Τώρα που τα δύο μεγαλύτερα κόμματα έχουν απλώσει τους χάρτες της μάχης και καταστρώνουν τα σχέδια της νίκης στις περιφερειακές εκλογές, καλό είναι να θυμούνται ότι δεν είναι το παν ο εκλογικός θρίαμβος, αν δεν δίνεις τον αγώνα με βάση τις αρχές και τους κανόνες που πρεσβεύεις.
Δεν είναι δυνατόν να επενδύει το ΠαΣοΚ στην υποψηφιότητα Τατούλη για να κατακτήσει την Περιφέρεια της Πελοποννήσου με τον οποίον δεν έχει καμία σχέση και ταυτόχρονα να ισχυρίζεται ότι δεν το κάνει από ανάγκη. Οπως αντιστοίχως δεν μπορεί να συζητεί η ΝΔ το ενδεχόμενο στήριξης του κ. Ι. Σγουρού στην Περιφέρεια Αττικής και να υποστηρίζει ότι το κάνει επειδή πιστεύει στις αυτοδιοικητικές λύσεις, όταν την ίδια στιγμή στηρίζει βουλευτή της για την Περιφέρεια Κρήτης. Είναι ολοφάνερο επίσης ότι το κάνει επειδή δεν έχει άλλη λύση.
Οι περιφερειακές εκλογές αποτελούν την πρώτη μεγάλη εκλογική δοκιμασία του κ. Αντ. Σαμαρά μετά την εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ, αλλά και του κ. Γ. Παπανδρέου μετά τη σαρωτική νίκη στις εθνικές εκλογές. Και από ό,τι φαίνεται ως τώρα από τις κινήσεις τους και οι δύο προσπαθούν να αποφύγουν πιθανές ήττες, αδιαφορώντας για το αν απογοητεύουν με τις επιλογές τους τούς ψηφοφόρους τους που παρακολουθούν σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας να γίνονται αλλοπρόσαλλες και ανεξήγητες κινήσεις.
Είναι προφανές ότι το ΠαΣοΚ υποστηρίζει την υποψηφιότητα Τατούλη, επειδή δεν βρίσκει καμιά καλύτερη για να αντιμετωπίσει τον εκλεκτό της ΝΔ και προτιμά να συμμαχήσει με έναν πρώην αντίπαλό του που πρόδωσε το κόμμα του και τον αρχηγό του.
Το ίδιο κάνει και η ΝΔ στην Περιφέρεια Αττικής. Επειδή η ήττα είναι σχεδόν βέβαιη, προτιμά να στηρίξει έναν «αντάρτη» του ΠαΣοΚ, τον οποίο μέχρι χθες κατηγορούσαν για πλήρη ανυπαρξία στη Νομαρχία Αθηνών. Τέτοιες επιλογές δεν είναι τίποτε άλλο από επικίνδυνες πολιτικές ακροβασίες που δεν αρμόζουν σε κόμματα σοβαρά και υπεύθυνα τα οποία ισχυρίζονται ότι υπηρετούν αρχές και αξίες. Τέτοιες επιλογές είναι «σημαίες ευκαιρίας» που είναι πιθανόν να προσφέρουν ένα πρόσκαιρο κέρδος αλλά εξασφαλίζουν ταυτόχρονα μια ανεξίτηλη μουντζούρα στην εικόνα του κόμματος που θα ακολουθήσει τέτοιες μεθόδους.
Αυτά μπορούσαν να θεωρηθούν επιτυχημένες συνταγές κάποτε που οι οπαδοί των κομμάτων διψούσαν για νίκη, επικροτώντας λύσεις Τρίτση και Κατριβάνου. Τώρα οι πολίτες σκέφτονται διαφορετικά, αναγνωρίζουν πιο εύκολα τις σκοπιμότητες και δυσανασχετούν όταν εντοπίζουν ευκαιριακές συμμαχίες.
