Η Ευρώπη επιλέγει «σφίξιμο» των προϋπολογισμών όλων των χωρών ώστε να περιοριστούν τα ελλείμματα και τα χρέη. Είναι μια επιλογή την οποία προωθεί η Γερμανία και η οποία δεν είναι αναγκαστικά και η ορθότερη. Οχι επειδή δεν στέκει οικονομικά αλλά διότι δεν αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα της ευρωπαϊκής οικονομίας όπως είναι η αδυναμία ανάπτυξης. Το «σφίξιμο» που επιβάλλει η γερμανική λογική σημαίνει αυτομάτως περιορισμό του ρυθμού ανάπτυξης όλων των ευρωπαϊκών οικονομιών. Και επειδή οι ρυθμοί αυτοί ήταν ήδη πολύ χαμηλοί, τελικά η Ευρώπη θα μπει σε ύφεση.
Μια Ευρώπη σε ύφεση θα μειώσει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της και θα αυξήσει σημαντικά την ανεργία προκαλώντας σοβαρές κοινωνικές αναταράξεις σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Αυτές, σε συνδυασμό με τη μειωμένη εμπιστοσύνη της παγκόσμιας κοινότητας και των ίδιων των Ευρωπαίων στην Ευρωπαϊκή Ενωση, θα οδηγήσουν σε ακόμη μικρότερη συνοχή και θα αυξήσουν τις φυγόκεντρες τάσεις σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Θα οδηγήσουν επίσης σε αποδυνάμωση του ευρώ έναντι των άλλων διεθνών νομισμάτων και κυρίως έναντι του δολαρίου.
Για να επιβιώσει και να συνεχίσει να υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ενωση μέσα από αυτές τις συνθήκες οι ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να αλλάξουν τακτική και να ασχοληθούν περισσότερο με τους μηχανισμούς αλληλοστήριξης που δημιουργούν συνοχή αλλά και με τον διεθνή ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Θα πρέπει επίσης να επιλέξουν αναπτυξιακές πολιτικές αντί της πολιτικής λιτότητας, να διαθέσουν πολύ χρήμα στην αγορά και να προχωρήσουν σε πραγματική οικονομική και πολιτική ενοποίηση. Μέχρι στιγμής δεν το κάνουν. Αντίθετα, ο καθένας βλέπει μόνο από ένα μικρό δέντρο (το δικό του) και όχι το δάσος. Και το δάσος είναι αυτό που βλέπουν ο Ομπάμα, ο Πούτιν και ο Χου Ζιντάο. Εχουμε, δηλαδή, τους ηγέτες των τριών υπερδυνάμεων να ασχολούνται τον περισσότερο χρόνο τους με τον γεωπολιτικό σχεδιασμό και τους 15 προέδρους των χωρών της ΟΝΕ να συζητούν διαφωνώντας μεταξύ τους για το αν θα στηρίξουν τις αδύναμες οικονομίες της ευρωζώνης και πώς θα βγάλουν κέρδος από τη στήριξη- αν τελικά τις στηρίξουν. Οι ευρωπαίοι ηγέτες και κυρίως η γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ, που έχει αυξημένη ισχύ, δεν έχουν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Το τίμημα θα το πληρώσουν οι ευρωπαϊκοί λαοί, οι οποίοι θα υποστούν μια αναποτελεσματική λιτότητα, θα απολέσουν το βιοτικό τους επίπεδο, θα μειωθεί η αξία του νομίσματός τους και θα μείνουν άνεργοι.
Δυστυχώς η Ευρώπη κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση, μια κατεύθυνση που την οδηγεί στη διάλυση μέσα σε λίγα χρόνια.
