Το δόγμα «η Ελλάδα ανήκει στη Δύση» εξυπηρέτησε τη χώρα να ορθοποδήσει οικονομικά στις δύσκολες περιόδους μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την οδήγησε στην ΕΟΚ, στην ΟΝΕ και στο ευρώ. Σήμερα όμως δεν φαίνεται να την εξυπηρετεί στον βαθμό που συνέβαινε στο παρελθόν. Οχι πως πρέπει να αλλάξει δόγμα. Αλλά θα πρέπει να σταματήσει να κοιτάζει αποκλειστικά δυτικά και να αρχίσει να αλληθωρίζει προς Ανατολάς.
Και δεν εννοούμε την Απω Ανατολή. Καλά και ευπρόσδεκτα τα κινεζικά κεφάλαια. Η Κίνα όμως είναι πολύ μακριά για να αναπτυχθούν οικονομικοί δεσμοί σε ευρεία κλίμακα. Ούτε υπάρχει παράδοση συνεργασίας μεταξύ των δύο λαών. Αντιθέτως, η Μέση Ανατολή ιστορικά αποτελεί τη γειτονιά μας. Οι Ελληνες, όντας στο σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αισθάνονται το ίδιο άνετα στη Δαμασκό, στη Βηρυτό και στο Κάιρο όπως στη Ρώμη, στο Μόναχο και στο Παρίσι, και διαθέτουν καλό όνομα στην περιοχή.
Με την Ευρώπη να αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και την Ελλάδα να μην μπορεί να εκμεταλλευθεί τα πλεονεκτήματα της εξασθένησης της ισοτιμίας του ευρώ στις συναλλαγές της με τις χώρες της ευρωζώνης, το προς Ανατολάς άνοιγμα αποτελεί ευκαιρία και διέξοδο για την ελληνική οικονομία και τις επιχειρήσεις. Σε αντίθεση με τους εταίρους μας στην ευρωζώνη, χώρες της περιοχής, όπως η Τουρκία και η Αίγυπτος, διαθέτουν τεράστιες αγορές και προοπτικές ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια.
Τα πρωθυπουργικά και υπουργικά ταξίδια προς τις χώρες αυτές είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο δεν αρκούν αν δεν συνοδεύονται από επιχειρηματικές συμφωνίες. Και για να πάρουν πρωτοβουλίες οι επιχειρηματίες και να αναλάβουν ρίσκο χρειάζονται την υποστήριξη του κράτους και κυρίως την ανάπτυξη της οικονομικής διπλωματίας, η οποία θα ανοίξει τον δρόμο για τις ελληνικές εξαγωγές.
