Η ΑΠΩΛΕΙΑ του Βασίλη Σπανούλη τάραξε συθέμελα το πράσινο μπασκετικό οικοδόμημα των τεσσάρων ευρωπαϊκών και δεκαέξι (δέκα πρωταθλήματα- έξι Κύπελλα) εγχώριων τίτλων από το 2000 και εντεύθεν. Δεν χάθηκε
απλώς ένας παίκτης-σημείο αναφοράς του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια αλλά επιπλέον μετακόμισε στον «αιώνιο» αντίπαλο Ολυμπιακό.Οταν δε το Τριφύλλι έχασε και τον Νίκολα Πέκοβιτς, ο οποίος αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στο ΝΒΑ (Μινεσότα Τίμπεργουλβς), οι «Σικάγο Μπουλς της Ευρώπης»-
όπως εύστοχα τους χαρακτήρισε ο νεοαποκτηθείς από τους Πράσινους σέντερ
Αλεξ Μάριτς – ένιωσαν σαν να έχασαν μαζί (τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών…) τον
Μάικλ Τζόρνταν και τον Σκότι Πίπεν… Αίφνης όμως ο αρχιτέκτονας των πράσινων επιτυχιών κ. Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και η διοίκηση
της ΚΑΕ ΠΑΟ έκαναν τις απαιτούμενες επιλογές και μεταγραφικές κινήσεις και η κατάσταση αντιστράφηκε άρδην!Το μπασκετικό Τριφύλλι δυνάμωσε ξανά σε βαθμό που όχι μόνο παραμένει στο ύψος του, αλλά κάποιοι θεωρούν ότι μπορεί να παρουσιαστεί ίσως και πιο ισχυρό τη νέα σεζόν! Ιδού πώς και γιατί:
Αυτός που δεν έχασε την ψυχραιμία του με τις απώλειες των Βασίλη Σπανούλη και Νίκολα Πέκοβιτς ήταν ο τροπαιοφόρος κόουτς του ΠΑΟ κ. Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Αφού εξασφαλίστηκε η παραμονή των πολύτιμων Δημήτρη Διαμαντίδη, Ντρου Νίκολας και Μάικ Μπατίστ, έδωσε το σύνθημα για την αντεπίθεση. Με μελετημένες κινήσεις, οι Πράσινοι προσέθεσαν στο ρόστερ τους εκτός από τον (κατά πολλούς κορυφαίο ψηλό της περυσινής Ευρωλίγκας με τη φανέλα της Παρτιζάν Βελιγραδίου) Αλεξ Μάριτς και τον πολυτιμότερο παίκτη του περυσινού πρωταθλήματος της Ιταλίας Ρομέιν Σάτο, μπασκετμπολίστα που επιθυμούσε διακαώς ο κ. Ντούσαν Ιβκοβιτς στον Ολυμπιακό.
Παράλληλα, με τις προσθήκες των καταξιωμένων πια στην Α1 και εν ενεργεία διεθνών Κώστα Καϊμακόγλου και Ιαν Βουγιούκα, οι Πράσινοι μπορούν να καυχώνται ότι θα παρουσιάσουν και τη νέα σεζόν ένα πλήρες και άκρως ανταγωνιστικό ρόστερ τη στιγμή που ο «αιώνιος» αντίπαλος… κόλλησε στη μεταγραφή του Σπανούλη και στην προσθήκη του (καλού μεν αλλά όχι και σταρ)
32χρονου αυστραλού πάουερ φόργουορντ Ματ Νίλσεν.
Η φιλοσοφία του «Ζοτς»
Το αγωνιστικό στυλ του Παναθηναϊκού – με εξαίρεση κάποιες προσθαφαιρέσεις συστημάτων ή επί μέρους «plays», τα οποία άλλωστε ο μετρ του είδους κ. Ομπράντοβιτς μπορεί να επινοήσει και να εφαρμόσει και κατά τη διάρκεια των αγώνων αν διαπιστώσει ότι η ομάδα χρειάζεται εναλλακτικό τρόπο δράσης στην επίθεση ή στην άμυνα- ελάχιστα διαφοροποιείται στην πάροδο των ετών. Η επιθετική άμυνα στα όρια (και πολλές φορές πέρα από αυτά) του φάουλ, τα χαμηλά και ευέλικτα σχήματα, το αγαπημένο «πικ εν ρολ» στην επίθεση (ο Μάριτς μπορεί να το παίξει εξίσου καλά με τον Πέκοβιτς), η εκδήλωση (πρωτεύοντος και δευτερεύοντος) αιφνιδιασμού όταν υπάρχει το εύκολο αμυντικό ριμπάουντ και η εμπιστοσύνη στην ατομική επιλογή παικτών (Διαμαντίδης, Μπατίστ, Νίκολας και Σαρούνας Γιασικεβίτσιους εφόσον παραμείνει) που έχουν το ελεύθερο να πράξουν κατά το δοκούν σε κρίσιμα σημεία, είναι βασικά συστατικά της μπασκετικής φιλοσοφίας του «Ζοτς» τα οποία δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Πληρότητα στην περιφέρεια
Η αποχώρηση του Σπανούλη αποτέλεσε ασφαλώς μια σημαντική απώλεια για την περιφερειακή γραμμή των πρωταθλητών Ελλάδας. Δεν πρόκειται απλώς για έναν ταλαντούχο μπασκετμπολίστα αλλά για έναν παίκτη-νικητή και αυτοί είναι οι πραγματικά δυσεύρετοι στην αγορά. Βέβαια η παραμονή των επίσης γαλουχημένων στα δύσκολα Διαμαντίδη και Νίκολας, η προσθήκη του μπαρουτοκαπνισμένου σε μεγάλα ευρωπαϊκά ματς Σάτο, η παρουσία του ικανού Νικ Καλάθη (ο οποίος μετά την πρώτη αναγνωριστική σεζόν του στην Ελλάδα αναμένεται να βγάλει στο παρκέ περισσότερο θράσος) αποτελούν μια εξαιρετική βάση.
Αν δε σε αυτή προστεθεί ακόμη ένας έμπειρος γκαρντ (που να παίζει εξίσου καλά στις θέσεις «1» και «2») και βρεθεί η χρυσή τομή με τον παίκτη των μεγάλων αγώνων Γιασικεβίτσιους, τότε η συγκεκριμένη εξάδα των γκαρντ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πληρέστερη στην Ευρώπη.
Πολλές επιλογές στη θέση «3»
Ο Στράτος Περπέρογλου εξελίσσεται σε έναν σμολ φόργουορντ υψηλών προδιαγραφών και απαιτήσεων, ίσως και επειδή έπαιξε σημαντικό ρόλο η (για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα) προσαρμογή του στη θέση του σούτινγκ γκαρντ όταν ήταν στον Πανιώνιο. Εκεί έμαθε να βάζει την μπάλα στο παρκέ ως «δυάρι», να πασάρει καλά και να δημιουργεί φάσεις για τον εαυτό του. Παράλληλα βελτιώνοντας το μακρινό σουτ του, παίρνοντας επάνω του κρίσιμες επιθέσεις και δουλεύοντας σκληρά στην άμυνα εξελίχθηκε σε ένα πλήρες πακέτο για τη θέση «3» και μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό σε όλα τα επίπεδα.
Πίσω του θα εμφανίζονται εναλλάξ ο καλός αμυντικός και ικανός σκόρερ όταν οι συνθήκες το απαιτούν Μιλένκο Τέπιτς αλλά και ο δοκιμασμένος στη θέση αυτή Καϊμακόγλου, ένας παίκτης που δούλεψε πολύ σκληρά στην καριέρα του και χρόνο με τον χρόνο ανέβαζε το επίπεδό του. Σημειωτέον ότι στα «κοντά» σχήματα που συχνά επιστρατεύει ο κ. Ομπράντοβιτς, ρόλο ως «τριάρι» θα έχει και ο ιδιαίτερα αθλητικός Σάτο.
Η φροντ λάιν έγινε πανίσχυρη
Σέντερ με το μέγεθος, τις αμυντικές ικανότητες, το τρέξιμο στον αιφνιδιασμό, την υπεροχή στο «ένας εναντίον ενός», τη διάρκεια και αφοσίωση στο πλάνο του προπονητή μάλλον δεν υπάρχει άλλος στην Ευρώπη. Οπότε ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να στεναχωριέται ιδιαίτερα από τη στιγμή που δεν έχασε τον Πέκοβιτς από κάποιον (σε ελληνικό ή ευρωπαϊκό) αντίζηλό του αλλά από μια ομάδα του ΝΒΑ (Μινεσότα Τίμπεργουλβς).
Δεν είναι ώρα για δάκρυα λοιπόν από τη στιγμή μάλιστα που στο πρόσωπο του σερβικής καταγωγής Αυστραλού Μάριτς (26 ετών- 2,12 μ.) απέκτησε το «next best available thing» (ελληνιστί, το καλύτερο διαθέσιμο προϊόν) στη θέση «5», ίσως τον ιδανικότερο αντικαταστάτη που θα μπορούσε να βρει μετά την απόφαση του (επίσης Αυστραλού) Ντέιβιντ Αντερσεν να συνεχίσει στο ΝΒΑ (Τορόντο Ράπτορς) και του Βραζιλιάνου Τιάγκο Σπλίτερ να δοκιμάσει εκεί με τους Σαν Αντόνιο Σπερς.
Παράλληλα ο Παναθηναϊκός θωράκισε την «in the paint» ισχύ του προσθέτοντας στο ρόστερ τον 25χρονο (2,11 μ.) σέντερ Βουγιούκα, τον κατά πολλούς πιο βελτιωμένο παίκτη του περυσινού πρωταθλήματος της Α1 με τη φανέλα του Πανελληνίου. Και ας μη λησμονούμε ότι για τις θέσεις «4» ή «5» υπολογίζονται επίσης οι Μπατίστ (33 ετών- 2,04 μ.), Αντώνης Φώτσης (29 – 2,09), Κώστας Τσαρτσαρής (31-2,09), Καϊμακόγλου (27- 2,05) και Γιώργος Μπόγρης (21- 2,08).
Τα δύο ελληνικά στοιχήματα
Δύο από τις εφετινές (ελληνικές) επενδύσεις του Παναθηναϊκού θυμίζουν εκείνες του πρόσφατου παρελθόντος με τις οποίες ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να «χτίσει» την ομάδα που θα αποσπούσε τα σκήπτρα από τους Πράσινους δίχως όμως ανάλογη ανταπόκριση.
Ο λόγος για τους Καϊμακόγλου και Βουγιούκα που θυμίζουν περιπτώσεις όπως ο Μιχάλης Πελεκάνος, ο Γιάννης Καλαμπόκης, ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης, ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης , ο Βαγγέλης Σκλάβος, ο Γιώργος Διαμαντόπουλος, ο Μανώλης Παπαμακάριος, ο Κώστας Βασιλειάδης, ο Νίκος Μπάρλος, ο Νίκος Αργυρόπουλος, ο Παναγιώτης Καυκής οι Χρήστος και Κώστας Χαρίσης, ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης και ο (ιδιαίτερα ακριβοπληρωμένος και υπερτιμημένος) Παναγιώτης Βασιλόπουλος.
Ολοι οι προαναφερθέντες, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, ως επί το πλείστον δεν αποδείχθηκαν ικανοί να στηρίξουν την προσπάθεια πρωταθλητισμού, ενώ κάποιοι από αυτούς βρίσκονται ακόμη στην ομάδα του Πειραιά και προσπαθούν να βρουν τον δρόμο προς την καταξίωση. Η διαφορά έγκειται στο ότι ο Παναθηναϊκός απέκτησε τους Καϊμακόγλου και Βουγιούκας για να αποτελέσουν πολύτιμες προσθήκες που θα ενταχθούν στο σύνολο με συγκεκριμένο ρόλο και όχι για να στηρίξει πάνω τους το πράσινο οικοδόμημα.
Ρομέιν Σάτο VS Βασίλης Σπανούλης
Ισως φανεί υπερβολικό,όμως είναι πολλοί που το πιστεύουν και μάλιστα βάζουν στοίχημα σε αυτό.Οτι δηλαδή οΡομέιν Σάτοείναι τουλάχιστον ισάξιος,αν όχι πιο ολοκληρωμένος σούτινγκ γκαρντ από τονΒασίλη Σπανούλη . Η καριέρα του 29χρονου Κεντροαφρικανού αποτελεί το πρώτο σοβαρό επιχείρημα για όσους ποντάρουν σε αυτό.Στα τέσσερα χρόνια παρουσίας του στη Σιένα ο Σάτο κατέκτησε ισάριθμα πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Ιταλίας,αγωνίστηκε σε δύο φάιναλ φορ αποτελώντας ένα από τα κύρια σημεία αναφοράς της ομάδας σε άμυνα και επίθεση.
Ο Σάτο είναι ένας παίκτης της πλάγιας γραμμής (line player) με εξαιρετικό σουτ (40% ποσοστό καριέρας στα τρίποντα!) και ανεπτυγμένη αμυντική αντίληψη. Υπολείπεται του Σπανούλη στη δημιουργία φάσεων για τον εαυτό του (δύσκολα θα επιλέξει να πάει στο «ένας εναντίον ενός» ή να παίξει «πικ εν ρολ» με τον ψηλό) και στην πάσα,όμως μάλλον είναι καλύτερος σε όλους τους άλλους τομείς (και ειδικά στο σουτ, στα κλεψίματα και στα ριμπάουντ,ενώ κατά μέσον όρο κάνει πολύ λιγότερα λάθη από τον V-SΡAN λόγω και του ότι δεν παίζει πολύ με την μπάλα στα χέρια).
