Υπάρχουν άνθρωποι με πολλά χρήματα και άλλοι, οι περισσότεροι, με λίγα ή καθόλου και φυσικά με τεράστιο άγχος για το μέλλον. Είναι φυσιολογικό οι άνθρωποι με τα πολλά χρήματα, εφόσον είναι νόμιμα, να τα «χαίρονται». Πρόβλημα υπάρχει από τη στιγμή που προκαλούν· και που η προκλητική χλιδή τους περιλαμβάνει- έτσι το βλέπει ο πολύς κόσμος- και πολλές από τις επτά θανάσιμες αμαρτίες. Θα μπορούσα να προσθέσω ότι η «τάξη» των ανθρώπων με τα πολλά χρήματα περιλαμβάνει μια κατηγορία ανθρώπων που αισθητικά και κοινωνικά είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη: τους νεόπλουτους με τις αδήλωτες μυστικές διασυνδέσεις. Δηλαδή, σε μικρογραφία, κάτι το ανάλογο με τους αιφνίδιους και συχνά μαφιόζους ρώσους «μεγιστάνες».
Το πάρτι στον «Αβέρωφ» ήταν μια εκδήλωση που αναγκαστικά και ίσως άδικα παρέπεμπε σε όλα αυτά. Στην κακογουστιά· στον νεοπλουτισμό· στο καρακιτσαριό που μας κατατρύχει· στη μεγαλύτερη πρόκληση, που είναι το να μην καταλαβαίνεις καν γιατί οι λικνιζόμενες περσόνες πάνω στον «Αβέρωφ» ήταν πρόκληση όχι μόνον αισθητική και (ίσως…) αισθησιακή αλλά και για την εθνική μνήμη. Κάποιοι εξυπνάκηδες προσπάθησαν να συγκρίνουν ηθικά τις υπέροχες και ιστορικές γυμνές φωτογραφήσεις της Νelly΄s στον Παρθενώνα με την ασέλγεια στο θωρηκτό «Αβέρωφ». Αν είναι δυνατό. Πρέπει όμως να δεχτούμε ότι το συγκεκριμένο γεγονός δεν είναι το μόνο. Εφημερίδες και περιοδικά, με ή χωρίς ειδίκευση σε αυτά, μας «ενημερώνουν» με φανταχτερές φωτογραφίες και πολλά υπονοούμενα για τις κούφιες αλλά πολυέξοδες δραστηριότητες μιας λούμπεν και σε μεγάλο βαθμό ερζάτς «αριστοκρατίας», με βίλες και σκάφη αλλά χωρίς ρίζες, με (παράδειγμα, ο Μπατατούδης!) αμφίβολο μέλλον διότι συχνά με παραβατική διαγωγή. Κάτω από τις τόσο δύσκολες σημερινές συνθήκες η κοινωνική πρόκληση είναι μέγιστη. Τι άλλο χρειάζονται οι «τρομοκράτες-επαναστάτες» για την προπαγάνδα τους;
Επανέρχομαι όμως στο συγκεκριμένο γεγονός. Δεν μπορεί κανείς παρά να επικροτήσει τις τόσο αυστηρές δηλώσεις του Βαγγέλη Βενιζέλου, υπουργού Εθνικής Αμυνας. Καλύπτουν όμως τη μία πλευρά του θέματος. Δεν καλύπτουν άλλες: Πρώτον, μας είπαν ότι υπάρχουν- και υπάρχουν – προηγούμενα: ποιες ήταν τότε οι αντιδράσεις των υπευθύνων; Δεύτερον, ποιο ποσόν καταβλήθηκε από τους οργανωτές του γλεντιού για να εξασφαλίσουν τον «Αβέρωφ», όπως «κλείνεις» για την παρέα σου το πρώτο σκυλάδικο, και σε ποιον το κατέβαλαν; Τρίτον, ποια ιεραρχία ελέγχει τη χρήση του θωρηκτού και με βάση ποιον κανονισμό;
Σε όλα τούτα καμιά Ευρωπαϊκή Ενωση, κανένα ΔΝΤ και κανένας «οίκος αξιολόγησης» δεν μπορεί να παρέμβει. Ολα τούτα είναι δικά μας και κανείς δεν αμφισβητεί τη δικαιοδοσία μας σε αυτά. Δυστυχώς;
