Πληρώνοντας τους baby boomers
«Είμαστε πια πρωταθλητές, έρχονται άλλες εποχές» – τραγουδούσε το 1987 ο Νίκος Πορτοκάλογλου, όταν η Εθνική μπάσκετ ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης και το εθνικό ηθικό αναπτερώθηκε. Μεσολάβησαν πολλά άλλα πρωταθλήματα, το ηθικό βελτιωνόταν, είχαμε και ήττες, το ηθικό χειροτέρευε, είχαμε γενικώς τα πάνω μας και τα κάτω μας, αλλά γενικά η πορεία ήταν ανοδική. Ημασταν αισιόδοξοι ακόμα και επί Κώστα Καραμανλή, πιστεύαμε ότι ο χειρότερος πρωθυπουργός από όσους θυμόμασταν δεν θα μπορούσε να καταστρέψει όσα είχαν κερδηθεί στις «άλλες εποχές» που είχαν προηγηθεί.
Διαψευστήκαμε και 23 χρόνια μετά γίναμε πρωταθλητές στα χρέη- αναγκαστικά, «έρχονται άλλες εποχές», η σοφία του Νίκου Πορτοκάλογλου ισχύει για κάθε πρωτάθλημα. Δύσκολες εποχέςαλλά μου φαίνεται θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε ότι το χειρότερο που έχουμε μπροστά μας είναι οι αλλαγές που έγιναν στο ασφαλιστικό σύστημα.
Αν ήμουν 20-30 χρονών, θα διαδήλωνα υπέρ μεγαλύτερων περικοπών στις συντάξεις εδώ και τώρα. Ουσιαστικά, με το όριο του 2015 για τις μεγάλες αλλαγές, ως τότε θα συνταξιοδοτηθούν με ευνοϊκούς όρους όσοι γεννήθηκαν μεταξύ 1945-1955, δηλαδή η γενιά του baby boom. Για τα επόμενα 10-20 χρόνια οι νυν εργαζόμενοι θα πληρώνουν τις καλές συντάξεις αυτής της γενιάςδεν είναι αδικία αυτό;
* Θα διαδήλωνα όμως ταυτόχρονα κατά της παράτασης του χρόνου εργασίας: όσο περισσότεροι ηλικιωμένοι εργάζονται όχι μόνο κρατάνε θέσεις εργασίας (και αυξάνεται επομένως η ανεργία των νέων) αλλά επιπλέον μειώνεται και η παραγωγικότητα της οικονομίας- όπως και να το κάνουμε οι 60άρηδες δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες με τους 20άρηδες ή τους 30άρηδες. Επιπλέον, οι μεγαλύτεροι έχουν και τις καλύτερες θέσεις, για τούτο οι μανδαρίνοι του Δημοσίου κάνουν ό,τι μπορούν για να καταργηθεί η υποχρεωτική συνταξιοδότησή τους με 35 χρόνια εργασίας. Τρελοί είναι να θέλουν να εγκαταλείψουν τα υπέροχα γραφεία τους στους επάνω ορόφους των υπουργείων και των δημόσιων οργανισμών;
Σκληροί κανόνες και θλιβερές εξαιρέσεις
Θα πει κανείς, η γενιά του baby boom πληρώνει ακόμη για τα παιδιά της που σπουδάζουν ή δεν έχουν βρει δουλειά ή ανήκουν στη νέα γενιά των 592 ευρώ που δεν τα βγάζει πέρα- αλλά μήπως είναι τόσο λίγα τα ευρώ των νέων γιατί πρέπει να πηγαίνουν χρήματα στα ασφαλιστικά ταμεία υπέρ των γονέων τους; Αυτό που δεν συζητήσαμε είναι ότι τις συντάξεις πληρώνουν οι εργαζόμενοι, οι δικές τους εισφορές τροφοδοτούν πρωτίστως το σύστημα, από αυτές πληρώνονται οι συνταξιούχοι και όχι από την απόδοση των δικών τους εισφορών- με αυτές είχαν πληρωθεί οι προηγούμενες γενιές συνταξιούχων.
Και η πολυπληθής γενιά του baby boom, ακριβώς επειδή ήταν πολυπληθής, μπορούσε εύκολα να πληρώνει τις υψηλές συντάξεις της αποδεκατισμένης από τους πολέμους προηγούμενης γενιάς- αλλά τις δικές της συντάξεις, πώς να τις πληρώσουν οι ολιγάριθμες γενιές που ακολουθούν;
Συνοπτικά, μου φαίνεται σωστή η περικοπή των συντάξεων αλλά λάθος η γενική παράταση του χρόνου εργασίας: στερεί από την οικονομία τα καλύτερα μυαλά και χέρια, αυτά των νεότερων, και αφήνει στις θέσεις τους ανθρώπους που είτε δεν βλέπουν την ώρα να σηκωθούν να φύγουν είτε δεν θέλουν να ξεκολλήσουν από τις πολυτελείς καρέκλες τους. Και οι δύο κατηγορίες βλάπτουν εξίσου την οικονομία. Για τούτο και δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι «η αλληλεγγύη των γενεών βρίσκεται στο επίκεντρο του νέου Ασφαλιστικού», όπως υποστήριξε ο Πρωθυπουργός στη Βουλή.
* Υπάρχουν, φυσικά, και εξαιρέσεις, υπέροχοι νέοι/νέες που δεν έχουν πρόβλημα ανεργίας, που έχουν βρει καλοπληρωμένες θέσεις στον δημόσιο τομέα επειδή ήσαν κόρες, γιοι, ανιψιές και ανιψιοί, κουμπάροι, κομματάρχες, υπασπιστές, κόλακες βουλευτών ή υπουργών. Μάθαμε πολλά περί αυτών την εβδομάδα που πέρασε. Και ακόμη μια φορά νιώσαμε θυμό και αναγούλα για τα πολιτικά ήθη και για συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα.
Αλλά οι ίδιοι οι πολιτικοί αισθάνονται μια χαρά: το Μνημόνιο ψηφίστηκε και εφαρμόζεται, το Ασφαλιστικό ψηφίστηκε και θα εφαρμοστεί- οι αλλαγές στον νόμο περί Ευθύνης Υπουργών και στο Πόθεν Εσχες των πολιτικών ακόμα μαγειρεύονται· από το πολύ μαγείρεμα, θα καούν στο τέλος και θα μείνουμε νηστικοί. Φόβος και ανασφάλεια
Αυτό που χάρηκα στην ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στη Βουλή ήταν που υπερασπίστηκε το έργο της Θάλειας Δραγώνα στη Θράκη απέναντι στις επιθέσεις του Γιώργου Καρατζαφέρη: «Το θέμα είναι απλό» είπε: «Θέλουμε τη μειονότητα απέναντί μας, ξένο σώμα σ΄ αυτή τη χώρα, φοβισμένη και ανασφαλή,να βλέπει κάθε κίνησή μας με καχυποψία;».
Είπε τις ακριβείς λέξεις για τη μειονότητα: «φοβισμένη και ανασφαλής» – ταξίδεψα πρόσφατα στα Πομακοχώρια της Ροδόπης και μου έκανε εντύπωση πόσο επιφυλακτικοί, κουμπωμένοι, καχύποπτοι, φοβισμένοι και ανασφαλείς αισθάνονται οι κάτοικοί τους απέναντι στους επισκέπτες. Ακόμα και οι μαγαζάτορες σε εξυπηρετούν τυπικά και καταλαβαίνεις ότι δεν βλέπουν την ώρα να σηκωθείς να φύγεις. Καταλαβαίνεις ακόμη ότι δεν αισθάνονται ισότιμοι πολίτες της χώρας αυτής, ούτε καν δεύτερης κατηγορίας πολίτες: αισθάνονται ότι είναι ύποπτοι, ότι βρίσκονται υπό συνεχή επιτήρηση και ίσως εσύ να είσαι ένα από τους επιτηρητές που έχει στείλει το επίσημο ελληνικό κράτος. Στην καλύτερη περίπτωση, ένας από τους καλοπληρωμένους πατριώτες που θέλουν να τους βαφτίσουν χριστιανούς, όπως συνέβαινε κατά τη δεκαετία του 1990. * Εβαλα στην google «Θάλεια Δραγώνα»- και ήταν η σειρά μου να φοβηθώ από τις χιλιάδες άθλιων και εχθρικών αναφορών στην ίδια και στην Αννα Φραγκουδάκη, που οργάνωσε το πρωτοπόρο Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων. Αναρίθμητα τα δεξιά, εθνικιστικά, ακροδεξιά, αριστεροεθνικιστικά, φασιστικά μπλογκ-οχετοί που αντιγράφουν το ένα το άλλο και αναπαράγουν τις χυδαιότερες βρισιές εναντίον των δύο καθηγητριών- αμάρτημά τους ότι προσπάθησαν να ανοίξουν τον δρόμο του σχολείου στα παιδιά της μειονότητας, να τους δώσουν προοπτικές στο εκπαιδευτικό σύστημα και στην κοινωνία, να τα βοηθήσουν να μην αισθάνονται φοβισμένα και ανασφαλή.
Μπορεί αυτές ακριβώς οι επιθέσεις να αποδεικνύουν την επιστημονική αξία (και την ανθρωπιά, το ενδιαφέρον για τον «άλλον», την αγάπη για τα παιδιά ανεξάρτητα από θρήσκευμα και εθνικότητα- έννοιες άγνωστες στα μπλογκοχετούς) της Αννας Φραγκουδάκη και της Θάλειας Δραγώνα, αλλά δεν διαλύουν τον φόβο που νιώθει κανείς από τη βιαιότητα, το μίσος, τη μισαλλοδοξία αυτών που γράφουν εναντίον τους. Εκφράζουν δύναμη σκοτεινή, ανελέητη, βάρβαρη- επικίνδυνη για την κοινωνία και τη χώρα.
Περιμένουν την ώρα τους αυτές οι αβυσσαλέες κατάμαυρες ψυχές- και ως τότε χύνουν δηλητήριο για να εμποδίσουν την επανάληψη πρωτοποριακών προγραμμάτων που θα καταστήσουν ισότιμους πολίτες της χώρας μετανάστες, πολιτιστικές και εθνικές μειονότητες. Για τούτο έχει ιδιαίτερη σημασία η τοποθέτηση του Γιώργου Παπανδρέου στη Βουλή: η κυβέρνηση δεν πρέπει να υποχωρήσει, δεν πρέπει να αφήσει τη φασιστική εθνικιστική μαυρίλα να κατακυριεύσει τη χώρα.
Ευρωπαίοι πρωταθλητές
* Το πρόβλημα είναι ότι πολλά από τα μπλογκ-οχετούς ομνύουν στο όνομα του Αντώνη Σαμαρά και περιμένουν από αυτόν να αποκαταστήσει την «εθνική και πατριωτική τάξη»· το πρόβλημα είναι ότι επιφανέστατα στελέχη του εθνικιστικού «Δικτύου 21» έχουν γίνει σημαντικοί παράγοντες της νέας Νέας Δημοκρατίας· το πρόβλημα είναι ότι μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό στον «πατριωτισμό» ο πρόεδρός της· και αυτό θα είναι χειρότερο από τον πρωταθλητισμό του Καραμανλή στα χρέη.
* Κυριακή βράδυ, εγώ θα στηθώ στην τηλεόραση να παρακολουθήσω τη μεγάλη ευρωπαϊκή αναμέτρηση, τον αγώνα Ισπανίας- Ολλανδίας. Δεν έχω ακόμη αποφασίσει ποια θα υποστηρίξω, μπορεί να μείνω επιτήδειος ουδέτερος για να έχω τη χαρά να είμαι στο τέλος με τον νικητή. Αλλά όποιος και αν κερδίσει, η Ευρώπη θα έχει νικήσει στο Μουντιάλ- ας μην ξεχνάμε πως και η Γερμανία έφθασε στους ημιτελικούς, 3 στις 4 κορυφαίες ομάδες ήσαν ευρωπαϊκές. Μου φαίνεται πως αυτό συνέβαλε στην άνοδο του ευρώ (που έφθασε στα 1,27 δολάρια και ξανά προς τα 1,50 τραβά) περισσότερο από τις δηλώσεις του Τρισέ για την ευρωστία των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Ητοι, μπορούμε από τώρα να τραγουδάμε το πορτοκαλογλικό «Πιες απ΄ το κύπελλο σαμπάνια, να τραγουδήσουμε αγκαλιά/ για τη χαμένη περηφάνια, για τη χαμένη μας μαγκιά/ για τη χαμένη περηφάνια, που θυμηθήκαμε ξανά».
* Τώρα που το ξανασκέφθηκα, Ισπανία θα υποστηρίξω: την έχουν για κρέμασμα οι αγορές και καλό θα είναι να κερδίσουν το παγκόσμιο πρωτάθλημα οι Ισπανοί για να εμψυχωθούν και να τα βγάλουν πέρα μαζί τους· δεν μου φαίνεται να αντέχει και άλλους χρεοκοπημένους η Ενωση.
Δυσωδία από φαυλότητα, ρεμούλα, σελέμιασμα, διαγούμισμα αναδύεται καθημερινά. Οι καταγγελλόμενοι καταναθεματίζουν και ομνύουν ότι είναι λευκότεροι χιόνος και καθαρότεροι ηλιακής λαμπηδόνος. «Ανδρών φαύλων όρκους εις ύδωρ γράφε». (Μένανδρος). Ο πολίτης, ειδικά ο νέος, μπερδεύεται, απογοητεύεται, αηδιάζει, σιχτιρίζει δικαίους και αδίκους και δεν ασχολείται με «τα πολιτικά». Αυτό ακριβώς κάποιους συμφέρει. Ας θυμίσουμε επ΄ ευκαιρία την 45η επέτειο από εκείνον τον Ιούλιο του ΄65.
Κ.Ν.Γ. @yahoo.com
Πόσοι από όσους απεργούσαν και χτυπιόντουσαν την Παρασκευή με αίτημα να μην ψηφιστεί από τη Βουλή το Ασφαλιστικό πίστευαν ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει;
Νικόλαος εκ Βόλου
Ποια εκκοσμίκευση του κράτους- η κυβέρνηση υποστηρίζει τον Μπερλουσκόνι ενάντια στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για μη ανάρτηση θρησκευτικών συμβόλων στις σχολικές αίθουσες. Ποια μεγάλα δημόσια έργα- στην καλύτερη περίπτωση να φτιαχτεί κάνα μονομπλόκ σε καμιά γκρεμισμένη όχθη δρόμου. Ποια ελληνοτουρκική προσέγγισητα μείζονα έχουν μπει στο χρονοντούλαπο. Ποια κοινωνική δικαιοσύνη- οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι πλήρωσαν το κεραμίδι, ενώ οι έχοντες και οι κατέχοντες διαθέτουν, λέει, σε καταθέσεις 380 δισ., δηλαδή όσα χρωστάει το κράτος: το ΠαΣοΚ του Γιώργου απέχει παρασάγγας από τον εκσυγχρονισμό του Σημίτη, αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Από την άλλη, ο Αντώνης με τον εθνικοπατριωτισμό του έχει ορίζοντα τον πόλεμομπρρ. Η πολιτική μας ζωή χρειάζεται τη μεγάλη έκρηξη, για να ξαναφτιάξουμε το πολιτικό μας σύμπαν περισσότερο ορθολογικό.
Γ. Κ. @otenet.gr
Θα ήθελα να αφιερώσω μια μαντινάδα στον υπουργό που βλέπουμε στην τηλεόραση να χτυπιέται και να ορκίζεται για να μας πείσει πως ό,τι κάνει είναι για το καλό μας:Ανδρίκο, μη ζορίζεσαι και γνώμη δεν αλλάζω. / Από το Σιούφα ή τη Φανή πολύ πιο πάν΄ σε βάζω. / Στην Ιστορία θα γραφτεί- κι όχι άδικα βεβαίως-/ «Το δόλιο τ΄ Ασφαλιστικό το έθαψε ο Λοβέρδος».
Αισιόδοξος, @otenet.gr
