Ελληνας, βραβευμένος αρχιτέκτων με διεθνή παρουσία, πολυταξιδεμένος κοσμοπολίτης, καθηγητής πανεπιστημίου στον Καναδά από τα 30 του και μετριοπαθής μουσουλμάνος! Δεν πρόκειται για κάποιον μυθιστορηματικό χαρακτήρα αλλά για τον 33χρονο αρχιτέκτονα από τη Νέα Σμύρνη κ. Ταϊμούρ Μπάλμπαα. Το όνομά του μπορεί να μην προδίδει το ότι μεγάλωσε στον Αγιο Σώστη και στην Αγία Φωτεινή, τα εξαιρετικά ελληνικά του ή την 94χρονη μικρασιάτισσα γιαγιά του. «Ανοιχτόμυαλος άνθρωπος η γιαγιά» διηγείται ο κ. Μπάλμπαα.

Γεννήθηκε στο Τορόντο πριν από 33 χρόνια, η οικογένειά του όμως μετακόμισε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο πατέρας του Αιγύπτιος και η μητέρα του Ελληνίδα. Είχαν γνωριστεί στην Αθήνα στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και μέσα σε 10 ημέρες παντρεύτηκαν! Στην Αίγυπτο έμει ναν επτά χρόνια και διέσχισαν ξανά τον Ατλαντικό. «Από την Αίγυπτο στο Κάνσας Σίτι, τόσο ακραία αλλαγή! Βέβαια, τρία χρόνια αργότερα φύγαμε για την Αθήνα. Πήγα στο Αμερικανικό Σχολείο και έμαθα τα ελληνικά» σημειώνει.

Οταν ενηλικιώθηκε διέσχισε εκ νέου τον ωκεανό για να βρεθεί εκεί όπου γεννήθηκε: στον Καναδά. Σπούδασε Αρχιτεκτονική και επέστρεψε στην Ευρώπη, εργαζόμενος πλάι στον ιταλό αρχιτέκτονα Μασιμιλιάνο Φούκσας και στον Ισπανό Φερνάντο Μενίς. «Πέρασα όμως και από τη Νέα Υόρκη για έναν χρόνο» λέει ο κ. Μπάλμπαα. Για τη δουλειά του έλαβε ένα σημαντικό βραβείο: το Ρrix de Rome, το οποίο απονέμεται σε νέους αρχιτέκτονες. «Αυτή η διαδρομή μού επέτρεψε να αποκτήσω επαγγελματική εμπειρία μέσα από διαφορετικά περιβάλλοντα» σημειώνει. «Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι με τον σχεδιασμό οικολογικών σπιτιών στην Κρήτη και στην Εύβοια. Αγαπώ την Ελλάδα, τη γη και το τοπίο της. Το ίδιο νιώθω και για την Αίγυπτο. Ωστόσοη Ελλάδα είναι η χώρα της εφηβείας και των μαθητικών μου χρόνων» λέει ο αρχιτέκτων.

Αν και νεότατος, ήδη διδάσκει στο πανεπιστήμιο, πρώτα στο Γουότερλοου, μετά στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο και έπειτα στο Ράιρσον. «Αυτό που θέλω είναι ο συνδυασμός:να είμαι, δηλαδή, και καθηγητήςαλλά και να ασκώ το επάγγελμα. Να βρίσκομαι μέσα στα σχέδια και να μην κάνω κάτι μόνο στατικό και θεωρητικό. Θέλω να έχω “βρώμικα χέρια”,με την καλήόμωςέννοια, αυτή της εργασίας» σημειώνει με χιούμορ.

Το πλέον διακεκριμένο αρχιτεκτονικό πρότζεκτ στο οποίο έχει εργαστεί είναι το εμβληματικό κτίριο της ηλεκτρικής εταιρείας της Μανιτόμπα στον Καναδά, το οποίο θεωρείται το πιο μεγάλο «πράσινο» κτίριο γραφείων στη Βόρεια Αμερική, κόστισε 250 εκατ. δολάρια και φέρει σημαντικές περιβαλλοντικές καινοτομίες.

«Ωστόσομε ενδιαφέρουν τα μικρά πρόζεκτ όπως οι βιβλιοθήκες και τα οικολογικά σπίτια καιαναζητώ τρόπο να συνδυάσω την ουσία του παραδοσιακού με το σύγχρονο. Η δουλειά μου είναι να προξενώ τη λιγότερη επιβάρυνση στο φυσικό περιβάλλον. Εμείς οι αρχιτέκτονεςείμαστε… όργανα του κακού και πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμεαξιοποιώντας τη φύση, τα τοπικά υλικά και τους ντόπιους τεχνίτες. Το ελληνικό τοπίο πρέπει να το σεβαστείς. Δεν μπορείς να χτίσεις κυκλαδίτικο σπίτι στην Κρήτη! Δεν είναι τυχαίο ότι ο Λε Κορμπυζιέ είχε εμπνευστεί τόσο πολύ από την Ελλάδα» σημειώνει.

«Ο νομπελίστας ποιητής Ντέρεκ Γουόλκοτ λέει ότι η ομορφιά της φύσης είναι απείρως πιο γοητευτική, σταθερή και συνεχής από τη δουλειά ενός καλλιτέχνη και αυτός είναι ο πυρήνας της φιλοσοφίας μου» εξηγεί. «Η κρίση μπορεί να λειτουργήσει θετικά. Να μπούμε σε μια άλλη φιλοσοφία, με οικονομία πόρων, σχεδιασμού και υλικών.Με πράσινα κτίρια που αξιοποιούν πραγματικά τον ήλιο. Διαθέτουμε το τέλειο κλίμα, μπορούμε να κάνουμε καλύτερη διαχείριση των υδάτων και όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τουςκαθώς πρόκειται για κομμάτια του ίδιου οργανισμού. Η κρίση και οι περιορισμοί της θα ενθαρρύνουν τη δημιουργικότητα» σχολιάζει.

«Το τζαμί της Αθήνας να μην είναι διαστημόπλοιο»

«Αν γίνει διαγωνισμός,σίγουρα θα συμμετάσχω.Θα ήταν πολύ σημαντικό για μένα.Εχοντας πατέρα μουσουλμάνο,μητέρα χριστιανή ορθόδοξη και εμπειρία από το εξωτερικό,σίγουρα με χαρακτηρίζουν ο πλουραλισμός, η συνύπαρξη και ο αλληλοσεβασμός» λέει. «Το τέμενος πρέπει να υιοθετήσει το τοπικό περιβάλλον και την κλίμακα.Δεν μπορεί να έχει μια “εξαγώγιμη” μορφή. Οταν βρισκόμουν στη Βόρεια και στη Δυτική Αφρική, έβλεπα στα χωριά των Βερβερίνων τεμένη και μιναρέδες που είχαν χτιστεί από τους Ουχαμπιστές της Σαουδικής Αραβίαςτα οποία δεν είχαν καμία σχέση με το περιβάλλον γύρω τους» παρατηρεί. «Το τζαμί πρέπει να ταιριάζει με την κλίμακα και τα υλικά της περιοχής και να μην είναι η εισαγωγή κάποιου μοντέλου.Δεν θα πρότεινα ένα νέο κτίριο απαραιτήτως.Κατά τη γνώμη μου,θα μπορούσε να επαναχρησιμοποιηθεί κάποιο από τα υπάρχοντα.Δεν υπάρχει λόγος να διαλύσεις κάτιγια να φτιάξεις κάτι καινούργιο. Και δεν είναι μόνο η οικονομίααλλά και ο χαρακτήρας. Χρειάζεται κάτι λιτό και μετριοπαθές» λέει. «Πιστεύω ότι η σουπερστάρ προσέγγιση είναι λάθος.Το τέμενος δεν πρέπει να είναι κάτι σαν διαστημόπλοιο που θα προσγειωθεί στον Ελαιώνα. Η δημιουργία του πρέπει να αποτελέσει για την Αθήνα ευκαιρία για μια ιστορική περιοχή» σχολιάζει ο κ. Μπάλμπαα (φωτογραφία). «Οι Ελληνες δεν είναι ρατσιστές και δεν έχουν καμία σχέση με τους Καναδούς ή τους Αγγλοσάξονες. Ωστόσοκαταλαβαίνω γιατί πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να ανοίξουν οι πύλες των συνόρων.Σέβομαι όμως τα ανθρώπινα δικαιώματα.Και οι Αραβες με τους Ελληνες έχουν εξαιρετικές σχέσεις.Είναι από τη φύση μου να χτίζω γέφυρες. Είμαι γεφυροποιός» καταλήγει.