Πανό με οργισμένα συνθήματα, φωνές διαμαρτυρίας και μια χούφτα άνθρωποι- 30-50 κατά περίπτωση- να κλείνουν πότε την Ακρόπολη, πότε το Αρχαιολογικό Μουσείο, οι κάμερες από πίσω να καταγράφουν τα… γεγονότα και οι τουρίστες να μετέχουν στο πανηγύρι, διότι αρχαία με λάιβ καταλήψεις, αποκλεισμούς και δακρυγόνα συνθέτουν ένα επιπλέον τουριστικό πακέτο και ίσως έτσι θα έπρεπε να πουλιέται… Φυσικά μια διαμαρτυρία δεν γίνεται σιωπηλά και από μακριά. Δεν θα κλείσεις το Μουσείο της Ελευσίνας για να σε προσέξουν. Και μετά, αν δεν φωνάξεις πώς θα σε ακούσουν, είτε δίκιο έχεις είτε άδικο. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα οι άνθρωποι δουλειά διεκδικούν, δεν είναι τζάμπα ταραξίες.
Το δίκαιο του εργαζομένου- καταπώς λένε κάποιοι- είναι το πλέον ισχυρό. Αλλά και εμείς οι υπόλοιποι δεν είμαστε εργαζόμενοι;
Γιατί αυτοί να είναι οι καλοί και εμείς οι κακοί;
Αν η διαμαρτυρία είναι δικαίωμα, η επιβολή της άποψης του ενός διά της βίας τι είναι;
Αφήστε ήσυχα τα μουσεία, σεβαστείτε την Ακρόπολη. Ούτε σε απεργούς ανήκουν ούτε στους αστυνομικούς. Είναι πιο πάνω από όλους (ευτυχώς).
