Λίγα 24ωρα προτού ανοίξει η αυλαία του 6ου (έκτακτου) Συνεδρίου του ΣΥΝ, πάνω από την Κουμουνδούρου πλανάται το βασανιστικό ερώτημα: «Πού το πάει;» (ο κ. Αλ. Αλαβάνος ). Ο πρώην πρόεδρος του κόμματος θα είναι απών από το κρίσιμο κομματικό «φόρουμ», όπου ο διάδοχός του κ. Αλ. Τσίπρας θα επιδιώξει να ξεκαθαρίσει το «θολό τοπίο» που επικρατεί στο εσωτερικό του ΣΥΝ και να επιβεβαιώσει την ηγετική παρουσία του στη μετά Αλαβάνο εποχή.

Μακριά από το «κομματικό κατεστημένο» και τους μηχανισμούς του ο άλλοτε επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ διαγράφει τη δική του νέα πορεία μέσω της συγκρότησης του «Μετώπου Ανατροπής και Αλληλεγγύης», μιας «πλατιάς πρωτοβουλίας», όπως την εμφανίζει, η οποία εκτείνεται από «τα αριστερά» της Αριστεράς ως τη (σοσιαλιστική) βάση του ΠαΣοΚ και «πολίτες κάθε προέλευσης, που μπορεί να έχουν ψηφίσει ακόμη και ΝΔ ή Καρατζαφέρη, αλλά αντιλαμβάνονται την ανάγκη να είμαστε στην παρούσα ιστορική συγκυρία όλοι μαζί» όπως αναφέρει ο ίδιος. Οπως επισημαίνει, «μια κατακερματισμένη και, θα έλεγα, αντιπαθητική Αριστερά, όπως εμφανίζεται σήμερα» δεν μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο που ανησυχεί και προσβλέπει σε ριζική αλλαγή του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού, πέραν της εναλλαγής στην εξουσία ΠαΣοΚ και ΝΔ.

Τηρώντας σαφείς αποστάσεις από τα τεκταινόμενα στο πάλαι ποτέ κόμμα του δηλώνει ότι «δεν θέλω να παρεμβαίνω στα εσωτερικά συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ» ενώ εύχεται το επικείμενο συνέδριο «να είναι ένα συνέδριο που θα λειτουργήσει προωθητικά για το κόμμα του Συνασπισμού» . Επειτα από διάστημα μακράς περισυλλογής ο κ. Αλαβάνος εμφανίζεται έτοιμος για νέο περιπετειώδες «ταξίδι» στα ταραγμένα νερά της νέας πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας που βιώνει η χώρα. «Στις ιστορικές συνθήκες που ζούμε δεν δικαιούται κανείς να είναι ανενεργός πολίτης» τονίζει κατά τις συζητήσεις του ενώ προς όσους διαβλέπουν διχαστικές προθέσεις στο εγχείρημά του έχει να πει ότι «είμαστε μια δύναμη που θέλουμε να ενώσουμε» . «Οι ρίζες της ιδέας του “Μετώπου” μπορούν να παίρνουν συστατικά και να δημιουργήσουν χυμό μόνο όσο λειτουργεί προς την κατεύθυνση την ενωτική μέσα στον χώρο της Αριστεράς,αλλά και πέραν αυτής» υπογραμμίζει στους συνομιλητές του, επισημαίνοντας ότι «η ανάγκη πολιτικής παρέμβασης μπορεί να δώσει πνοή στον ΣΥΡΙΖΑ και πιστεύω ότι μεταφέρει τις διαθέσεις του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ που δεν του αρέσει αυτή η κατάσταση».

«Υπερήφανος ως πρώην»
Πώς αισθάνεται σήμερα ο άνθρωπος που ανέτρεψε τα δεδομένα στον χώρο του; «Με παρουσιάζουν ως “πρώην”. Πρώην πρόεδρος εδώ, πρώην πρόεδρος εκεί.Αυτή η λέξη μου έφερνε αμηχανία και ντροπή από μια άποψη.Μπορώ να πω όμως σήμερα ότι νιώθω και υπερηφάνεια με την έννοια ότι η προσωπική μου παρουσία στα δρώμενα στη χώρα μας δεν είναι μια συνέχεια, μια ταύτιση με το σύστημα,αλλά μια ρήξη που έγινε με το σύστημα και τα αρνητικά του όπως αυτά εμφανίζονταν στον χώρο της Αριστεράς,κάτι που με οδήγησε να αποχωρήσω μόνος μου από πρόεδρος ενός κόμματος και από την άλλη να μη διεκδικήσω καμία θέση σε αυτό το Κοινοβούλιο,το οποίο θεωρώ Κοινοβούλιο της ντροπής» σημειώνει ο κ. Αλαβάνος στους συνομιλητές του.

Με την έννοια αυτή πιστεύει ότι «η διαδρομή μου συγκλίνει με μια σωστή διάθεση της κοινωνίας να σαρωθεί αυτό το πολιτικό σύστημα που υπάρχει και να έχει η Αριστερά μια άλλη θέση από αυτήν που θα ήθελε το σύστημα να έχει και που της προσφέρει μια γωνία στον επικοινωνιακό του χάρτη» όπως διατείνεται, διατυπώνοντας αιχμές για το «μοντέλο» που έχει υιοθετηθεί από τους επιγόνους του.

«Μεγάλο λαϊκό ρεύμα»
Παραμένοντας «αμετανόητος» πιστεύει ότι «η Αριστερά σήμερα οφείλει να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε με την υπόθεση του άρθρου 16- δηλαδή να δημιουργήσει ένα μεγάλο λαϊκό ρεύμα, το οποίο να επικεντρώνεται σε μερικούς βασικούς άξονες, όπως είναι το κοινωνικό κράτος, ένας εντελώς άλλος δημόσιος τομέας που θα είναι ο κινητήρας της ανάπτυξης,η Παιδεία,η τεχνολογία, και να οδηγήσουμε τη χώρα μας έξω από τον σημερινό κατήφορο».

Προς την κατεύθυνση αυτή θεωρεί πως το γεγονός ότι η κρίση εισβάλλει μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι διαμορφώνει πρωτόγνωρα δεδομένα: «Μια οικονομική και κοινωνική κρίση,που συνοδεύεται από άγρια μέτρα τα οποία πλήττουν σχεδόν την απόλυτη πλειοψηφία των εργαζομένων, των μικρομεσαίων ακόμη και των σχετικά εύπορων στρωμάτων,δημιουργεί πολίτες που προβληματίζονται,νιώθουν και σκέφτονται.Αρα είναι το καλύτερο έδαφος για την Αριστερά» παρατηρεί, ενώ επιρρίπτει ιστορικές ευθύνες στο ΠαΣοΚ, θεωρώντας ότι τη στιγμή που άρχισε να εκδηλώνεται η κρίση στην Ευρώπη «η χώρα μας είχε μια εξαιρετικά ανίκανη κυβέρνηση». «Το ίδιο θα έκανε και η κυβέρνηση Καραμανλή. Ουσιαστικά η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι συνέχεια της κυβέρνησης Καραμανλή» υποστηρίζει. «Μεγάλα όνειρα»
Οσον αφορά το φιλόδοξο σχέδιο του «Μετώπου Ανατροπής και Αλληλεγγύης» ο κ. Αλαβάνος παραδέχεται: «Ξέρουμε το μέγεθος της προσπάθειάς μας. Είναι μικρή.Εχει όμως μεγάλα όνειρα.Και άλλες φορές έχω βρεθεί σε μικρές προσπάθειες με μεγάλα όνειρα». Και σημειώνει ότι «αν η Αριστερά πετύχει να σπάσει τα μέτρα του ΔΝΤ δίνει ένα μήνυμα και ένα παράδειγμα στους εργαζομένους σε όλο τον κόσμο». Αναγνωρίζει ωστόσο ότι«δεν μπορούμε μόνοι μας ως Αριστερά». «Δεν πάμε για τον σοσιαλισμό.Πάμε για την επιβίωση της χώρας.Για να κρατηθούν κάποιες κατακτήσεις μέσα από έναν δύσκολο δρόμο.Αρα δεν είμαστε μόνοι μας».