Η απόφαση του υπουργείου Οικονομικών να δώσει στη δημοσιότητα ονόματα φοροφυγάδων, εκ πρώτης όψεως φαίνεται δίκαιη. Ικανοποιεί, ας πούμε, το λεγόμενο περί δικαίου αίσθημα των πολλών, κυρίως όμως δείχνει, αν το αντιλαμβανόμαστε σωστά, ότι το κράτος επιτέλους σοβαρεύτηκε, δηλαδή αποφάσισε να γίνει αυτό που θα έπρεπε να είναι: κράτος δικαίου. Αν λοιπόν αυτή η τιμωρία της διαπόμπευσης επιβλήθηκε για να συμμορφωθούν και να ανανήψουν και οι αμέτρητοι άλλοι φοροφυγάδες, αν η πράξη αυτή δεν είναι εκδικητική, ή, το χειρότερο, δεν αποτελεί άλλοθι για τις διαχρονικές ανομίες, ανηθικότητες και ανικανότητες του ίδιου του κράτους, τότε, θα μπορούσε κάποιος να την αποδεχθεί ως έσχατη λύση, μολονότι ακραία. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ο βασικός κανόνας και της ιατρικής και της παιδαγωγικής είναι ότι η πρόληψη είναι απείρως καλύτερη και από τη θεραπεία και από την τιμωρία. Πόσο λοιπόν ηθική και νόμιμη υπήρξε χρόνια τώρα η Πολιτεία; Πόσο επωφελές, πόσο αποτελεσματικό, πόσο δίκαιο, πόσο εν τέλει δημοκρατικό υπήρξε το κράτος; Πόσο φρόντισε ώστε να εξαλειφθούν ή έστω να περιοριστούν αυτά και τόσα άλλα ανάλογα φαινόμενα; Συνεπώς, αν όλος αυτός ο θόρυβος αποτελεί απλώς και μόνο το άλλοθι μιας ατελέσφορης και λερωμένης Πολιτείας, αν η διαπόμπευση των άλλων γίνεται απλώς και μόνο για να καλύψουμε τη δική μας αναποτελεσματικότητα, για να μην πω ανηθικότητα, τότε το λάθος μας είναι διπλό: διαπομπεύουμε άλλους και συνάμα καλύπτουμε τις πομπές μας.
Ο κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης είναι ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέας.
