Κατά τον Μεσαίωνα, περίπου το 1470, ο τότε Πάπας επέτρεψε την πώληση συγχωρητηρίων στους πιστούς του προς χάριν νεκρών οι οποίοι βρίσκονταν στο καθαρτήριο, με τα οποία υποτίθεται ότι γινόταν απόσβεση των αμαρτημάτων που είχαν διαπραχθεί εν ζωή από τους νεκρούς συγγενείς εκείνων που τα αγόραζαν. Ετσι οι έχοντες και κατέχοντες της εποχής εκείνης δωροδοκούσαν την Εκκλησία και έπαιρναν άφεση αμαρτιών, ενώ οι φτωχοί που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν αυτά τα χαρτιά αποκλείονταν από το προνόμιο της άφεσης αμαρτιών.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει εδώ και περίπου 35 χρόνια στην Ελλάδα. Οχι βέβαια στον χώρο της Εκκλησίας αλλά στη Δημόσια Διοίκηση και στην εκάστοτε πολιτική εξουσία, η οποία διαμορφώνει τις διαδικασίες και τις μεθόδους συλλογής των φορολογικών εσόδων. Εδώ και 35 χρόνια λοιπόν όλες οι κυβερνήσεις, δεξιές, κεντροδεξιές και κεντροαριστερές, ανά τακτά χρονικά διαστήματα με επίκληση τις ταμειακές ανάγκες του Δημοσίου εκδίδουν συγχωρητήρια στους πάσης φύσεως φοροφυγάδες, ακόμη και σε εκείνους που έχουν διαπράξει ποινικά αδικήματα. Εκτός της συγχώρησης μένουν αυτοί που δεν φοροδιαφεύγουν, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, μια και ο φόρος ο οποίος οφείλεται από αυτούς προεισπράττεται στο ακέραιο, καθώς και κάποιοι έντιμοι φορολογούμενοι οι οποίοι υποβάλλουν ειλικρινείς φορολογικές δηλώσεις επειδή θέλουν να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους, τουτέστιν οι κουτοί. Και όλα αυτά επειδή οι φοροελεγκτικές υπηρεσίες εμφανίζονται μονίμως αδύναμες να περαιώσουν τις φορολογικές υποθέσεις που είναι ανέλεγκτες και να βεβαιώσουν τους οφειλόμενους φόρους μέσα στα όρια της παραγραφής και- το σημαντικότερο- διότι η πολιτεία έχει καλλιεργήσει στους φοροφυγάδες την πεποίθηση ότι κάποια ημέρα θα τους δοθεί αμνηστία την οποία θα εξαγοράσουν με ψιχία, ανακυκλώνοντας έτσι η ίδια η πολιτεία τον φαύλο κύκλο της φοροδιαφυγής.

Το ΠαΣοΚ είχε δεσμευτεί ότι ως κυβέρνηση θα καταργούσε την αυτοπεραίωση η οποία υποθάλπει τη φοροαποφυγή και ακόμη ότι δεν θα προσέφευγε ποτέ στο μέτρο της περαίωσης, διότι αυτό το μέτρο αποτελεί ανέντιμη συναλλαγή. Η αυτοπεραίωση δεν καταργήθηκε και προτού περάσουν πέντε μήνες από την ισχύ του τελευταίου φορολογικού νόμου, με τον οποίον έγιναν σαρωτικές αλλαγές στη φορολογία, προσφεύγει στη μεθοδολογία της περαίωσης των ανέλεγκτων φορολογικών υποθέσεων, με δικαιολογία τη δύσκολη οικονομική συγκυρία και την υστέρηση που παρατηρείται στα φορολογικά έσοδα. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι πράγματι η οικονομική συγκυρία είναι πολύ δύσκολη, τα επιχειρήματα αυτά τα έχουν επικαλεσθεί όλες οι κυβερνήσεις επί ένα τέταρτο του αιώνα και πάνω.

Οι μέθοδοι όμως προσδιορισμού του φορολογικού βάρους των πολιτών με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς έλεγχο παραβιάζουν το Σύνταγμα, τους φορολογικούς νόμους και τους όρους του υγιούς ανταγωνισμού, ενώ υποθάλπουν και τη φοροδιαφυγή.