Ενα δάσος μάς σώζει
4.375 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους χάθηκαν στον Αμαζόνιο από τον Αύγουστο του 2008 ως τον Ιούλιο του 2009
2.296 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους της ίδιας περιοχής χάθηκαν από τον Αύγουστο του 2009 ως τον Ιούλιο του 2010
0,5 δισεκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα ήταν το κέρδος από τη μείωση του ρυθμού αποψίλωσης
Οταν έχουμε στον ουρανό μας πανσέληνο, είχαν και οι Κινέζοι την ίδια εικόνα του φεγγαριού λίγες ώρες πιο πριν;
Η απάντηση εξαρτάται και από το πόσο ακριβής θέλει να είναι αυτός που θα απαντήσει. Σε γενικές γραμμές βλέπουμε το «ίδιο φεγγάρι», δηλαδή την ίδια φάση του, οπουδήποτε και μάλιστα όταν βρισκόμαστε στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος. Η αλλαγή στην εικόνα κάθε εικοσιτετράωρο αντιστοιχεί σε περίπου μισή μοίρα κάθε ώρα για τη γωνία που σχηματίζουν ο Ηλιος, η Γη και η Σελήνη. Αρα, αν θέλουμε να είμαστε πολύ ακριβείς, πρέπει να πούμε ότι μέσα στις +6 ώρες που έχουμε διαφορά με το Πεκίνο η εικόνα της Σελήνης θα διαφέρει κατά 3 μοίρες σε σχέση με ό,τι είδαν οι κάτοικοι της κινεζικής πρωτεύουσας.
Τι είναι πιο οδυνηρό για τον οδηγό, να συγκρουστεί μετωπικά με ένα άλλο αυτοκίνητο ή να πέσει με την ίδια ταχύτητα σε έναν συμπαγή ανένδοτο τοίχο;
Από το σχολείο ήδη ξέρουμε πως όταν συγκρούονται δύο αυτοκίνητα μετωπικά η σχετική τους ταχύτητα,που θεωρείται και η ταχύτητα σύγκρουσης,είναι το άθροισμα των ταχυτήτων τους.
Πέφτοντας στον τοίχο πέφτεις μόνο με την ταχύτητά σου.Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που παίζει ρόλο στις συγκρούσεις: η διάρκεια του γεγονότος.Οσο περισσότερο διαρκεί η σύγκρουση τόσο πιο ομαλά απορροφώνται οι αλλαγές στην ορμή που δημιουργούν και τις υλικές ζημιές.Αν συγκρουστούν δύο αυτοκίνητα που είναι σχεδιαστικά προορισμένα να συρρικνώνονται και τα δύο αρκετά,τότε η σύγκρουση μπορεί σε χαμηλές ταχύτητες να είναι λιγότερο οδυνηρή από ό,τι με τον σκληρό ανένδοτο τοίχο που επιβάλλει μια πιο απότομη αλλαγή στην ορμή.Η σύγκρουση όμως ενός μικρού με ένα τεράστιο όχημα όπως είναι κάποιο φορτηγό είναι ακόμη πιο οδυνηρή.
Γιατί δεν παγώνουν τα ψάρια στις πολικές περιοχές;
Οι επιστήμονες γνώριζαν από καιρό ότι στο αίμα των ψαριών που διαβιούν στις πολικές περιοχές υπήρχε μια αντιψυκτική ουσία η οποία λειτουργούσε με τρόπο αντίστοιχο με το υγρό στο ψυγείο των αυτοκινήτων. Τώρα όμως διαλεύκαναν επακριβώς την ταυτότητά της και τον ρόλο της. Πρόκειται για μια πρωτεΐνη που συμβάλλει στο να βρίσκονται σε κίνηση τα μόρια του νερού στο αίμα του ψαριού και έτσι αποτρέπει τον σχηματισμό κρυστάλλων πάγου.
