«Oπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι» λέει ο λαός. Στην περίπτωση της τηλεόρασης πάντως τείνει να ισχύσει το «όπου βλέπεις πολύ καλό τρέιλερ, περίμενε μέτρια εκπομπή»: όσο εντυπωσιακά ήταν τα τρέιλερ του σόου «Just the two of us» με τον Γιώργο Καπουτζίδη τόσο απογοητευτική ήταν η εικόνα της εκπομπής που προβλήθηκε το βράδυ της περασμένης Κυριακής.
Με πολλά τεχνικά προβλήματα, αμηχανία των παρουσιαστών- κυρίως της Δούκισσας Νομικού, η οποία για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται τηλεοπτικά ανεπαρκής-, άνευρη και αδιάφορη κριτική επιτροπή, το νέο σόου του Μega έμοιαζε σαν κακέκτυπο του «Dancing with the stars». Ακόμη και οι συμμετέχοντες εμφανίστηκαν κακοστημένοι, παπαγάλιζαν χορογραφίες και στίχους, ενώ cult πρόσωπα, αντί να αντιμετωπιστούν με χιούμορ, ευλογήθηκαν από τους κριτές.
Ουδείς τόλμησε να τσαλακωθεί, οι κυρίες κυριεύθηκαν από εγωπάθεια και επιδειξιομανία, το χιούμορ κρυβόταν στα παρασκήνια και δεν εμφανίστηκε ποτέ, ενώ οι πολλές πρόβες οδήγησαν σε ένα αποτέλεσμα στημένο, άνευρο, βαρετό, κιτς, μετατρέποντας το στούντιο σε πίστα επαρχιακού μαγαζιού. Ο Γ. Καπουτζίδης προσπάθησε να μεταμορφωθεί και να προκαλέσει γέλιο, άλλοτε με νυφικά πέπλα και άλλοτε με σαγιονάρες, αλλά κάτι τέτοιο δεν λειτούργησε σε ένα καταθλιπτικό, σκοτεινό σκηνικό, στο οποίο βασίλεψαν το playback και η απουσία ευρηματικότητας.
Χλιαρή ήταν και η πρώτη εμφάνιση του «Τop chef», το οποίο με τη σειρά του έμοιαζε πολύ με το αντίστοιχο πρόγραμμα του Μega «Μaster chef». Στη δίωρη διάρκειά του- υπερ
βολική- το μαγειρικό ριάλιτι του Αnt1 δεν κατάφερε να συγκινήσει το τηλεοπτικό κοινό, το οποίο φαίνεται να έχει ταυτιστεί περισσότερο με τους ερασιτέχνες μάγειρες του απέναντι καναλιού: οι επαγγελματίες σεφ του Αnt1 επιδίδονται σε προετοιμασία συνταγών που θυμίζουν περισσότερο δυσεπίλυτες εξισώσεις με εξεζητημένους συνδυασμούς και χαοτικά αποτελέσματα και λιγότερο λαχταριστά πιάτα.
Η παρουσιάστρια Νάντια Μπουλέ σε ρόλο Τίνκερμπελ με comme il faut εμφάνιση, την οποία φρόντιζε να ενισχύει με παραλλαγές κότσων- γιατί άραγε;-, αποδείχθηκε αδύναμη, άχρωμη, με έντονη essence β΄ ρόλου. Οι τέσσερις σεφ έμοιαζαν απόμακροι, κυρίως ο Ερβέ Προνζάτο και ο Απόστολος Τραστέλλης , την ίδια στιγμή που οι ανταγωνιστές τους στο Μega ( Λαζάρου,Σκαρμούτσος,Λουκάκος ) κερδίζουν έδαφος χάρη στην οικειότητα που έχουν αναπτύξει με τους συμμετέχοντες και τη χαλαρή διάθεση που επικρατεί στα πλατό. Η «κοιλιά» που έκανε σε πολλά σημεία το πρόγραμμα ήταν εμφανώς αισθητή, όπως αισθητό ήταν και το μειονέκτημά του σε σύγκριση με το ανταγωνιστικό «Μaster Chef».
Αντιθέτως, το νέο τηλεπαιχνίδι του Μega «Μoney drop» με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου διέθετε ταχύτητα, σασπένς, ευρηματικές ερωτήσεις και τα απαραίτητα συστατικά ενός σύγχρονου τηλεπαιχνιδιού, με έντονο το στοιχείο του ρίσκου- αν και δεν έλειπε η σχετική αμηχανία της πρεμιέρας.
Τέλος, ως μέτρια απομίμηση του «Μπουκιά και συχώριο» εν Αθήναις θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η εκπομπή μαγειρικής του Μega «Food and the city» με τον Βασίλη Καλλίδη. Αργοί ρυθμοί, συνταγές φολκλόρ που υστερούσαν σε ενδιαφέρον και εικόνα, tips που εύκολα βρίσκεις στο Ιnternet και στα περιοδικά γαστρονομίας και κρυμμένοι θησαυροί- μπαχαρικά και παστουρμάς στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας(!)- οι οποίοι δεν κατάφεραν, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, να μας εκπλήξουν. Στον αντίποδα η επιστροφή του Στέλιου Παρλιάρου, με τις νέες «Γλυκές αλχημείες» να πλημμυρίζουν την οθόνη αρώματα, γεύσεις, φαντασία, χρώματα και λαχταριστά γλυκά με απλές κινήσεις και διαδικασίες.
