Γιατί έγινε φετίχ
Η σειρά «Sex and the city» άρχισε να μεταδίδεται από το κανάλι ΗΒΟ το 1998 και διήρκεσε έξι σεζόν ως την ολοκλήρωσή της, το 2004. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών απέσπασε 50 υποψηφιότητες στα βραβεία Εmmy, κερδίζοντας επτά, μεταξύ των οποίων βραβεία ερμηνείας για τη Σάρα Τζέσικα Πάρκερ (η οποία ταυτίστηκε τόσο πολύ με την Κάρι Μπράντσο που στην ουσία δεν έχει απολύτως τίποτε άλλο να επιδείξει) και τη Σίνθια Νίξον. Η σειρά ήταν επίσης υποψήφια για 24 Χρυσές Σφαίρες, κερδίζοντας οκτώ, μεταξύ των οποίων καλύτερης τηλεοπτικής σειράς (μιούζικαλ ή κωμωδίας) και ερμηνείας για την Πάρκερ και την Κιμ Κατράλ.
Η επιτυχία της σειράς οφείλεται κυρίως στην απήχηση που είχε στις γυναίκες, αλλά και στο γεγονός ότι κατάφερε να αγγίξει ποικίλους τύπους γυναικών απ΄ όλα τα κοινωνικά στρώματα. Αγαπήθηκε από τις νοικοκυρές που παραμένουν κλεισμένες όλη μέρα στο σπίτι, έχουν χαμηλό εισόδημα και χορταίνουν με το να ονειρεύονται τα χλιδάτα ψώνια που έβλεπαν να κάνουν οι κομψές κυρίες στη μικρή οθόνη. Εκτιμήθηκε από τις γυναίκες των 40 παρά κάτι (ή και κάτι) που ήταν της ίδιας κοινωνικής τάξης με τις ηρωίδες, με τη διαφορά ότι είχαν μπει πλέον στους παραδοσιακούς ρόλους της συζυγικής εστίας και έβλεπαν στη σειρά αυτό που θα μπορούσαν να είναι αν είχαν παραμείνει μόνες. Εγινε φετίχ για τις γυναίκες καριέρας που ήταν αυτό ακριβώς που έβλεπαν στην οθόνη: ανύπαντρες, χωρίς παιδιά, με κύρια ασχολία τον εαυτό τους. Τέλος, υπήρξε σύμβολο για τις νεότερες γενιές, των 15-20, που έβλεπαν στο «Sex and the city» αυτό που θα ήθελαν κάποτε να γίνουν- και θα μπορούσαν, αν το επεδίωκαν.
Προτού εμφανιστεί στην τηλεόραση, το «Sex and the City» υπήρξε η αυτοβιογραφική στήλη της εφημερίδας «Νew Υork Οbserver» την οποία υπέγραφε η Κάντανς Μπούσνελ. Η Μπούσνελ συγκέντρωσε αργότερα τις στήλες της σε ένα βιβλίο το οποίο κυκλοφόρησε το 1996 και έγινε αμέσως μπεστ σέλερ (το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει στη χώρα μας από τις Εκδόσεις Λιβάνη). Τέλος, οι χώροι γυρισμάτων της σειράς αλλά και των ταινιών που ακολούθησαν παρουσίαζαν πάντοτε ιδιαίτερο ενδιαφέρον: καμία άλλη σειρά της τηλεόρασης δεν έχει συλλάβει το πνεύμα της 5ης Λεωφόρου, έξω από τα Τiffany΄s και τα Saks, στον οίκο δημοπρασιών Christie΄s, στα γραφεία της «Vogue», στο Riccardo Μaggiore Salon και στο ξενοδοχείο Giraffe.
Απενοχοποίηση
Τ ο «Sex and the city» είναι για τους άνδρες ό,τι το οφσάιντ για τις γυναίκες: αδυνατούν να καταλάβουν σε τι χρησιμεύει και γιατί τρελαίνονται να το βλέπουν, ακόμη και σε επανάληψη. Το αιώνιο μαράζι των γυναικών ήταν άλλωστε ότι οι άνδρες αδυνατούν να τις κατανοήσουν. Κάθε μικρή ή μεγάλη υστερία, αψυχολόγητος μορφασμός, κακή διάθεση είναι αδιανόητα στο ανδρικό σύμπαν, το οποίο ξεγελιέται και ξενοιάζει με ένα μπουκάλι μπίρα και έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Το ασθενές φύλο λοιπόν δεν νοιάζεται ιδιαιτέρως που το ισχυρό αδυνατεί να καταλάβει τι είναι αυτό που κάνει την Κάρι, τη Σαμάνθα, τη Σάρλοτ και τη Μιράντα τόσο δημοφιλείς. Υπάρχουν κώδικες που μπορούν να μοιραστούν μόνο με τις φιλενάδες, αλλά και με τους γκέι φίλους τους- ας μην ξεχνάμε το τεράστιο σουξέ που έχουν η σειρά και οι ταινίες στο ομοφυλόφιλο κοινό. Η αλήθεια είναι ότι οι ταινίες δεν κατάφεραν να αποτυπώσουν την ευστροφία του σίριαλ, αυτό όμως δεν απασχολεί τους φαν. Η πλοκή των επεισοδίων, γεμάτη από ξεκαρδιστικά λογοπαίγνια και πικάντικα ευτράπελα γύρω από το σεξ, κατάφερε να απενοχοποιήσει τη γυναικεία ανασφάλεια και τις φρικιαστικές εκφάνσεις της. Οι γυναίκες σε όλο τον πλανήτη ένιωσαν ξαφνικά λιγότερο μόνες, καθώς η τηλε-τετράδα σχολίαζε πόσο δυσκολεύεται να βρει τον Κύριο Τέλειο. Και όσο οι άνδρες καταφεύγουν στο ποδόσφαιρο και περνούν ώρες ατέλειωτες με τους φίλους τους, εκείνες αναπτύσσουν έναν άλλου είδους χουλιγκανισμού: βγαίνουν έξω, πίνουν ποτά- κοκτέιλ Cosmopolitan, κατά προτίμηση- και μιλούν με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια για τις σεξουαλικές νευρώσεις και επιδόσεις των εραστών τους.
