Οι πλούσιοι και ισχυροί σταμάτησαν τις χορηγίες. Δεν νοιάζονται πια για το καλό τους όνομα, δεν υπάρχει χρεία απόδειξης της κουλτούρας καθενός… Τη στιγμή που το αρμόδιο υπουργείο μετράει τα ευρώ του και δεν του βγαίνουν, οι υπηρεσίες του αγκομαχούν υπό το βάρος των υποχρεώσεων και τα μουσεία αδυνατούν να οργανώνουν εκθέσεις. Δημόσια και ιδιωτικά, το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν. Παράδειγμα, η καταπληκτική έκθεση για τους πολιτισμούς της Νεολιθικής Εποχής στα Βαλκάνια στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (από όπου και η φωτογραφία), για τη διοργάνωση της οποίας δύσκολα βρέθηκαν χορηγοί ενώ το κόστος της ήταν τεράστιο. Οι μάσκες έπεσαν γρήγορα, λοιπόν, και ο πολιτισμός έμεινε μόνος. Εντάξει. Αλλά ας μην ακουστούν λαϊκισμοί, παρακαλώ, του τύπου «εδώ ο κόσμος πεινάει, με τον πολιτισμό θα ασχολούμαστε», διότι τα κέρδη του πολιτισμού και πολλαπλά είναι και συχνά παρηγορητικά. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει κάποιον να δώσει τα λεφτά του, ούτε καν η Εφορία, ως γνωστόν. Από την άλλη, καθώς η υποκρισία περισσεύει, εκείνοι οι λίγοι δωρητές που συνεχίζουν το έργο τους να ξέρουν ότι τώρα είναι σημαντικότερη η προσφορά τους.