«O,τι και να κάνεις, μην μπεις στο νερό!». Η διοικήτρια της αστυνομίας στη λίμνη Βικτόρια δεν αστειεύεται. Και την καταλαβαίνουμε απολύτως. Διότι και τα πιράνχας της ταινίας «Ρiranha 3D», στην οποία η παραπάνω φράση είναι κάτι σαν σήμα κατατεθέν των διαλόγων, επίσης δεν αστειεύονται. Οσο μπόι λείπει από τα μικροσκοπικά αυτά ψάρια μήκους μόλις 9 εκατοστών, άλλη τόση όρεξη για ανθρώπινη σάρκα έχουν. Και επιτίθενται πάντα ως κοπάδια- ποτέ μεμονωμένα, πράγμα που σημαίνει ότι σε χρόνο-ρεκόρ τα κοφτερά δόντια τους μπορούν να σε μετατρέψουν σε κιμά.
Το έχουμε ξαναδεί το έργο, αυτό είναι σίγουρο. Από τότε που ο Στίβεν Σπίλμπεργκ παρουσίασε την πρώτη σοβαρότατη υδάτινη απειλή του κινηματογράφου με τα «Σαγόνια του καρχαρία» («Jaws», 1975), οι κίνδυνοι που παραμονεύουν στη θάλασσα έχουν δώσει… τροφή για δεκάδες ταινίες, άλλες καλές, άλλες απλώς ικανοποιητικές και άλλες κάκιστες.
Τα «Πιράνχας» που σκηνοθέτησε ο Τζο Ντάντε το 1978 (στα οποία βασίζεται η πρόσφατη ταινία) είναι σίγουρα πιο «βρώμικα» από τα «Σαγόνια» του Σπίλμπεργκ. Αλλά έκαναν αίσθηση, έκοψαν εισιτήρια και με την πάροδο των χρόνων απέκτησαν cult χαρακτήρα. Η πρωτοτυπία της αναδιασκευής τους, η οποία θα ανοίξει στις ΗΠΑ την ερχόμενη εβδομάδα για να προκαλέσει ανατριχίλα σε όσους σκέφτονται τη θάλασσα με ειδυλλιακούς όρους, φαίνεται να είναι το γεγονός ότι γυρίστηκαν σε τρισδιάστατη μορφή.
Και μόνο που το σκέφτεσαι, νιώθεις άβολα. Κομμένα χέρια και πόδια να «πετούν» μπροστά στα μάτια σου, το αίμα να αναβλύζει σαν σιντριβάνι και οι απειλητικές μασέλες των ψαριών να σε κάνουν να κρύβεσαι πίσω από το κάθισμα. Κατά τα άλλα, διαβάζοντας τη σύνοψη του φιλμ που γύρισε ο Αλεξάντρ Αζά (ο οποίος εντρυφεί στον τρόμο, αφού έχει ξαναγυρίσει και το «Αίμα στους λόφους» του Γουές Κρέιβεν ), η πλοκή θα ακολουθεί τη γνωστή πατέντα τέτοιου είδους ταινιών: κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια του Spring Βreak ο πληθυσμός της κοινότητας της λίμνης Βικτόρια αυξάνεται από 5.000 σε 50.000. Αυτή τη φορά όμως ανάμεσα στους επισκέπτες βρίσκεται και μια αγέλη προϊστορικών ανθρωποφάγων πιράνχας που απελευθερώθηκαν από τη θαλάσσια κρύπτη τους ύστερα από έναν υπόγειο σεισμό.
Πώς η κοινότητα θα αντιμετωπίσει την πιθανότητα να γίνει τροφή των ψαριών με τα δόντια σαν ξυράφια; Την απάντηση ενδεχομένως να έχει η σερίφης της περιοχής την οποία υποδύεται η Ελίζαμπεθ Σου, δίπλα στους Βινγκ Ρέιμς, Τζέρι Ο΄ Κόνελ αλλά και τον Ρίτσαρντ Ντρέιφους, ο οποίος είχε παίξει στα «Σαγόνια του καρχαρία».
Η ταινία «Ρiranha 3D» θα προβάλλεται στην Ελλάδα από τις 30 Σεπτεμβρίου.
Ο υδάτινος τρόμος πουλάει
Η επιρροή που άσκησε στο Χόλιγουντ η επιτυχία των «Σαγονιών του καρχαρία» υπήρξε καταλυτική. Δύο χρόνια αργότερα, το 1977, ο Πίτερ Γέιτς παρουσίασε τον «Βυθό» («Τhe deep»), βασικό προτέρημα του οποίου δεν ήταν τόσο η απειλή της τεράστιας μέδουσας αλλά το βρεγμένο Τ-shirt της Ζακλίν Μπισέ. Επίσης παραγωγή του 1977 ήταν η «Ορκα, η δολοφόνος φάλαινα» («Οrca, the killer whale») του Μάικλ Αντερσον, όπου το εξαγριωμένο αρσενικό ταίρι μιας φάλαινας προσπαθεί να εκδικηθεί τον θάνατό της με αποτέλεσμα να γίνει ο φόβος και ο τρόμος μιας μικρής παραλιακής περιοχής.
Η επιτυχία των «Πιράνχας» του Τζο Ντάντε ακολουθήθηκε από μια δεύτερη ταινία, το «Πιράνχας 2: Ιπτάμενοι δολοφόνοι» («Ρiranha ΙΙ: Flying killers», 1981), σε σκηνοθεσία Τζέιμς Κάμερον, ενός κινηματογραφικού δημιουργού στο έργο του οποίου το νερό έχει παίξει καταλυτική σημασία- αν θυμηθούμε την «Αβυσσο» και τον «Τιτανικό».
Τα πιο πρόσφατα χρόνια ο «Αγριος ωκεανός» («Οpen water» 2003) του Κρις Κέντις απέδωσε με ρεαλισμό την αληθινή ιστορία ενός ζευγαριού δυτών που το καλοκαίρι του 1998 χάθηκαν στο ανοιχτά της Αυστραλίας εξαιτίας λάθους στην καταμέτρηση των επιβατών του πλοιαρίου τους- οι σοροί δεν βρέθηκαν ποτέ. Οι σκηνές της απειλής των καρχαριών είναι ίσως οι πιο σωστά αποτυπωμένες στην κινηματογραφική ιστορία.
Βέβαια ο τρόμος του βυθού δεν οφείλεται μόνο στα θαλάσσια όντα του, αλλά και στην ανθρώπινη ανοησία (ή αμέλεια) όπως απέδειξε η αμερικανογερμανική ταινία «Χαμένοι στον ωκεανό» («Οpen water 2: Αdrift», 2006) του Χανς Χορν, όπου το ανέμελο Σαββατοκύριακο με γιοτ καταλήγει σε αληθινό εφιάλτη για μια παρέα παλιών συμμαθητών. Ολα αρχίζουν από τη στιγμή που ξεχνούν να πετάξουν στη θάλασσα τη σκάλα που θα τους επέτρεπε να ανεβούν ξανά στο πλοίο ύστερα από το κολύμπι. Ανήμποροι να σκαρφαλώσουν στο σκάφος, μένουν εγκλωβισμένοι στο νερό… και ο νοών νοείτω.
Παρεξηγημένα πλάσματα
Ερευνα η οποία πραγματοποιήθηκε το 2007 και παρουσιάστηκε στη θερινή έκθεση Επιστήμης της Βασιλικής Εταιρείας στο Λονδίνο απέδειξε ότι τα πιράνχας στην πραγματικότητα είναι παμφάγα ψάρια που τρέφονται κυρίως με φυτά, έντομα και μικρά ψάρια. Το ότι σχηματίζουν μεγάλα κοπάδια δεν οφείλεται στη… φονική φρενίτιδά τους, αλλά στον φόβο για τους θηρευτές τους. «Η συμπεριφορά τους είναι κυρίως αμυντική» είχε εξηγήσει η Αν Μάρουγκαν του Πανεπιστημίου Σαν Αντριους στη Σκωτία. «Η επιφυλακτική συμπεριφορά τους είναι κρίσιμη ώστε να μη φαγωθούν». Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι τα πιράνχας δέχονται επιθέσεις από μεγαλύτερα ψάρια, όπως το γιγάντιο πιρακούκου, καθώς και από τα καϊμάν, αμφίβια, συγγενικά του κροκόδειλου.
