* Τη στιγμή που γίνονται προσπάθειες να απαλλαγούμε από τα συντηρητικά κατάλοιπα του παρελθόντος- απαρχαιωμένες συμπεριφορές, αραχνιασμένους θεσμούς, στρεβλούς τρόπους σκέψης- η τηλεόραση επιμένει να τα συντηρεί και να τα υπερπροβάλλει.
* Σε πρόσφατο επεισόδιο του «Love bites» ο νεαρός παίκτης έκανε το μοιραίο λάθος να ρωτήσει την εμφανώς μεγαλύτερη συμπαίκτριά του- με την οποία καλούνταν να έρθει πιο κοντά – πόσων χρόνων είναι.«Δεν το πιστεύω!»αντέδρασε εκείνη σοκαρισμένη και τον προέτρεψε:«Πάρε αμέσως πίσω την ερώτηση!». Θεωρώντας ότι έτσι θα έπαιρνε και τα επιπλέον χρόνια από την πλάτη της;
* «Ακου, ρε, τι είπε το άτομο!»απόρησαν και οι συμπαίκτες του, εξηγώντας:«Δεν ρωτάς ποτέ την ηλικία μιας γυναίκας».O παίκτης, υπό το βάρος της κατακραυγής, πήρε πίσω την τρομερή ερώτηση απορώντας:«Δεν νομίζω ότι ρώτησα κάτι κακό…». Και αποχώρησε από το παιχνίδι πιο άντρας από ποτέ: είχε πάρει το μάθημά του, τώρα ήξερε πώς συμπεριφέρονται σε μια κυρία- από εκείνες που επιλέγουν να είναι τόσο «προχώ» ώστε να φλερτάρουν μπροστά στις κάμερες αλλά και τόσο «παραδοσιακές» ώστε να κρατούν τα κρυφά κρυμμένα, τουλάχιστον ώσπου να κουκουλώσουν το «θύμα».
* Λίγο αργότερα στο «Μια νύφη για τον γιο μου» μία από τις μάνες-κουράγιο της τηλεπλήξης μας κόντεψε να πάθει κόλπο όταν πληροφορήθηκε ότι η εκλεκτή του κανακάρη της, την οποία είχε προηγουμένως εγκρίνει η ίδια, δεν ήταν απλώς καθηγήτρια χορού(«όπως έγραφαν τα χαρτιά σου»)αλλά χόρευε και σε night club.«Δεν σε θέλουμε»της είπε κατάμουτρα, με τον μπουμπούκο της να επικροτεί καθώς οι αρτίστες δεν είναι κορίτσια για σπίτι – από την εποχή του Ξενόπουλου ως της εποχή της ΑGΒ.
* Τηλεοπτική έκρηξη νεοσυντηρητισμού στην Ελλάδα (της Αλεξανδράτου), ξεσάλωμα στην αλλοδαπή με τους fun της Γιουροβίζιον να ανακαλύπτουν ότι «Οπα!» είναι η ελληνική λέξη για το κέφι. Με ένα θέαμα που πάντρευε τον πυρρίχιο με τη λαίδη Γκάγκα«βγήκαμε δυνατά στην Ευρώπη».Προβάλλοντας, για άλλη μια φορά, και το κέφι μέχρι τελικής πτώσεως που μας διακρίνει (κάθε πότε;) ως έθνος.
* «Εκαψα το χθες, νύχτες μου παλιές, / κι από το μηδέν αρχίζω όσο κι αν δε θες. / Δάκρυα καυτά, ψέματα πολλά/ πλήρωσα όσο χρωστούσα και τα δανεικά. Οπα!»τραγούδησε ο Γιώργος Αλκαίος. Τι κρίμα που τα συσσωρευμένα δανεικά (που χρωστάμε και θα χρωστάμε για πολλά ακόμη χρόνια) μας βαραίνουν και δεν μας επέτρεψαν να τον ακολουθήσουμε στον χορό… Κάνοντας την προτροπή του για τρελό κέφι, τη στιγμή που αναστενάζουμε από την οικονομική κρίση, να ακούγεται σαν κακόγουστο ανέκδοτο.
* Οπα, όμως, και πάλι όπα!«Περασμένα ξεχασμένα κι όλα απ΄ την αρχή ξανά»κατά τον Αλκαίο.«Περασμένα ξεχασμένα»τραγούδησε και ο Τάσος Μαντέλης και μας έκλεισε το μάτι με νόημα. Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά η χώρα του ήλιου του ηλιάτορα του μιζοπαιχνιδιάτορα, για να παραφράσουμε τον Ελύτη, ναυαγεί κατ΄ εξακολούθηση. Με τους ανταποκριτές των ξένων καναλιών να μας επικρίνουν (το έκαναν πρόσφατα μέσα από συχνότητα του ΒΒC) γιατί, λένε, ενώ βουλιάζουμε διασκεδάζουμε στα ξενυχτάδικα. Ποιοι, εμείς; Που δεν έχουμε σπάσει πιάτο ποτέ στη ζωή μας; Και όμως σε όλους χρεώνουν το απόλυτο ξεσάλωμα των ολίγων. Δεν είναι άδικο; Δεν μοιάζει σαν να αναδεικνύουν τη σιτεμένη «είμαι όσο φαίνομαι» του «Love bites» ως ενδεικτικό δείγμα της σύγχρονης Ελληνίδας;
* Ομως«εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι!».Ψηλά σήκωσέ το, κοίτα μέσα στη μικρή οθόνη, τον καθρέφτη της κεφάτης απόγνωσής σου, και«όπα!».Το αύριο προμηνύεται νεκρό, ζήτω το σήμερα!
ΥΓ.:«Ετσι να ΄μαι καράβι γκρεμισμένο, νεκρό/ έτσι να ΄μαι/ σ΄ αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό/ να κοιμάμαι» έγραφε ο Γιάννης Σκαρίμπας. Αυτό το τραγούδι (μελοποιημένο από τον Γιάννη Σπανό) θα ήταν ό,τι έπρεπε για τη φετινή Γιουροβίζον. Αντανακλά την πραγματικότητά μας σε όλο το θλιβερό μεγαλείο της.
