Εχει ήδη περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τις εκλογές και τα κόμματα βρίσκονται ακόμη σε φάση αναζήτησης, την ώρα που όλο και περισσότεροι πολίτες παίρνουν αποστάσεις και δηλώνουν απογοητευμένοι από την πολιτική.
Τους προβληματισμούς βέβαια επισκιάζει η πρωτοφανής οικονομική περιπέτεια που περνάει η χώρα. Ετσι, για το ΠαΣοΚ αυτό που επείγει είναι η βελτίωση της λειτουργίας της κυβέρνησης ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις τεράστιες προκλήσεις της επόμενης διετίας.
Αυτό είναι και το ζητούμενο του ανασχηματισμού. Σε ένα πρώτο επίπεδο οι συζητήσεις στο επιτελείο του Πρωθυπουργού αφορούν τα πρόσωπα και την ανάγκη αλλαγών σε τομείς όπου παρουσιάζεται υστέρηση. Η ανάπτυξη, ο χώρος της Υγείας, αλλά και η επικοινωνία είναι ορισμένοι από αυτούς. Πολύ πιο ουσιαστική ωστόσο είναι η ανάγκη συγκρότησης ενός ενιαίου κέντρου συντονισμού και παρακολούθησης του κυβερνητικού έργου.
Ο Πρωθυπουργός με τις διεθνείς πρωτοβουλίες του συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία του πακέτου βοηθείας. Και είναι βέβαιο ότι οι πρωτοβουλίες αυτές θα πρέπει να συνεχιστούν ώσπου να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της ελληνικής οικονομίας στη διεθνή κοινότητα.
Την ίδια ώρα όμως θα πρέπει να υπάρχει συστηματική και καθημερινή παρακολούθηση της δουλειάς των υπουργείων καθώς έχει ήδη φανεί ότι η υλοποίηση των μέτρων θα κρίνει την επιτυχία του Προγράμματος Σταθερότητας. Κάποιος ή κάποιοι θα πρέπει να επιφορτιστούν με αυτήν την ευθύνη. Στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι φανερό ότι τον τόνο δίνει η σύγκρουση του κ. Σαμαρά με την κυρία Μπακογιάννη και τους υποστηρικτές της που έχουν μείνει στο κόμμα. Αυτή η αντιπαράθεση ωστόσο είναι το έλασσον.
Το μείζον μετά και τη συντριπτική ήττα των εκλογών είναι η αποκατάσταση της αξιοπιστίας και η επεξεργασία της νέας πολιτικής φυσιογνωμίας του κόμματος. Και εδώ δεν έχει γίνει το παραμικρό.
Οσο για την Αριστερά, ορισμένοι πίστεψαν ότι σε εποχή λιτότητας είναι ο καιρός της. Τα πράγματα όμως έχει ήδη φανεί ότι είναι πολύ πιο σύνθετα. Και όσο οι πολίτες είναι δυσαρεστημένοι, άλλο τόσο κατανοούν ότι η ένταση και η κοινωνική οξύτητα δεν αποτελούν λύση. Αντίθετα βαθαίνουν τα αδιέξοδα!
