«Αγάπη. Ανόητη λέξη. Θα έπρεπε να υπάρχουν 50 λέξεις για την αγάπη,όπως οι Εσκιμώοι έχουν 50 λέξεις για το χιόνι». Αυτή είναι η αγαπημένη ατάκα του Γιώργου Παλούμπη από το έργο που ανέβασε πριν από μερικές ημέρες στο θέατρο Βικτώρια. Πόνημα ενός «σκεπτόμενου Αμερικανού, του Μάικλ Γουέλερ », όπως επισημαίνει ο 37χρονος σκηνοθέτης, η παράσταση «50 λέξεις» ασχολείται με τη ζωή και τα αδιέξοδα ενός άκρως φυσιολογικού ζευγαριού. «Δεν είναι η ιστορία δύο δολοφόνων ή δύο εξαιρετικών ηρώωναλλά δύο πολύ καθημερινών ανθρώπων» συμπληρώνει.
Ποιος περνά περισσότερο χρόνο με το παιδί; Ποιος βαρέθηκε νωρίτερα το σεξ; Ποιος θυσίασε την επαγγελματική του ανέλιξη για χάρη του γάμου του; Ποιος κάνει τις περισσότερες δουλειές στο σπίτι; Ποιος έχει συσσωρεύσει τον περισσότερο θυμό; Αυτά και ακόμη περισσότερα καυτά ερωτήματα βασανίζουν το πρωταγωνιστικό ζεύγος, το οποίο ενσαρκώνεται από τη Μαρία Τσιμά και τον Χρήστο Σαπουντζή. Τελικά ο έρωτας ανακηρύσσεται στη μεγαλύτερη σπαζοκεφαλιά. Αλλά ίσως και στο μοναδικό μας σωσίβιο απέ ναντι στην κρίση, όπως θέλει να πιστεύει ο σκηνοθέτης.
«Αν και βρισκόμαστε σε περίοδο κρίσης και βασιλεύει η λογική “να δει ο κόσμος μια κωμωδία να σκάσει λίγο το χειλάκι του”, προτίμησα να ανεβάσω κάτι που έχει τη δύναμη να μας προβληματίσει» λέει ο Γιώργος Παλούμπης, ο οποίος επέλεξε το έργο ανάμεσα σε δεκάδες που διάβασε επειδή δεν πάσχει από άνευ λόγου φλυαρία και έχει γερή ραχοκοκαλιά, δηλαδή αρχή, μέση και τέλος: «Δεν λέω να πηγαίνει ο κόσμος σε έργα που θα του μαυρίσουν την ψυχή. Σε μια τόσο μεταβατική περίοδοόμωςκαλό είναι να θέτεις ερωτηματικά παρά θαυμαστικά στον θεατή».
Ο ίδιος θεωρεί ότι «η αγάπη στην εποχή μας,ίσως και σε κάθε εποχή, ήταν κάτι εξαιρετικά πολύπλοκο.Πίσω από αυτή τη λέξη μπορούν να κρυφθούν τα πάντα:μίσος, παράνοια, χαρά. Και στο όνομά της γίνονταν και γίνονται μεγάλα εγκλήματα. Κάποια αναίμακτα και κάποια που δεν αφήνουν ίχνηαλλά πονάνε εξίσου».
Οι δύο χαρακτήρες του έργου διαχειρίζονται λοιπόν πολλά και διάφορα αρνητικά συναισθήματα που έχουν φωλιάσει στη σχέση τους. «Το έργο είναι ο πολεμικός χορός ενός ζευγαριού στιγμή προς στιγμή. Είναι όμως και πολύ τρυφερό ταυτόχρονα. Το παλεύουν, το ξαναπαλεύουν…Αυτό που προκύπτει είναι ότι σε τελική ανάλυση θέλει πολύ περισσότερα κότσια για να μείνεις μαζί με κάποιον παρά για να τον χωρίσεις» ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
η Θέατρο Βικτώρια, Μαγνησίας 5 και 3ης Σεπτεμβρίου 119, τηλ. 210 8233.125. η Παραστάσεις:
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21.15,
Κυριακή 19.15.
«Η κρίση ίσως μας φέρει πιο κοντά»
Ο Γιώργος Παλούμπης θέλει να πιστεύει ότι η κρίση ίσως και να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά ξυπνώντας ένα κοιμισμένο σύστημα αξιών: «Η περίοδος μεγάλου κυνισμού που άρχισε τη δεκαετία του 1990 και κορυφώθηκε σε εκείνη του 2000 δίνει τώρα τη θέση της σε έναν ξεχασμένο ρομαντισμό. Υπάρχουν άνθρωποι που στο επίμονο άκουσμα της λέξης “πτώχευση” επιστρέφουν σε όσα έχουν πραγματική αξία στη ζωή τους. Καταλαβαίνουν ότι η ζωή είναι πολύ μικρή καιεσχάτωςαφόρητα μίζερη».
