Η χώρα εξακολουθεί να ακροβατεί στην κόψη του ξυραφιού. Ο ορίζοντας όχι μόνο δεν έχει καθαρίσει, αλλά το ακριβώς αντίθετο: το πρόβλημα ασφαλώς διογκώνεται στην κοινωνική του αλλά, πιθανότατα, και στη δημοσιονομική του διάσταση. Και ξαφνικά οδηγούμαστε στην πιο επικίνδυνη ατραπό: σε ένα κυνήγι μαγισσών.
Η κυβέρνηση Καραμανλή κρίθηκε από τον ελληνικό λαό με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο. Ηττήθηκε με 10 μονάδες διαφορά. Αυτό τα λέει όλα. Αν η σημερινή κυβέρνηση αγνοήσει αυτό το μείζον γεγονός και ανοίξει τον ασκό του Αιόλου μιας πολιτικοδικαστικής διαμάχης, θα οδηγήσει τον τόπο πάρα πολλά χρόνια πίσω, σε μια στιγμή που προδήλως δεν το αντέχει. Ανθρωποι βρίσκονται πια κάθε ημέρα στους δρόμους, συντάξεις και μισθοί κόβονται δραματικά, η ύφεση βαθαίνει διαρκώς, η ανεργία καλπάζει. Ζούμε ημέρες κρίσιμες, πρωτοφανείς. Αν τώρα έρθει κι ένα ΄89 απ΄ την ανάποδη, το καζάνι μπορεί να εκραγεί. Κάθε νοήμων άνθρωπος το αντιλαμβάνεται. Και ουδείς υπεύθυνος κυβερνήτης μπορεί να το αφήσει να συμβεί. Εστω κι αν σκεφτεί απλώς ότι, τελικά, στα δικά του τα χέρια θα σκάσει…
