Η ιστορία ακολουθεί τα δημόσια πρόσωπα σε κάθε βήμα τους. Ετσι λοιπόν και ο κεντρικός τραπεζίτης κ. Γ. Προβόπουλος δεν μπορεί να ξεφύγει από τις αποφάσεις που σημάδεψαν την κατά τα άλλα επιτυχημένη καριέρα του στο τραπεζικό σύστημα και οι οποίες τού προσδίδουν την ταυτότητα του καθηγητή της συντηρητικής παράταξης. Για όσους ξαφνιάστηκαν με την προτροπή του να κλείσουν τα ΚΑΠΗ και τα χρήματα που ξοδεύονται να μοιρασθούν στους συνταξιούχους, τους θυμίζουμε ότι το 2004 όταν τοποθετήθηκε πρόεδρος στην Εμπορική Τράπεζα και προκειμένου να συμμαζέψει τις δαπάνες αποφάσισε να κλείσει τον παιδικό σταθμό των εργαζομένων της τράπεζας που λειτουργούσε στην Πεύκη από το 1958 και αποτέλεσε πρότυπο σχολείο για πολλές γενιές. Από οικονομικής απόψεως είχε δίκιο, η λειτουργία και συντήρηση του ιστορικού σταθμού της λεωφόρου Ειρήνης στοίχιζε στην τράπεζα διπλάσιο ποσό από τα χρήματα που δόθηκαν τελικά στους εργαζομένους προκειμένου να διαλέξουν όποιο παιδικό σταθμό ήθελαν για τα παιδιά τους.
Οπως και τότε, έτσι και σήμερα, ο διοικητής έχει τη δική του θεώρηση των πραγμάτων, προφανώς είναι προσηλωμένος στους αριθμούς, εισηγείται ή παίρνει αποφάσεις που φέρνουν αποτελέσματα, αλλά είναι βέβαιο ότι… αντιμετωπίζει έλλειμμα ευαισθησίας.
Διαφορετικά πώς θα μπορούσε να αποκόψει από την ιστορία της Εμπορικής Τράπεζας τον παιδικό σταθμό, προσφορά του Στρατή Ανδρεάδη στους εργαζομένους.
Πώς μπορεί να ξεχνά ότι τα ΚΑΠΗ αποτέλεσαν την καρδιά της κοινωνικής πολιτικής των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου και δεν θα τα έθιξε ούτε η Δεξιά. Και πώς δεν σκέφθηκε ότι τα «Κέντρα Περίθαλψης και Αναψυχής Ηλικιωμένων» προσφέρουν υπηρεσίες που το κράτος δεν μπορεί να προσφέρει στην τρίτη ηλικία, ως οφείλει, μέσω άλλων δικτύων κοινωνικής προστασίας αλλά εμείς ως φορολογούμενοι ακριβοπληρώνουμε. Εμείς ας κρατήσουμε τι είπε ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου κατά την τελευταία επίσκεψή του, το 2007, στο ΚΑΠΗ του Δήμου Καματερού: « Θεσμοί, όπως τα ΚΑΠΗ, η “Βοήθεια στο Σπίτι”, είναι εκείνοι που κρατούν ζωντανούς τους ανθρώπους, ώστε να συμμετέχουν ουσιαστικά στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή της περιοχής, διότι θεωρούμε πια- το λένε και οι επιστημονικές μελέτες- ότι η τρίτη ηλικίαδεν είναι μια ηλικία κατά την οποία αποσύρεται ο άνθρωπος.Είναι μια ηλικίαπου μπορεί να είναι απόμαχος της εργασίαςαλλά δεν είναι απόμαχος της ζωής».
