που έδωσε μεγάλη ώθηση στο έργο των πρωτοπόρων δημιουργών. «Μέχρι τη δεκαετία του 1980 προστέθηκαν και άλλα μέλη στην παρέα μας, ωστόσο, η πολιτική αλλαγή στη Γιουγκοσλαβία το 1991, κατά την οποία η Κροατία έγινε ανεξάρτητο κράτος, προκάλεσε τεράστιες αλλαγές. Οι κρίσεις- οικονομικές ή πολιτικές -μπορεί και να βοηθούν στη δημιουργικότητα. Στην έμπνευση.Περάσαμε κι εμείς κρίση στην Κροατία.Η σημαντικότερη κρίση όμως δεν ήταν η οικονομική, ήταν η άγρια , η σκληρή μετάβαση –μέσα σε μια νύχτα- από τον σοσιαλισμό στον άγριο καπιταλισμό. Αυτό ήταν το δυσκολότερο για όλους. Αν αγαπάς όμως αυτό που δημιουργείς, επιμένεις»
