ΜΕ ΤΗ ΛΗΞΗ μιας ακόμη ταραχώδους σεζόν στη σύγχρονη ιστορία της ποδοσφαιρικής ΑΕΚο Παντελής Καφές δηλώνει παρών και μιλάει ως γνήσιος αρχηγός. «Μακάρι να μπορούσα να κάνω πολύ περισσότερα για το
περιβραχιόνιο που φοράω, για την ΑΕΚ και για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν οι συμπαίκτες μου» λέει και ελπίζει ότι η νέα αγωνιστική περίοδος θα του φέρει και στηρίγματα με φωνή και πυγμή στα αποδυτήρια. Οπως ο Νίκος Λυμπερόπουλος, ο Τραϊανός Δέλλας και ο Βαγγέλης Μόρας, οι οποίοι είτε απαξιώθηκανείτε αδικήθηκαν
στο φινάλε της κιτρινόμαυρης καριέρας τους. Μιλώντας στο «Βήμα» ο 32χρονος μέσος κάνει τον απολογισμό της καταστροφικής για την ΑΕΚ χρονιάς και δίνει έμφαση σε πράγματα και καταστάσεις που πρέπει να διορθωθούν για να επιστρέψει η ταλαιπωρημένη ομάδα σε εποχές ηρεμίας και ευημερίας.
– Πώς εξηγείται και πώς κατανέμεται αυτή η εικόνα του απόλυτου διχασμού;
«Είναι αλήθεια ότι σε όλη τη διάρκεια της σεζόν η ΑΕΚ ήταν διχασμένη σε όλους τους τομείς: σε επίπεδο διοίκησης, οπαδών και αποδυτηρίων. Τι να σου πω… Ειλικρινά δεν έχω απάντηση γιατί έγινε όλο αυτό. Αναμφίβολα όμως το ότι τους πρώτους έξι μήνες της σεζόν η ΑΕΚ ήταν ακέφαλη και απρόσωπη διοικητικά λειτούργησε στη γέννηση και συσσώρευση όλων των άλλων προβλημάτων. Από εκεί και πέρα, ευθύνες βαραίνουν όλους μας. Μας πήγαν όλα στραβά από την αρχή. Προέκυψαν μαζεμένα κάποια άσχημα αποτελέσματα, διοίκηση για να υψώσει φωνή κατά της διαιτησίας δεν υπήρχε, ενώ τα οικονομικά προβλήματα διογκώθηκαν σε ενοχλητικό για όλους βαθμό. Γεμίσαμε ανασφάλεια».
– Συμφωνείς με την άποψη συμπαικτών σου αλλά και φίλων της ομάδας ότι κάποιοι συμπαίκτες σου παρουσιάζονταν κατά διαστήματα σκοπίμως αδιάφοροι; «Και μόνο που ακούγεται αυτό, και μόνο που συζητιέται τόσο πολύ, σημαίνει ότι η εικόνα μας δεν ήταν η πρέπουσα. Δεν θέλω να πιστέψω όμως ότι υπήρξαν συμπαίκτες μου που σκέφτονταν και έπρατταν κατά τον τρόπο αυτόν. Δεν θέλω ούτε να το φαντάζομαι. Κοίταξε, υπάρχουν παιδιά που έχουν έρθει από πολύ μακριά και δεν μπορούν να λειτουργούν απλήρωτοι γιατί έχουν οικογένειες που περιμένουν τη βοήθειά τους πίσω στην πατρίδα. Ισως το στοιχείο της ανασφάλειας να δημιουργούσε αυτή την εικόνα προς τα έξω».
– Και αν όντως ισχύει αυτή η άποψη που εσύ δεν θέλεις, λόγω θετικής σκέψης, να αποδεχθείς;
«Πραγματικά δεν θέλω να το βάλω στο μυαλό μου αυτό. Διότι, αν όντως συνέβη, τότε θα είναι εξίσου άσχημα και αυτά που θα έρθουν στο μέλλον. Δεν πάμε πουθενά έτσι, δεν θα προχωρήσουμε, μόνο χειρότερα μπορεί να συμβούν αν κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει». – Υπάρχει διαχωρισμός Ελλήνων και ξένων στα αποδυτήρια; Είναι αλήθεια ότι εσείς οι Ελληνες έχετε παράπονα από τους ξένους για την επαγγελματική ευσυνειδησία τους; «Με πάσα ειλικρίνεια σου λέω ότι δεν έχω νιώσει ποτέ κάτι τέτοιο. Αν κάποια παιδιά από την ομάδα έχουν αισθανθεί έτσι, είναι δικό τους θέμα. Εγώ δεν ένιωσα ποτέ ότι υπάρχει πρόβλημα στις σχέσεις Ελλήνων και ξένων. Νομίζω ότι έχει γίνει αυτό μόδα πλέον στη χώρα μας σε όλες τις ομάδες. Συζητιέται και διογκώνεται χωρίς να ισχύει καν στις περισσότερες περιπτώσεις».
– Συμφωνείς με την άποψη ότι η ΑΕΚ πρέπει να στραφεί στο ελληνικό στοιχείο και να φτιάξει ένα διαφορετικό μοντέλο από αυτό που βλέπουμε τώρα;
«Η γνώμη μου είναι ότι αυτό το φαινόμενο είναι γενικότερο στην Ελλάδα. Οι ομάδες έχουν χάσει την ταυτότητά τους επιλέγοντας ξένους που δεν έχουν την ποιότητα να κάνουν το κάτι παραπάνω και επιπλέον δεν δένονται με τη φανέλα όπως οι ντόπιοι ποδοσφαιριστές. Ο Παναθηναϊκός που πίστεψε στους Ελληνες και στηρίχθηκε σε αυτούς σίγουρα δεν έχασε. Υπήρχε στην ομάδα καλύτερη επικοινωνία και συνεργασία και σωστή αντίδραση όταν ήλθαν τα δύσκολα. Θα ήθελα να βλέπουμε ξένους παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά, που πραγματικά θα προσφέρουν στο ποδόσφαιρο και θα βοηθούν το πρωτάθλημα να ανέβει επίπεδο. Δεν υπάρχει νόημα, πιστεύω, να αλλάζουμε κάθε σεζόν 10 και 12 παίκτες ή να φέρνουμε ξένους δοκιμαστικά για έξι μήνες».
– Οι ΑΕΚτζήδες ζητούν Ελληνες πάντως και επιμένουν σε αυτό!
«Το διαπιστώνω κι εγώ. Είναι απόλυτα λογικό. Ο κόσμος έχει κουραστεί από αυτή την κατάσταση. Ισως ήταν καλό για τον Τύπο και τους φιλάθλους για ένα μεγάλο διάστημα το να αλλάζουν συνεχώς τα πρόσωπα και να ανανεώνεται το ενδιαφέρον για το καινούργιο που αφίχθη στην Ελλάδα, ο κόσμος όμως το βαρέθηκε πια αυτό. Μου άρεσε η ιδέα του ΠΣΑΠ να εφαρμοστεί ένα υποχρεωτικό όριο γηγενών παικτών στο ρόστερ ή ακόμη και στην ενδεκάδα. Γίνονται βήματα προς αυτή την κατεύθυνση και θα πρέπει να το στηρίξουμε αυτό το πλάνο. Αλλωστε εν μέσω οικονομικής κρίσης είναι πιο φρόνιμο και λογικό για τις ομάδες μας να επενδύσουν στα νέα ταλέντα της χώρας, να τα προωθήσουν και να στηριχθούν σε αυτά».
– Ο δεύτερος γύρος της εφετινής ΑΕΚ είναι ένα παράδειγμα.Βγήκαν στον αφρό παίκτες όπως ο Αραμπατζής, ο Μανωλάς και ο Γκέντσογλου…
«Ακριβώς. Παιδιά τα οποία δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε. Τα οποία, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, έχουν ωριμότητα, επίγνωση του τι τους συμβαίνει και τι θέλουν να πετύχουν. Το μόνο που χρειάζονται είναι στήριξη και εμπιστοσύνη. Αν τις έχουν δεν θα διαψεύσουν τις προσδοκίες».
– Χρειάζονται και καθοδήγηση όμως. Από εσένα, από τον Λυμπερόπουλο που μάλλον επιστρέφει…
«Μακάρι να γυρίσει ο Νίκος. Δεν θα έπρεπε να φύγει ποτέ από την ΑΕΚ. Θα μας ανεβάσει σε όλα τα επίπεδα, είναι καταπληκτικός αθλητής, ο καλύτερος επαγγελματίας που έχω γνωρίσει και το ποδόσφαιρο είναι η ζωή του. Με τον σεβασμό που αποπνέει στα αποδυτήρια και με τις εμπειρίες του θα βοηθήσει σε μέγιστο βαθμό τα νέα παιδιά και την ομάδα».
– Ελειψαν αυτοι οι παίκτες από την ΑΕΚ τελικά…Ο Λυμπερόπουλος,ο Δέλλας, ο Ζήκος, που σταμάτησε το ποδόσφαιρο…
«Εγινε πολύ απότομα αυτό, μέσα σε ένα καλοκαίρι. Ηταν τεράστιο λάθος. Η πρωταθλήτρια ομάδα του 2008 διαλύθηκε ξαφνικά επειδή δεν μπόρεσε να παρουσιαστεί συγκροτημένη και συγκεντρωμένη στα πλέι οφ και ως εκ τούτου έχασε και τη δεύτερη θέση. Πλήρωσαν τη νύφη αυτά τα παιδιά που είχαν βγάλει την ομάδα πρώτη στο πρωτάθλημα, το οποίο μας το στέρησαν στα χαρτιά. Ηταν πολύ άδικο αυτό και το κενό τους δεν καλύφθηκε ποτέ και σε κανένα επίπεδο. Ελπίζω να γυρίσουν πίσω. Επρεπε να φύγουν μόνο όταν εκείνοι το ήθελαν και όχι με τον τρόπο αυτόν».
– Υστερα από μια πολύ καλή προσωπική σεζόνο Παντελής Καφές αισθάνεται αδικία που δεν θα πάει στο Μουντιάλ όταν θα ταξιδέψουν εκεί παίκτες που δεν παίζουν καν στις ομάδες τους;
«Οχι, και θέλω να τονιστεί αυτό. Ο Ρεχάγκελ ξέρει καλύτερα από όλους μας. Το 2004 ήμουν και εγώ σε παρόμοια κατάσταση, με στήριξε όμως και με πήρε μαζί του. Αφού τώρα έκρινε αλλιώς, τότε έχει δίκιο. Καμία πικρία δεν νιώθω, εύχομαι τα καλύτερα και να επιστρέψει η Εθνική με μια σημαντική επιτυχία!».
– Η άποψή σου για τον κ.Μπάγεβιτς; Ακούσαμε συμπαίκτες σου να τον αποκαλούν παρωχημένο ή ότι είναι οπισθοδρομικός προπονητικά. Εσύ τι πιστεύεις;
«Ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψή του. Εγώ πάντως που έχω δουλέψει σε τρεις διαφορετικές ομάδες μαζί του και έχω κατακτήσει τίτλους δεν τη συμμερίζομαι. Δεν του έδωσαν τη δυνατότητα και δεν του παρείχαν τις συνθήκες να εργαστεί απερίσπαστος, όπως αυτός ξέρει. Το ίδιο ισχύει και για εμάς βέβαια, δεν ήταν εύκολο να έχουμε το μυαλό μας στη δουλειά και μόνο αυτή ώστε να βελτιώσουμε τις ατέλειες και αδυναμίες μας».
– Κάποιοι όμως το τράβηξαν ακόμη περισσότερο. Μίλησαν για προπονητή που δεν δουλεύει στην τακτική.Το πήραν και κάποιες εφημερίδες, το έδεσαν σχοινί-κορδόνι και στο τέλος τον έβγαλαν και άχρηστο…
«Αυτά δεν έπρεπε να συμβούν και να ειπωθούν ποτέ κατά την άποψή μου. Είναι λόγοι για τους οποίους μια ομάδα χάνει την ηρεμία της και επηρεάζεται αρνητικά. Είμαστε καθημερινά μαζί με τον προπονητή, μιλάμε για το ποδόσφαιρο, προσπαθούμε να διορθώσουμε πράγματα… Πραγματικά δεν ξέρω, δεν μπορώ να καταλάβω τι εννοούν όταν λένε κάτι τέτοιο. Είναι όμως η γνώμη τους, δεν μπορώ να τους την αλλάξω. Είμαστε επαγγελματίες χρόνια όλοι μας και δικαιούμαστε να έχουμε άποψη για το ποδόσφαιρο. Οπως το βλέπει ο καθένας… Δεν μπορούμε πάντως να τα ισοπεδώνουμε όλα».
– Ποιο είναι το φάρμακο όταν η ομάδα νοσεί σε διοικητικό και αιμορραγεί σε οικονομικό επίπεδο;
«Επειδή έχω περάσει και στον ΠΑΟΚ ανάλογες καταστάσεις και μάλιστα σε πολύ χειρότερο βαθμό, ξέρω ότι για να προχωρήσει μια ομάδα όταν έχει προβλήματα εξωαγωνιστικά, θα πρέπει τα αποδυτήρια να είναι ενωμένα και να έχουν κοινό στόχο. Για να αλλάξει μια κατάσταση σαν αυτήν και για να πετύχει η ομάδα και ο καθένας προσωπικά πρέπει μέσα στο γήπεδο να παλεύεις και να ματώνεις για τη φανέλα. Ο μοναδικός τρόπος για να ξεφεύγεις από τα προβλήματα είναι να προσπαθείς ακόμη πιο σκληρά όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, όχι να τα κάνεις χειρότερα. Οταν ο καθένας λειτουργεί ατομικά, βγαίνει περισσότερο χαμένος στο τέλος, αυτό με έχουν διδάξει οι εμπειρίες μου».
