Για «φανταστικούς εχθρούς» που κατασκεύασε η Ελλάδα και για την αντιμετώπιση των οποίων υποχρεώθηκε να προχωρήσει σε υπέρογκες δαπάνες για εξοπλισμούς, με αποτέλεσμα να πληρώσει το τίμημα μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης, μίλησε την περασμένη εβδομάδα ο τούρκος πρωθυπουργός. Αν και μπορεί εν μέρει η οικονομική κρίση να οφείλεται όντως και στις υπερβολικές δαπάνες για την αγορά όπλων, πόσο «φανταστικός εχθρός» ήταν αλήθεια όλα αυτά τα χρόνια η γειτονική μας χώρα όταν από τη Μεταπολίτευση και μετά η Ελλάδα και η Τουρκία έφθασαν στο χείλος του πολέμου τουλάχιστον τρεις φορές; Αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Αυτό που ενδεχομένως μπορεί να αμφισβητηθεί είναι αν η Τουρκία (μετά τις ραγδαίες εξελίξεις που σημειώθηκαν στο εσωτερικό της και μετά τον περιορισμό της επιρροής του στρατιωτικού παράγοντα) μπορεί σήμερα να λογίζεται ως εχθρός της Ελλάδας. Η ίδια όμως θα πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα αυτό καθώς διακηρύσσει μεν σε όλους τους τόνους ότι επιδιώκει να έχει μηδενικά προβλήματα με τους γείτονές της, οι πράξεις της όμως δεν συμβαδίζουν με τους λόγους της.

Είναι περιττό να επαναληφθούν εδώ τα γνωστά για τη συνέχιση π.χ. της ισχύος του περιώνυμου «casus belli» (γεγονός πρωτοφανές για τις σχέσεις μεταξύ δύο ευρωπαϊκών χωρών, τη στιγμή μάλιστα που η Τουρκία προσπαθεί με τόσες δυσκολίες να γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ) ή για τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις και παραβάσεις στο Αιγαίο, τους πλόες των τουρκικών πολεμικών ανοικτά του Σουνίου(!) και τόσα άλλα, για να μη μιλήσουμε για τη συνεχιζόμενη στρατιωτική κατοχή της Βόρειας Κύπρου. Πώς κατόπιν όλων αυτών (με οικονομική κρίση ή όχι) η Ελλάδα μπορεί να σταματήσει να εξοπλίζεται; Διότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ασφαλώς και θα επιθυμούσε να απαλλαγεί από τη γάγγραινα των εξοπλισμών. Για να συμβεί όμως αυτό ο κ. Ερντογάν θα πρέπει να αποδείξει στην πράξη ότι εννοεί αυτά που λέει και οι ευκαιρίες δεν λείπουν. Τόσες ελληνοτουρκικές επαφές σε όλα τα επίπεδα γίνονται την περίοδο αυτή. Ο ίδιος ο κ. Ερντογάν θα έλθει ξανά στην Αθήνα στις 22 Οκτωβρίου. Γιατί δεν ξεκινάει ένας οργανωμένος διάλογος που θα οδηγήσει στην αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών; Πόσω μάλλον που, όπως φαίνεται, διανοίγεται τώρα μια θετική προοπτική για αλλαγή του κλίματος με την ενδεχόμενη λύση του βασικού προβλήματος της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο.

Αν λείψουν οι γνωστές περιττές προκλήσεις, τότε ο διάλογος αυτός θα μπορέσει να οδηγήσει στο ποθούμενο αποτέλεσμα, αρκεί να υπάρχει ειλικρινής πολιτική βούληση και από τις δύο πλευρές. Ο σύμβουλος του τούρκου πρωθυπουργού κ. Καλίν, ο οποίος βρέθηκε προ ημερών στην Αθήνα, δήλωσε ότι μια συμφωνημένη μείωση των εξοπλισμών μπορεί να προκύψει ως φυσικό επακόλουθο της διαδικασίας συνολικής διευθέτησης των προβλημάτων που υπάρχουν. Αρκεί φυσικά να μη θεωρηθούν διμερή προβλήματα οι τουρκικές μονομερείς διεκδικήσεις, οι οποίες αποτελούν ως σήμερα το κύριο εμπόδιο για την άρση του αδιεξόδου. Αυτό όμως θα εξαρτηθεί τελικά από το αν η Τουρκία θα έχει απαλλαγεί οριστικά από την τριτοκοσμική νοοτροπία μιας χώρας που θέλει να επιβάλλει τις απόψεις της στηριζόμενη στη στρατιωτική της ισχύ. Σήμερα οι κκ. Ερντογάν και Νταβούτογλου ανταγωνίζονται στην επίδειξη των φιλειρηνικών προθέσεών τους προς την Ελλάδα. Μακάρι οι προθέσεις αυτές να μετατραπούν και σε πράξεις.