Διίστανται οι απόψεις ως προς το δίλημμα που έθεσε ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου με τη διακαναλική, σε εθνικό δίκτυο, συνέντευξή του.
Οι μισοί λένε ότι η παρέμβασή του ήταν επιβεβλημένη εκ των συνθηκών.
Επρεπε να δώσει, λένε, μια ηχηρή απάντηση σε όλους εκείνους που παίζουν με τη χώρα και σήκωσαν αντιμνημονιακό λάβαρο, μετατρέποντας τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε δημοψήφισμα.
Δεν μπορούσε, επιμένουν, να μείνει απαθής σε μια πολιτική πρόκληση, εντελώς λαϊκίστικη.
Στον αντίποδα οι άλλοι μισοί επικρίνουν τον κ. Παπανδρέου ότι παρασύρθηκε από τις δημοσκοπήσεις και έδωσε εκείνος, ως μη ώφειλε, δημοψηφισματικό χαρακτήρα σε μια αυτοδιοικητική αναμέτρηση, η οποία δεν επηρεάζει τη λειτουργία και το έργο της κυβέρνησης.
Και σημειώνουν ότι με το δίλημμα που έθεσε ανέδειξε τον ξεχασμένο πολιτικό κίνδυνο και μετέδωσε φοβίες και πιθανές αναστολές, οι οποίες μόνο την προσπάθεια διάσωσης της ελληνικής οικονομίας δεν διευκολύνουν.
Κάθε πλευρά μπορεί να έχει τα δίκια της. Ωστόσο ένας τρίτος, ανεξάρτητος παρατηρητής δεν μπορεί παρά να επισημάνει ότι η ελληνική πολιτική πολιτεύεται και χειρίζεται τις υποθέσεις του κράτους με ελαφρότητα και ανυπομονησία και ότι δρα για την εξουσία και μόνο για αυτή, χωρίς να νοιάζεται για τη μέθοδο και την αποτελεσματικότητα άσκησής της.
Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν όλοι γνωρίζουν την πορεία των πραγμάτων από τώρα ως τον προσεχή Ιούλιο.
Ηδη η προσπάθεια εξυγίανσης δίνει κάποια θετικά σημάδια, οι εισαγωγές μειώνονται, οι εξαγωγές αυξάνονται, οι τράπεζες είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση, οι ξένοι και οι αγορές μας αντιμετωπίζουν με λιγότερη καχυποψία και εξετάζουν το ενδεχόμενο να διευκολύνουν τη χρηματοδότηση της οικονομίας.
Ωστόσο οι συνέπειες της κρίσης και της ύφεσης που βαθαίνει και θα γίνει βαθύτερη θα εκδηλωθούν τους επόμενους μήνες.
Η ελληνική οικονομία θα βιώσει όλο το βάρος στο επόμενο εξάμηνο. Θα πιάσει πάτο περί τα τέλη του προσεχούς Μαρτίου και από εκεί και πέρα θα τείνει να ισορροπήσει, ώστε να αρχίσει ξανά να ανεβαίνει από τα μέσα του 2011.
Το κρίσιμο λοιπόν είναι να εξασφαλισθεί ηρεμία και ομαλότητα στο επόμενο εξάμηνο.
Και αν κάτι διακυβεύεται από τις πολιτικές εμπλοκές είναι ακριβώς η ομαλότητα των συνθηκών.
Και αυτό είναι κάτι που όλοι γνωρίζουν. Με τη διαφορά ότι πρέπει να ξεπεράσουν το σύνδρομο ανωριμότητας που καταδιώκει συνολικά την ελληνική πολιτική.