ΛΟΝΔΙΝΟ «Είναι σκληροί και έμπειροι και μπορούν να επιβιώσουν» λέει στους «Τimes» του Λονδίνου ο βρετανός γιατρός Μαρκ Πόρτερ για τους εγκλωβισμένους του ορυχείου στη Βόρεια Χιλή.
Το γεγονός ότι και οι 33 παραμένουν ζωντανοί ύστερα από δυόμισι εβδομάδες είναι η απόδειξη για την εντυπωσιακή εφευρετικότητα και την προσαρμοστικότητά τους. «Δεν είναι συνηθισμένοι άνθρωποι: μονάχα οι πιο δυνατοί μπορούν να αντεπεξέλθουν στις σωματικές και ψυχολογικές απαιτήσεις μιας τόσο επικίνδυνης δουλειάς στα έγκατα της γης» λέει ο δρ Πόρτερ.
Σύμφωνα με γιατρούς και ψυχολόγους, η μεγαλύτερη απειλή για τους παγιδευμένους μεταλλωρύχους είναι περιβαλλοντική και όχι ιατρική. Αν παραμείνουν στεγνοί και ζεστοί, οι σημαντικότεροι κίνδυνοι που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν είναι οι πλημμύρες, η διαρροή αερίων ή μια πυρκαγιά.
Ο αγωγός που συνδέει το καταφύγιο με τον έξω κόσμο θα επιτρέψει στις ομάδες διάσωσης να τους παρέχουν οξυγόνο, τρόφιμα, νερό και φάρμακα, καθώς και τη σημαντικότατη δυνατότητα επικοινωνίας με τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Τυχόν έλλειψη φρέσκου πόσιμου νερού θα μπορούσε να προκαλέσει τον θάνατο των μεταλλωρύχων μέσα σε τέσσερις ή πέντε ημέρες, δεδομένων των υψηλών θερμοκρασιών κάτω από το έδαφος.
Το γεγονός ότι είχαν μαζί τους νερό προτού τους εντοπίσουν οι διασώστες είναι αυτό που τους κράτησε ζωντανούς. Οπως τονίζει ο δρ Πόρτερ, άλλος ένας κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι εγκλωβισμένοι άνδρες είναι η πιθανότητα μόλυνσης εκείνων που τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης.
Οι εργάτες πρέπει επίσης να φροντίσουν τις συνθήκες υγιεινής προκειμένου να περιοριστεί η μετάδοση ασθενειών.
Με σωστή καθοδήγηση και υποστήριξη από την επιφάνεια, δεν υπάρχει κάποιος πολύ σοβαρός ιατρικός λόγος να μη βγουν ζωντανοί από τα έγκατα, καταλήγει ο δρ Πόρτερ.
