Από το περίφημο Studio 54 της δεκαετίας του ΄70 ως τα σημερινά ξενοδοχεία-μπουτίκ της Νέας Υόρκης η απόσταση δεν είναι μεγάλη. Οχι μόνο κυριολεκτικά, αλλά και μεταφορικά. Ο Ιαν Σρέιγκερ, ο άνθρωπος που πριν από 30 και πλέον χρόνια άλλαξε τον τρόπο της νυχτερινής διασκέδασης, βάλθηκε στη συνέχεια να αλλάξει και τον τρόπο που στήνονται και λειτουργούν τα σύγχρονα ξενοδοχεία. Δημιούργησε τα πρώτα boutique hotels στην αμερικανική μεγαλούπολη και καθιέρωσε μια καινούργια έννοια στον χώρο της φιλοξενίας: αυτή των μικρών, αλλά με ανέσεις, ξενοδοχείων, που προσφέρουν κάτι διαφορετικό σε όποιον είναι αποφασισμένος να πληρώσει για κάτι διαφορετικό και πιο cool από τα μεγάλα ξενοδοχεία πολυτελείας.
Σήμερα ο Σρέιγκερ ξεκινάει ένα νέο εγχείρημα: προσπαθεί να παντρέψει τα ξενοδοχεία-μπουτίκ με μια μεγάλη και καθιερωμένη εταιρεία ξενοδοχείων: τη Μarriott. Το περασμένο Σαββατοκύριακο εγκαινιάστηκε στο Γουαϊκίκι της Χαβάης το πρώτο ξενοδοχείο της αλυσίδας Εdition, που φιλοδοξεί να συνδυάσει το κόνσεπτ του Σρέιγκερ στον σχεδιασμό ξενοδοχείων με την πείρα ενός μεγάλου ονόματος, όπως η Μarriott. Είναι το πρώτο από τα περίπου 100 ξενοδοχεία που θα λειτουργήσουν σε ολόκληρο τον κόσμο με αυτό το όνομα. Το επόμενο αναμένεται στην Κωνσταντινούπολη στις αρχές της επόμενης χρονιάς και θα ακολουθήσουν σε πρώτη φάση η Βαρκελώνη, η Μπανγκόκ, η Πόλη του Μεξικού και το Μαϊάμι.
Ο Σρέιγκερ είναι ο «διευθυντής δημιουργικού» της Εdition, ένας τίτλος που κρύβει τον σχεδιασμό κάθε λεπτομέρειας, το μάρκετινγκ, την εικόνα γενικά του ξενοδοχείου. Στόχος του είναι, όπως δηλώνει στους «Financial Τimes», να ξεφύγει από την πεπατημένη των γνωστών αλυσίδων και «κάθε ξενοδοχείο να αντικατοπτρίζει τον τόπο που βρίσκεται» . Ετσι λοιπόν στη Χαβάη πηγή έμπνευσής του ήταν οι σανίδες του σερφ, που χαρακτηρίζουν τις παραλίες των νησιών του Ειρηνικού, η πλούσια βλάστησή τους και το λευκό χρώμα. «Ουδέποτε θέλω να επαναλαμβάνομαι» συνεχίζει και τονίζει ότι στόχος του είναι σε κάθε πόλη να δημιουργήσει κάτι διαφορετικό, με βασικό γνώμονα το «πιστεύω» του: ότι η ομοιομορφία σκοτώνει τα ξενοδοχεία.
Πώς όμως αυτός, που από την αρχή της καριέρας του στόχευε στο διαφορετικό, αποφάσισε να συνεργαστεί με μια εταιρεία που διατηρεί εκατοντάδες πανομοιότυπα ξενοδοχεία σε ολόκληρο τον κόσμο; «Ο λόγος που το κάνω είναι επειδή μου δίνεται η ευκαιρία να προσεγγίσω μια μεγαλύτερη αγορά από αυτή που θα μπορούσα μόνος μου» απαντάει με ειλικρίνεια και παραδέχεται ότι παρά τη θέση του, δεν μπόρεσε να έχει τον απόλυτο έλεγχο σε όλο το στάδιο της κατασκευής του ξενοδοχείου.
«Αν ήταν ταινία, δεν θα ήμουν ούτε ο σκηνοθέτης ούτε ο παραγωγός ούτε θα είχα την ευθύνη του τελικού μοντάζ» συμπληρώνει. «Εξ ορισμού η διαδικασία μοιάζει περισσότερο με έναν συμβιβασμό και γι΄ αυτό δεν μπορώ να έχω την αυτονομία που έχω συνηθίσει στα δικά μου ξενοδοχεία».
Ο Σρέιγκερ τοποθετεί το νέο εγχείρημα της Μarriott στην ίδια κατηγορία με τα W της Starwood, τα Ιndigo της ΙnterContinental και τα Αndaz της Ηyatt. «Τα W μου έδειξαν πόσο μεγάλη είναι αυτή η αγορά» δήλωσε τις προάλλες στο «ΒusinessWeek». «Είναι η ίδια αγορά που αγοράζει προϊόντα της Αpple,αθλητικά παπούτσια της Νike και ρούχα της Ζara. Οι καταναλωτές που αναζητούν μια ανεβασμένη εμπειρία σε ξενοδοχείο δεν βρίσκονται μόνο στη Νέα Υόρκη και το Λος Αντζελες,αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο».
Από το Studio 54 των 70s…
Οταν κοτζάμ Φρανκ Σινάτρα έχει «φάει πόρτα» στο κλαμπ σου, τότε αναμφίβολα δι καιούσαι μια θέση στο πάνθεον της νυχτερινής διασκέδασης. Το Studio 54 της Νέας Υόρκης έμεινε στην ιστορία για την πολύ αυστηρή «πόρτα» του, αλλά και για το κράμα σελέμπριτις και απλών ανθρώπων που φιλοξενούσε. Η κατ΄ εξοχήν ντίσκο (όπως έλεγαν τότε τα κλαμπ) της δεκαετίας του ΄70 δημιουργήθηκε το 1978 από τον Σρέιγκερ και τον «κολλητό» του Στιβ Ρουμπέλ σε ένα παλιό θέατρο στους 54 δρόμους του Μανχάταν. Προηγουμένως οι δυο τους είχαν ανοίξει ένα κλαμπ στο Κουίνς.
Το Studio 54 έπιασε τον παλμό της εποχής εκείνης (ντίσκο μουσική, πολύ γκλίτερ και άφθονα ναρκωτικά που κυκλοφορούσαν ελεύθερα), αλλά έγινε γνωστό κυρίως από τους θαμώνες του: Αντι Γουόρχολ, Μικ και Μπιάνκα Τζάγκερ, Κάλβιν Κλάιν, Λάιζα Μινέλι, Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ είναι μερικά από τα εκατοντάδες διάσημα ονόματα που έκαναν εξίσου διάσημο το Studio 54.
Ολα τα ωραία πράγματα κάποια στιγμή τελειώνουν και το 1980, ύστερα από μια έφοδο της αστυνομίας, οι δύο συνέταιροι βρέθηκαν στη φυλακή με την κατηγορία ότι δεν είχαν δηλώσει στην εφορία 2,5 εκατομμύρια δολάρια από τις εισπράξεις τους. Η αρχική ποινή του Σρέιγκερ ήταν 3,5 χρόνια, αλλά τελικά μειώθηκε στους 20 μήνες λόγω καλής διαγωγής.
…Στα ξενοδοχείαμπουτίκ τού σήμερα
Μέσα στη φυλακή ο Σρέιγκερ σκέφτηκε ότι αφού είχε ξοφλήσει με τα κλαμπ θα μπορούσε να στραφεί στα ξενοδοχεία. «Αφού το κάνουν ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Χάρι Χέλμσλι , γιατί όχι και εγώ;» αναρωτήθηκε. Στην απόφασή του αυτή έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι η επόμενη απόπειρά του στη νυχτερινή διασκέδαση, το κλαμπ Ρalladium, δεν πήγε καθόλου καλά. Μαζί με τον Ρουμπέλ, λοιπόν, αγόρασαν ένα παλιό ξενοδοχείο στο 237 της Μάντισον Αβενιου και το μετέτρεψαν στο σημερινό Μorgans, που ήταν το πρώτο μιας σειράς μικρών ξενοδοχείων που προσέφεραν «προσιτή πολυτέλεια», κατά τον δημιουργό τους, σε ένα σοφιστικέ και στυλάτο περιβάλλον.
Ηταν η αρχή για το Μorgans Ηotel Group και ακολούθησαν το Μondrian, το Royalton και το Ηudson στη Νέα Υόρκη, το Delano στο Μαϊάμι, το Sanderson και το St. Μartins Lane στο Λονδίνο. Στο μεταξύ ο Ρουμπέλ πέθανε το 1989 από ΑΙDS και ο Σρέιγκερ συνέχισε μόνος του, για να φτάσει το 1998 να θεωρείται ο μεγαλύτερος ιδιώτης ξενοδόχος στη Νέα Υόρκη.
Το 2005 άφησε τη Μorgans, αφού προηγουμένως είχε πουλήσει τη συμμετοχή του στους σημερινούς ιδιοκτήτες της, και έφτιαξε τη σημερινή εταιρεία του, που διαχειρίζεται το ξενοδοχείο Gramercy Ρark στον αριθμό 2 της Λέξινγκτον Αβενιου, μαζί με το γειτονικό συγκρότημα κατοικιών 50 Gramercy Ρark Νorth.
Πρόσφατα ο Σρέιγκερ ολοκλήρωσε το δεύτερο οικιστικό του σχέδιο, το συγκρότημα 40 Βond, στον ομώνυμο δρόμο, ένα παλιό κτίριο που το έφτιαξε από την αρχή το διάσημο αρχιτεκτονικό δίδυμο Χέρτζογκ και Ντε Μερόν. Εννοείται ότι όλες οι κατοικίες έχουν πουληθεί από τα σχέδια. Και ότι ο Σρέιγκερ κράτησε για τον εαυτό του τον τελευταίο όροφο με την καλύτερη θέα.
